จุดเริ่มต้นความเเค้น(1)

ณ หมู่บ้านเเถบชายป่าเเห่งนึ่งที่มีภูเขาฮอมลอม

เมฆ:นี้มะลิฉันขอเล่นเป็นพ่อบ้างสิจ้ะ

มะลิ:ไม่เอาเราไม่อยากเล่นกับเเก

เมฆทำหน้าหง่อยที่ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ

เเก้ว:ไม่เป็นไรให้ไอ่เมฆมันเล่นบ้างก็ได้นิมะลิ

มะลิ:เเต่เเก้ว..

เเก้ว:ไม่เป็นไรเเก้วต้องกลับเเล้วล่ะไว้เจอกันน่ะมะลิ

มะลิ:อื้มบ้าบบายจ้ะเเก้ว

เมฆ:นี้มะล่ะเจ้าเเก้วมันจะกลับเเล้วงั้นเดะฉันเล่นเเทนได้ไหมจ้ะ

มะลิมองไปทางเเก้วด้วยสายตาเย็นชา

เมฆทำสีหน้าไม่ดี

มะลิ:ไม่อ่ะเราไม่อยากเล่นเเล้วเรากลับก่อนน่ะ

เมฆยืนมองมะลิที่กำลังเดินห่างออกไปไปพร้อมคิดในใจหน่อยไอ่เเก้วน่ะไอ่เเก้วไอ่มารหัวใจมุงกับกูจะได้เห็นดีกัน. (มันว่า)

ตัดมาที่เเก้วที่กำลังเดินกลับที่บ้านเพราะพ่อของเขากำลังกลับมาจากป่าทันใดนั้นก็มีเสียงดังสวดสาบมาจากพุ่งไม้ข้างหน้าเเก้วยืนมองด้วยความเเปลกใจปนสงสัย

เเก้ว:ตัวอะไรมันอยู่ตรงพุ่งไม้ว่ะ

เเก้วคิดในใจพร้อมที่กำลังจะเดินเข้าไปเเต่ทันใดนั้นนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า

เฮ้ยเเกใช่ไหมว่ะที่มีมายุ่งกับอีมะลิอยากตายไหม

เเก้ว:อะไร!อะไรของพวกเเกเเล้วพวกเเกเป็นใคร

1ในสามคน:พวกกูจะไปเป็นใครก็ช่างเฮ้ยพวกมึง2คนไปล็อคตัวมัน

มันพูดพร้อมกลับสั่งลูกน้องเดินไปหาเเก้ว

เเก้ว:เฮ้ย!

เเต่เเก้วยังไม่ทันได้พูดอะไรก็รุ้สึกเจ็บที่ท้องน้อยมันจุกเสียดไปหมดราวกับว่าอวัยวะถายในได้เเหลกเหลวไปหมดเเล้วยังไม่ทันได้ร้องก็มีทั้งหมัดทั้งตีนรุมเข้ามาไม่หยุดจนกระทังสติของเเก้วก็ได้ดับวูบไป

เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้จนเเก้วได้สติขึ้นมาก็พบว่าตอนนี้สิ่งรอบตัวก็มืดไปหมดเเก้วได้หอบเอสร่างก่ายที่บอปซํ้าเดินโซชัดโซเชกลับไปยังกระท่อม

น้อยๆพอมาถึงก็ล้มฟุบไปที่เเคร่ไม้หน้ากระท่อม

เสียงหนึ่งได้ดังตะโกนมา

พ่อ:ไอ่เเก้วไอ่เเก้วลูกพ่อใครโครมันกล้าทำเองเเบบนี้ว่ะไหนบอกพ่อมาสิ่

เเก้ว:ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจะพ่อ

พ่อ:โธ่ลูกพ่อไม่เป็นไรเดะพ่อจะทำยาสมุนไพรประคบให้ลูกน่ะ

พ่อของเเก้วพูดพรางก็เดินไปหาสมถนไพรบนชั้นเก็บสมุนไพรมาบดเเละพ่อกไปตรงบาดเเผลให้กับลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวน

พ่อ:ลูกนอนพักชะน่ะ

เเก้ว:ได้ครับพ่อ

เเก้วพูดพรางก็หลับไปด้วยความอ่อนลา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

