รุ่งเช้าไม่มีวี่แววว่าหญิงสาวจะตื่นสักทีจึงเดินเข้ามาปลุกให้เธอไปทำกับข้าวให้เขากิน
“ตื่นๆ นอนแช่อะไรจนสายป่านนี้ขี้เกียจสันหลังยาวจริงนะแม่คู๊ณณ”
เขาปลุกเธอเสียงดังก็ไม่มีท่าทีว่าหญิงสาวจะตื่นจึงเดินมาเขย่าตัวของของเธอ
“โอ๊ะ!! ตัวร้อนเป็นไฟเลย”
พูดพลางออกจากห้องหญิงสาวไปหายามาให้เธอกินเผื่อคลายอาการไข้ของเธอได้บ้าง เขาพยุงคอเธอขึ้นหน่อยนึงเพื่อจะป้อนยาและดื่มน้ำได้สะดวก
“พี่ฝนคะฟ้ากลัว”
เสียงละเมอดังขึ้น
“หึหึ...ก็ยังตอแหลแม้ยามหลับหรือแม่สาวน้อย”
หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตัวตื่น ทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่มเธอเบะปากเบือนหน้าหนีทั้งๆร่างกายอ่อนแรง หญิงสาวรู้สึกเหม็นขี้หน้าเขาเต็มทน
“แก ออกไปเดี่ยวนี้นะ”
เธอพูดทั้งยังไม่มองหน้าเขาพลางเอามือกำชับผ้าห่มมาห่อกายจนแน่น จนทำให้ชายหนุ่มเห็นรอยแดงบนที่นอนอีกครั้ง
“ตบตาเก่งจริงนะแม่เสือสาว มืออาชีพจริงๆ มีแต่ควายเท่านั้นแหล่ะที่ดูไม่ออกว่าเธอนอนกับผู้ชายมานักต่อนัก ดัดจริตเก่งจริง”
พูดพร้อมเสียงปรบมือ
“กรี๊ดดดดดดด...”
“หยุดกรีดได้แล้วรำคาญนี่กลัวผัวใหม่จะรู้สินะว่าตัวเองร่านจนสึกหรอขนาดไหน ถึงต้องไปทำรีแพร์มาเพื่อจะเอาใจมันได้ขนาดนี้”
เพลี๊ยะ!!! เสียงฝ่ามือบางกระทบลงบนหน้าของชายหนุ่มสุดแรง
“ต่ำ!!! ต้องต่ำขนาดไหนถึงจะคิดแบบแกได้ เพราะคิดแบบนี้ล่ะสิถึงโดนผู้หญิงเขาเขี่ยทิ้ง”
เธอพูดด้วยความโกรธ ทั้งยังไม่รู้ว่าคำพูดตัวเองจะสร้างภัยแห่งกามรมมาสู่ตัวเอง
“โอ๊ะ..ปะ...ปอย...!”
เขาบีบคอเธออย่างแรงก่อนประกบปากน้อยด้วยแรงโมโหที่เธอกล้าด่าเขาได้เจ็บจี้ลงใจดำขนาดนี้
หญิงสาวมีแค่ผ้านวมห่อหุ้มกายเพียงผืนเดียวมันก็ยากจะห้ามใจมองอยู่แล้วยังจะมาสร้างอารมให้เขาโมโหเธอได้อีก มันสมควรแล้วที่เธอจะโดนทำโทษ วศินเริ่มบรรเลงบทรักให้เธอได้จดจำว่าคนอย่างเขาใครก็อย่าได้ทำให้โกรธหรือโมโหเป็นอันขาด หญิงสาวไม่มีเรี่ยวแรงตะต้านเขาได้เพราะตัวเองก็ไม่สบาย สุดท้ายต้องยอมให้เขาทำอะไรตามใจตัวเองอีกครั้ง
“อืม..อะ.. อ๊า...”
เสียงครางดังออกจากปากวศินเบาๆก่อนที่ชายหนุ่มจะพาเธอถึงฝั่งฝาแบบคืนที่ผ่านมา....
“แกย่ำยีฉัน แกมันหน้าตัวเมีย”
เธอพูดด้วยแววตาชิงชังน้ำตอคลอพร้อมจะไหลลงตลอดเวลาจนต้องหันหลังให้ชายหนุ่ม วศินสับสนไม่เข้าใจตัวเธอและก็ไม่เข้าตัวเอง เขามองแผ่นหลังสั่นเทราด้วยแรงสะอื้นก่อนจะเดินหนีไปหาเหล้าดื่ม ชายหนุ่มพยายามถามตัวเองที่เขาทำลงไปเพราะอะไรรักหรือแค้นกันแน่ แต่ด้วยความทิฐิมีมากกว่าเหตุผลยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ยังเป็นนางวันทองสำหรับเขาเสมอ คิดได้ดังนั้นวศินก็คิดอะไรบางอย่างออก เขาต่อสายหาใครบางคน
“ฮัลโหล ผมมีงานให้คุณทำมาหาผมหน่อย”
“คุณคิดถึงเจสหรอคะวศิน หรือคุณแค่ขาดคนเอาใจคะ?”
“ถ้าอยากเจอผมคุณก็มา ผมโอนค่าใช้จ่ายในการเดินทางทั้งหมดพร้อมค่ากระเป๋าที่คุณอยากได้ให้แล้ว”
“น่ารักเสมอเลยนะวศิน แล้วเจอกันค่ะ”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 44
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Duck
ชอบเหมือนกัน
2020-10-07
1
O’Live🧧
สนุกค่ะ 😻ชอบเรื่องนี้
2020-09-28
1