เสียงจากอดีต

กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟคั่วบดใหม่ๆ เคยเป็นสัญญาณเริ่มต้นวันใหม่ที่แสนสุขสำหรับ โรเบิร์ต เคนเนดี แต่เช้านี้ กลิ่นหอมนั้นกลับเจือไปด้วยความกระวนกระวายที่เขาพยายามซ่อนไว้ภายใต้รอยยิ้มฝืนๆ ที่มอบให้กับลูกค้าประจำร้าน "Corner Brew" ร้านกาแฟเล็กๆ ที่เขาและเอมิลี่ภรรยาสร้างขึ้นมาด้วยกันในเมืองชายทะเลอันเงียบสงบแห่งนี้

ห้าปีแล้ว...ห้าปีที่เขาโบกมือลาอดีตอันมืดมิดในฐานะ "เดอะ ไซเลนเซอร์" นักฆ่าไร้เงาที่ชื่อก้องกังวานในโลกใต้ดิน ห้าปีที่เขาพยายามสวมบทบาทของสามีและพ่อที่ดีอย่างเต็มหัวใจ เอมิลี่คือแสงสว่างที่นำทางเขาออกจากความมืดมิด น้องลีโอ ลูกชายวัยซนคือเหตุผลที่ทำให้เขามีลมหายใจต่อไป

"ลาเต้ร้อน แก้วเดิมนะคะคุณเคนเนดี" คุณป้าเจน เจ้าของร้านเบเกอรี่ข้างๆ ส่งยิ้มใจดีมาให้

"แน่นอนครับคุณป้าเจน เดี๋ยวผมชงให้เดี๋ยวนี้เลยครับ" โรเบิร์ตตอบกลับด้วยรอยยิ้มจริงใจ พลางลงมือชงกาแฟด้วยท่วงท่าที่คล่องแคล่ว มือที่เคยเหนี่ยวไกปืนนับครั้งไม่ถ้วน บัดนี้กลับถนัดกับการรินนมและวาดลวดลายบนฟองกาแฟ

ขณะที่โรเบิร์ตกำลังวุ่นอยู่หลังเคาน์เตอร์ เสียงกระดิ่งหน้าร้านก็ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของชายร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิท ใบหน้าคมสันดูเคร่งขรึม ดวงตาสีน้ำเงินเข้มกวาดมองไปทั่วร้าน ก่อนจะหยุดลงที่โรเบิร์ต

ความรู้สึกเย็นเยียบแล่นริ้วไปทั่วสันหลังของโรเบิร์ต ราวกับสัมผัสไอเย็นจากความตายที่เขาพยายามหลีกหนีมาตลอดห้าปี ชายคนนี้...ไม่ใช่ลูกค้าธรรมดา

"ขอโทษนะครับ คุณคือ โรเบิร์ต เคนเนดี ใช่ไหมครับ?" ชายในชุดสูทถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยอำนาจที่ทำให้บรรยากาศในร้านเงียบลงทันที

โรเบิร์ตวางแก้วกาแฟที่เพิ่งชงเสร็จลงช้าๆ มองชายแปลกหน้าอย่างระมัดระวัง "ครับ ผมเอง มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?" เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น

ชายในชุดสูทยื่นนามบัตรสีดำด้านให้กับโรเบิร์ต "ผมชื่อ ริชาร์ด ฮาร์เปอร์ ผมมาพบคุณเป็นการส่วนตัว"

โรเบิร์ตรับนามบัตรมาด้วยความลังเล ปลายนิ้วสัมผัสตัวอักษรสีเงินที่สลักชื่อและตำแหน่ง "ที่ปรึกษาพิเศษ" โดยไม่มีสังกัดใดๆ ระบุไว้

"ผมไม่รู้จักคุณ" โรเบิร์ตกล่าวเสียงหนักแน่น พยายามปกปิดความกระวนกระวายที่เริ่มก่อตัวขึ้น

"ไม่เป็นไรครับ" ริชาร์ดยิ้มบางๆ รอยยิ้มที่ไม่สื่อถึงความจริงใจแม้แต่น้อย "แต่ผมมั่นใจว่าคุณคงจำชื่อ 'เดอะ ไซเลนเซอร์' ได้ดีกว่าชื่อ โรเบิร์ต เคนเนดี เสียอีก"

คำพูดของริชาร์ดราวกับมีดกรีดลงกลางใจ โรเบิร์ตรู้สึกราวกับถูกกระชากกลับไปยังอดีตที่เขาพยายามฝังกลบไว้ลึกสุดใจ ใบหน้าของเอมิลี่และน้องลีโอผุดขึ้นมาในความคิดอย่างรวดเร็ว เขาต้องปกป้องพวกเขา

"คุณต้องการอะไร?" โรเบิร์ตถามเสียงต่ำ รอดไรฟัน ดวงตาคมกริบฉายแววอันตรายที่ซ่อนไว้

"ง่ายๆ ครับ" ริชาร์ดตอบพลางทอดสายตาไปยังประตูห้องครัวด้านใน "องค์กรของเราต้องการความช่วยเหลือจากคุณอีกครั้ง มี 'งาน' ที่ซับซ้อน และเราเชื่อว่ามีเพียงคุณเท่านั้นที่จะทำมันให้สำเร็จได้"

"ผมเลิกทำเรื่องพวกนั้นไปนานแล้ว" โรเบิร์ตปฏิเสธทันควัน "ผมมีครอบครัว มีชีวิตใหม่ ผมจะไม่กลับไปสู่โลกนั้นอีก"

"น่าเสียดายนะครับ" ริชาร์ดถอนหายใจแสร้งเสียใจ "เพราะเป้าหมายของเราในครั้งนี้...มีความเชื่อมโยงกับอดีตของคุณอย่างน่าประหลาด บางที...คุณอาจจะเป็นคนเดียวที่เข้าใจแรงจูงใจของเขา และบางที...การปฏิเสธ อาจจะทำให้คนที่คุณรักต้องตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิมก็ได้"

คำพูดสุดท้ายของริชาร์ดราวกับน้ำแข็งที่บาดลึก โรเบิร์ตรู้ดีว่านี่ไม่ใช่แค่การขอความช่วยเหลือ แต่มันคือการข่มขู่ บีบบังคับ โดยใช้สิ่งที่เขารักที่สุดเป็นเครื่องมือ

"คุณหมายความว่ายังไง?" โรเบิร์ตถามเสียงเครียด มือที่กำอยู่ใต้เคาน์เตอร์สั่นระริก

"ผมหมายความว่า...อดีตมักจะตามมาทวงคืนเสมอ มิสเตอร์เคนเนดี" ริชาร์ดตบบ่าโรเบิร์ตเบาๆ "ลองคิดดูให้ดีๆ แล้วติดต่อผมกลับมา นามบัตรมีเบอร์โทรศัพท์ของผมอยู่เสมอ"

พูดจบ ริชาร์ดก็หันหลังเดินออกจากร้านไป ทิ้งให้โรเบิร์ตยืนอยู่กับความเงียบงันและความรู้สึกหวาดหวั่นที่ถาโถมเข้ามา เอมิลี่เดินออกมาจากห้องครัว มองเขาด้วยความเป็นห่วง

"มีอะไรรึเปล่าคะ โรเบิร์ต? ใครมาหาแต่เช้าเลย?"

โรเบิร์ตฝืนยิ้มให้กับภรรยา "ไม่มีอะไรมากครับ แค่คนมาเสนอขายของน่ะ" เขาโกหกคำโต พยายามซ่อนความจริงอันน่าสะพรึงกลัวที่เพิ่งเข้ามาเยือน

แต่ในใจของเขารู้ดีว่า กลิ่นหอมของกาแฟในวันนี้...มันช่างจืดจางและขมขื่นกว่าทุกที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***