การพบเจอของผู้มีพระคุณ(4)

ขอกราบทุกคนที่ให้ความสนใจในผลงานของผมด้วยน่ะครับ🥰🙏🙏🙏มาต่อกันครับ

หลังจากที่เเก้วได้เดินทางออกไปทางเเถบชายป่าเพื่อไปยังป่าห้วยไฟอั้นเป็นสถานที่ที่เขาจะต้องไปพบกับพระธุดงท่านนึงนั้นมะลิได้มองตามหลังเขาด้วยความอาลัยเเละคิดถึงหวังว่าสักวันเราจะได้เจอกันอีก

ณ ฝั่งผู้ใหญ่บ้าน

ผู้ใหญ่บ้าน:ไปเว้ยพวกเราตามลอยเลือดนี้ไป!!

ชาวบ้าน:โอ้วววไป!

ผู้ใหญ่บ้าน:เราจะต้องรู้ให้ได้ว่าไอ่สมิงชั่วนั้นมันเป็นใคร!

ผู้ใหญ่พูดอย่างเดือดดานพร้อมกับสาวเท้ามุ่งตรงไปทิศทางที่ลอยเลือดนั้นหยดไป

พอเดินมาได้สักพักก็ได้กลิ่นไหม้ของอะไรสักอย่าง

พอชายตาไปเห็นก็ต้องตกใจ

ผู้ใหญ่บ้าน:นี้มันอะไรกันทำไมทำไมกระท่อมของพรานหมานถึงได้....

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงสนทนามาจากด้านหลังของเหล่าชาวบ้าน

ชาวบ้าน:(กระชิบ)ฉันว่าน่ะมันต้องเป็นฝีมือของไอ่ลูกชายมันเเน่ๆเลย

ชาวบ้าน:นั้นสิๆไอ่เลวนั้นมันฆ่าพ่อมันเเล้วทำร้ายหลักฐานโดยการเผ่ากระท่อมทิ้งเลวจริงๆ

ชาวบ้าน:เห็นว่ามันจะชื่อว่าไอ่เเก้วอะไรนี้เเหละ

ไอ่เมฆได้ยินเเบบนั้นก็ตารุกวาวคิดในใจ

เมฆ:มึงโดนกูเเน่ไอ่มารหัวใจคราวนี้เเหละกูจะทำให้มึงหายไปจากโลกนี้

มันพูดพร้อมยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

ผู้ใหญ่บ้าน:โอย..ถ้าเป็นเเบบนั้นจริงล่ะไอ่เเก้วมันอยู่ไหนล่ะ

ชาวบ้านทุกคนหั้นซ้ายหั้นขวาเเต่ก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตอะไรเลย

ชาวบ้าน:ฉันว่ามันคงจะหนี้ไปเเล้วล่ะจ้ะพ่อผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่บ้าน:ออกตามหามันให้ทั่ว!!!ไป

เเต่เมื่อเวลาผ่านไปหายวันก็ไม่มีใครหาไอ่เเก้วเจอจนเรื่องนี้มันไปถึงหูนางมะลิเข้า

เเม่มะลิ:นี้มะลิรู้ข่าวเรื่องไอ่เเก้วมันยัง

มะลิ:อะไรหรอจะเเม่จ้าเเก้วมันทำไมหรอจะ

เเม่มะลิ:ก็ไอ่เเก้วน่ะสิมันเผ่ากระท่อมฆ่าพ่อมันตาย

เเถมยังหนีหายไปไหนไม่รู้ตอนนี้ทุกคนกำลังตามจับมันอยู่

มะลิ:ห้า!!ไม่จริงฉันไม่เชื่อหรอกน่ะจะเเม่ว่าเเก้วจะเป็นคนเเบบนั้นมันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเเน่ๆจะเเม่

เเม่มะลิ:เห้ออเเม่ก็ว่าเเต่รำพังเราจะเอาเหตุผลอะไรไปสู้คนหมู่มากได้

มะลิมองไปนอกหน้าต่างด้วยหัวใจอั้นเศร้าเเละวิตกในเวลาเดียวกัน

...ณ ฝั่งเเก้ว...

เเก้ว:โอ้ยหิวจะตายอยู่เเล้วถ้าเราไม่หาอะไรกินมิหวังได้นอนตายคาป่าเป็นอาหารให้เสือเเน่

เเค่คิดก็ขนรุกไปทั้งตัว เเต่ในขณะที่กำลังเดินไปนั้นนั้นเองก็ได้ไปเจอกับต้นผลไม้ป่าที่ผลของมันสุกเหลืองง่อมจนเต็มต้นหล่นเกลือนใต้ต้นของมัน

เเก้วรีบวิ่งไปเก็บกินด้วยความหิวกระหาย

เเต่หารู้หรือไม่ว่าผลไม้ที่เค้ากินอยู่นั้นมันคือต้น

...(มารูรา)เป็นผลไม้ที่ทำถฤธิ์มืนเมา...

เขาได้กินอย่างหิวกระหายจนกระทังรู้สึกเวียนหัวเห็นต้นไม้มีเป็น2-3ต้นมือมี4ข้างสายตาพลามัวยืนยังเซสุดท้ายเเล้วเเก้วก็ได้สลบลง

เเก้ว:นี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไมหัวของเรามันถึงหนักขนาดนี้

จนถาพตัดเวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้เเก้วฟื้นขึ้นมาก็พบว่ารอบตัวมืดมิดได้ยินเสียงสวบสาบมาจาก

รอบข้างพอเพ่งมองดีๆก็ต้องตกใจ

เมื่อสายตามองไปเห็นดวงตาสีเเดงวาวโรด

นับสิบๆด้วงมันจองมาที่เเก้วเป็นสายตาเดียวกัน

เเก้วเห็นดังนั้นจึงทะลึงพรวดรุกขึ้นมาเเละหั้นหลังออกวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเสียงวิ่งตามหลังมาเป็นสิบๆ

เเก้วหั้นไปมองก็ต้องตกใจเมือเห็นร่างสิ่งมีชีวิตคลายมนุยษ์เเต่มีขนาดตัวเล็กผมเผายุ่งเหยิงมีฟันเล็กๆเรียงเต็มปากด้วงตาเเดงกำวิ่งตามมา

เเก้ว:กูไปทำอะไรให้พวกมึงว่ะไอ่ผีบ้ากูก็เเค่หิวเสือกเป็นผลไม้อะไรก็ไม่รู้พวกมันจะกินก็กินเลยกูไม่กินเเล้ว

พรางพูดก็สับตีนวิ่งหน้าตั้งชนิดที่ว่าลืมเหนือยเเต่เท้าเจ้ากรรมก็สดุดเข้ากับรากไม้จนหน้าฟาดล้มลงกับดินดีทีดังไม่หัก

เเก้ว:ไอ้ห่าเอ้ยซวยจัดเลยกู

เเต่ก็พูดกลับตัวเองได้ไม่นานไอ่พวกผีห่านรกมันก็เข้ามาลอมเเก้วไว้ เเก้วได้เเต่มองด้วยความสิ้นหวัง

ยอมรับชตากรรมที่กำลังจะเกิด

เเต่ในขณะที่กำลังก้มหน้ายอมรับความตาน

พลันก็มีเสียงคำรามโอกฮึมของเจ้าป่าที่เปรียมไปด้วยพลังทรงอำนาจเเละบรามี

ปรากฏเป็นเสือลายพาดกรอนขนาด9ศอกตัวพอๆกับพ่อของเขาเเต่ทะว่าร่างก่ายของมันมีอ่อร่าสีทอง ดางตาคู่นั้นสีเขียวมรกตเปรียมไปด้วยความเย็นชาเเละเเนวเเน่

มันเผ่นโผนโจนทยานเข้าหํ้าหั่นกับพวกผีป่านรกนั้น

จนพวกมันบ้างตัวถึงกับตัวขาดขึงบ้างตัวหัวขาด

ส่วนที่เหลือเมื่อเห็นว่ามิอาจจะต่อต้านกับ

เจ้าเเห่งป่าจึงพากันหนีเตลิดเข้าป่าไปคนละทิศละทาง

พลันเสือใหญ่ก็เเปลเปลียนเป็นพระธุดงชราท่าน

นึงเปรียมไปด้วยบรามีเเละความอบอุ่น

พระธุดง:ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นเเหละโยมอาตมา

เข้าใจหมดเเล้วตามอาตมามา

เเก้วได้มองหน้าท่านพร้อมกับเดินตามท่านไปอย่าง

ว่าง่าย

เเอดขอคันไปเเค่นี้ก่อนขอกลับไปทำงานไว้จะมาต่อให้ฟังต่อขอบคุณครับ🙏🙏🙏

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***