ณ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังผู้คนมากมายแต่งตัวสวยหรูดูดีแต่ดูเธอสิ แต่งตัวยังกับจะมาปล้นธนาคารสะงั้น
“โอ้ยตาบ้าเอ้ยให้แต่งตัวอะไรยังกะโจร”
เธอบ่นอุบอิบก่อนเดินตามทั้งคู่ต้อยๆ
“เดินให้เร็วๆหน่อย ขนาดฉันท้องยังเดินเร็วกว่าเลย”
ปลายฟ้ารีบเดินตามให้ไวกว่าเดิมตาก็มองหาทางหนีตลอด แล้วก็มาสะดุดตาที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมแห่งหนึ่ง
“อุ้ยนี่มัน.....”
เธออุทานออกมาแค่นั้นก่อนยิ้มด้วยสายตาที่มีความสุขใจ
“เป็นอะไร อยากได้เสื้อผ้าหรอ”
วศินถามอย่างใส่ใจ
“เอ่อ ป่าวค่ะ ฉันแค่ชื่นชมในแบรนด์นี้ คุณรู้ไหมเจ้าของแบรนด์นี้เขาเป็นคนไทยนะ มีชื่อเสียงดังในหลายๆประเทศเลยแหร่ะ”
ปลายฟ้ากล่าวอวดแบรนด์ที่ตัวเองเป็นคนออกแบบทันที
“ผมไม่ชอบแบรนด์เนม”
“โหย เชย!”
“ว่าใครเชยห๊ะ”
“เอ่อ วศินคะ เจสว่าเสื้อผ้าร้านนี้สวยดีนะคะ เราลองเข้าไปดูดีไหมคะ”
“แต่มันไม่มีชุดคลุมท้องนะเจส อีกนานกว่าคุณจะคลอด”
“แค่ไปดูเฉยๆได้ไหมคะ”
“ผมหิว ผมไม่อยากเข้าไป เชิญคุณสองคน”
“งั้นเจสตามใจคุณค่ะไปกินข้าวก่อนค่อยชอปปิ้งกันนะคะ”
เขาเดินนำไปที่ร้านอาหารทันที
“อยากทานอะไรสั่งเลยนะ วันนี้ผมเลี้ยง”
เขาพูดพลางมองหน้าปลายฟ้าไป แทนที่จะมองหน้าเจส เจสเห็นดังนั้นเลยพูดขัด
“เจสว่าเราทานแยกโต๊ะดีไหมคะวศิน เจสอยากทานกันพ่อแม่ลูก”
“เสียมารยาทน่ะเจส”
“ก็ดีนะคะ ฉันก็อยากทานคนเดียวค่ะ เพราะไม่สบายอยู่ด้วยกลัวจะไปอ๊วกใส่หน้าใครบางคน”
วศินจ้องปลายฟ้าตาเขม่น เป็นเชิงบอกว่าเขาเริ่มโมโหกับเธอแล้ว
“ถ้าไม่อยากทานด้วยกันก็ไม่ต้องทาน”
วศินพูดเสียงดังจนคนมองทั่วร้าน ทั้งคู่ก้มหน้าลงดูเมนูทันที ก่อนสั่งอาหาร
“วศินคะ นี่ของโปรดคุณนี่คะ เจสสั่งให้นะคะ”
“ขอบคุณนะเจสที่ทำให้ผมสบายใจ”
ปลายฟ้ามองทั้งคู่คุยกันเรื่อยเปื่อย ไหนจะอนาคตลูกนั่นนี่ ก็อดยินดีด้วยไม่ได้ เธอได้แค่นั่งฟังเงียบๆ ไม่นานนักอาหารก็ถูกเสริฟลงบนโต๊ะ
“น่าตาหน้าทานจังเลยนะคะวศิน”
เจสกล่าวพร้อมตักอาหารให้วศินไปด้วย
ปลายฟ้าได้แต่เขี่ยอาหารไปมาอย่างเหม่อลอย แปลกจังเลยนะ หิวก็หิวแต่ทำไมกินไม่ลง หญิงสาวคิดในใจ
“อ่าว กินสิ เขี่ยเล่นแบบนั้นจะอิ่มไหม”
วศินตะคอกเบาๆ เพราะเกรงคนในร้านจะแตกตื่น
ปลายฟ้าตักอาหารเข้าปากทันที
“แหวะ เหม็น”
ก่อนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที
“ป้าคะ ป้าคะ มียาดมไหมคะ”
“เป็นอะไรมากไหมหนูหน้าซีดเชียว”
บ้าแม่บ้านถามพร้อมยื่นยาดมให้
“เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ”
“ให้ป้าพาไปส่งโรงพยาบาลไหมจ๊ะหนู”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูดีขึ้นแล้ว ขอบคุณนะคะ”
“งั้นป้าไปทำงานแล้วนะ”
“ค่ะป้า”
หญิงสาวมองตามหญิงวัยกลางคนเดินปัดกวาดเช็ดถู ก่อนเบนสายตามองวศินกับเจส เขาหายไปไหนนะ เมื่อมองไม่เห็นเขา เธอรีบเดินออกจากร้านอาหารทันทีจนมาถึงประตูหนีไฟ
เราต้องหนีพ้นสิ
เธอบอกตัวเองในใจก่อนวิ่งสุดแรงกำลังที่มีหนีไปให้พ้นจากห้างใหญ่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“โอ้ย!!!”
เธอล้มลงกับพื้น ก่อนมองตามร่างที่เธอปะทะเมื่อคู่
“คิดหนีหรอ มานี่”
“ปล่อยนะ ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น คุณกำลังจะมีครอบครัวแล้วปล่อยฉันเถอะนะ”
หญิงสาวพูดเตือนสติเขาจนวศินชะงัก คลายข้อมือเธอออก เป็นโอกาสทำให้ปลายฟ้าสะบัดแขนแล้ววิ่งหนีทันที วศินวิ่งตามแต่แล้ว
“โอ้ย!! อะไรอีกวะปลายฟ้า ซวยฉิบหาย”
บ่นให้ตัวเองก่อนแหงนมองคนที่เธอปะทะ
“เป็นอะไรมากไหมครับ”
ไม่เป็นไรค่ะ พูดพร้อมหันไปหาชายคนที่วิ่งตามเธอเมื่อครู่
“หนีอะไรอยู่หรอครับ”
“ไม่ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณ...”
“ภูมิเดชครับ คุณกำลังจะไปไหนครับให้ผมไปส่งคุณไหม”
“จริงหรอคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณภูมิเดช”
“ครับ”
เขาเดินนำหญิงสาวไปยังรถหรูทันที วศินได้แต่มองตามทั้งคู่เดินหายไปอย่างช้าๆด้วยหัวใจที่หลายความรู้สึกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินหันหลังเดินออกมา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 44
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
mart
รีบๆอัพๆนะ😥
2020-09-26
2
♥∞≈§Ω√๐+
ชอบเรื่องนี้😃
2020-09-26
4