จำใจต้องห่างกัน(3)

ณ บ้านผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่บ้าน:ไอ่เมฆตื้นได้เเล้ว

ผู้ใหญ่พูดพรางเดินไปปลุกลูกชาย

เมฆ:ตื้นเเล้วจะพ่อ

ผู้ใหญ่บ้าน:ไปกันไปบ้านนางมะลิ

ณ บ้านนางมะลิ

เเม่มะลิ:อ่าววผู้ใหญ่ไปไงมาไงถึงมาที่บ้านฉันอ่ะจ้ะ

เอาๆขึ้นมาบนบ้านก่อนมากินนํ้ากินทาก่อนเเละมีเรื่องอะไรกับฉันหรอจ้ะ

ผู้ใหญ่บ้าน:เอาๆป่าวๆจะมาคุยเรื่องหนุ่มสาวเเม่พอจะเรียกนางมะลิมาให้ข้าหน่อยได้ไหม

เเม่มะลิ:อ่อตอนนี้นางมะลิมันไม่อยู่อ่ะจ้ะ

ผู้ใหญ่บ้าน:อ่องั้นไม่เป็นไรงั้นฉันจะเข้าเรื่องล่ะน่ะ

คืองี้น่ะเเม่ลูกชายฉันมันก็โตเป็นหนุ่มเเล้วลูกสาวเเม่ก็โตเป็นสาวเเล้วลูกชายฉันมันชอบลูกสาวเเม่อ่ะจ้ะ

พูดพรางก็หั้นไปหาไอ่เมฆที่กำลังนั้งยิ้มอยู่ข้างหลัง

เเม่มะลิ:เออ..คือว่า เรื่องเเบบนี้ฉันตัดสินไม่ได้หรอกจ้ะผู้ใหญ่ต้องให้เจ้าตัวตัดสินใจ

ผู้ใหญ่บ้าน:นี้เเม่ฉันก็เป็นถึงผู้ใหญ่บ้านที่ดิน

ทรัพสินเงินทองฉันก็มีมากมายถ้าเเม่ยกลูกสาว

ให้ก่ะไอ่เมฆมันทุกอย่างที่ฉันว่ามาฉันจะยกให้หมดเลยอ่ะจ้ะ

ขนาดที่เเม่กำลังจะพูดอะไรนั้นเสียงเปิดประตู่ก็ดังขึ้นเสียงหวานเล็กของหญิงสาวก็ดังขึ้น

"มะลิหญิงสาวอายุ17ปีหน้าตาสระสวยผิวขาวนวลดวงตาคมเป็นประกายเป็นลูกสาวคนเดียวของเเม่พ่อเสียชีวิตตั้งเเต่เทอยังไม่เกิด"

มะลิ:เอาเเม่จ้าผู้ใหญ่มาทำไมหรอจะ

เเม่มะลิ:เอามะลิมาพอดีเลยเเม่มีเรื่องอยากจะคุย

พ่อดีผู้ใหญ่เข้าอยากจะมาเเนะนำลูกชาย...

มะลิ:ห้ะ!จะให้หนูอยู่กินกับไอ่เมฆหรอหนู่บอกเเล้วไงหนูไม่ได้ชอบเมฆ

มะลิพูดพรางมองหน้าเมฆที่กำลังตกใจทำหน้าไม่ถูกพร้อมกลับเดินเข้าห้องไปปิดประตู้(เสียงดังปัง!)

เเม่มะลิ:เห้อจริงๆเลยเด็กคนนี้นั้นเเหละจ้ะผู้ใหญ่

เรื่องเเบบนี้มันต้องใช้หัวใจตัดสิน

ผู้ใหญ่บ้าน:เข้าใจเเล้วเเม่ไว้วันหลังฉันจะกลับมาอีกก็เเล้วกันน่ะ

ในขณะที่ผู้ใหญ่กำลังจะกลับพลันก็มีเสียงเอะอะโว้ยว้ายมาจากหน้าบ้านเเม่มะลิ

ชาวบ้าน:ผู้ใหญ่ๆ!!!!

ผู้ใหญ่บ้าน:มีอะไร!เกิดอะไรขึ้น

ชาวบ้าน:ซวยเเล้วผู้ใหญ

พูดพรางก็หายใจไปพราง

ผู้ใหญ่บ้าน:อะไรรีบบอกมาสิ่ข้าจะไปรู้ตอนไหน

ชาวบ้าน:ก็ ไอ่เเหลม ไอ่ดำ ไอ่เขียม มันตายเเล้วน่ะจ้ะ

ผู้ใหญ่บ้าน:ห้!ะว่ายังไงน่ะเเละมันตายได้ยังไง

ชาวบ้าน:ผู้ใหญ่ไปดูเองเถอะจ้ะ

พูดพลันก็วิ่งนํ้าหน้าผู้ใหญ่ผู้ใหญ่ก็วิ่งไปตามติดๆ

พร้อมกับเมฆ

...ณ บ้านไม้ยกใต้ถุนสูง...

มีชาวบ้านมากมายยืนมุ่งดูบ้างคนก็ถึงกับอ้วก

เเตกอ้วกเเตน

ผู้ใหญ่บ้าน:มีอะไรกัน

พลันไปถึงผู้ใหญ่ถึงกับเบือนหน้าหนีเมือพบกับศพ

ทั้ง3ศพสภาพเละเเหลกเเทบมองไม่ออกส่าเป็นใคร

ชาวบ้านคนนึง:นี้ผู้ใหญ่ผมว่ามันเเปลกๆน่ะครับเพราะสภาพศพน่าจะไม่ใช่ฝีมือมนุษย์

ผู้ใหญ่บ้าน:เเละมันจะฝีมืออะไร

ชาวบ้าน:กระชิบ(ผมว่ามันน่าจะเป็นเสือน่ะครับ)

ผู้ใหญ่บ้าน:มันจะเป็นไปได้ไงหมู่บ้านเราไม่มีเสือ

เเต่ก็เหลือบตาไปเห็นลอยเลือดที่พื้น

ผู้ใหญ่บ้าน:ตามลอยเลือดนี้ไปเร็วเข้า!ส่วนศพนี้ฝากคนที่เหลือจัดการด้วย

...ฝั่งเเก้ว...

หลังจากเผากระท่อมพร้อมศพพ่อก็เดินทางไปบ้านมะลิ

เเม่มะลิ:เอ้าเเก้วมาหามะลิหรอจ้ะ

พรากร้องเรียกลูกสาว

มะลิ:เเก้ววว!เเก้วมาหามะลิหรอจ้ะเเละนี้เเก้วจะไปไหนถึงเเบกของเยอะขนาดนี้

เเก้ว:อ่อคือว่าเเก้วต้องเดินทางเข้าป้าน่ะจ้ะ

มะลิ:ห้ะไปนานไหมเเก้ว

เเก้ว:ก็คงนานอยู่

มะลิทำสีหน้าเศร้า

มะลิ:โชคดีน่ะเเก้วดูเเลตัวเองด้วยมะลิคิดถึงเเก้วน่ะ

พูดพรางก็นํ้าตาไหลออกมาอาบเเก้มทั้งสอง

มะลิ:เราจะรอเเก้วกลับมาน่ะสัญญา

เเก้ว:สัญญา

พูดพรางก็เดินจากไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***