บทที่1:คืนที่ฝนตก

เสียงฟ้าร้องคำรามดังไปทั่วท้องฟ้า ก่อนที่สายฝนจะกระหน่ำลงมาราวกับม่านน้ำที่ปกคลุมเมืองทั้งเมือง ถนนเปียกชื้นเป็นเงาสะท้อนแสงไฟจากเสาไฟริมทาง น้ำฝนที่ขังอยู่บนพื้นเป็นระลอกคลื่นยามที่มีรถแล่นผ่านทิ้งไว้เพียงละอองฝนที่กระเซ็นขึ้นมา

ภพนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ไม้เก่าในร้านหนังสือของเขา แสงไฟสีส้มจากโคมตั้งโต๊ะขับไล่เงามืดออกไปได้เพียงเล็กน้อย รอบตัวมีแต่กลิ่นของกระดาษเก่าและเสียงพลิกหน้ากระดาษที่ดังแผ่วเบา เขาไม่ใช่คนชอบออกไปไหนในวันฝนตก และคืนนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่งที่เขาใช้เวลาอยู่กับหนังสือและเสียงฝนด้านนอก

ระฆังหน้าร้านดังขึ้นพร้อมกับเสียงประตูไม้เก่าถูกผลักออก ลมเย็นจากภายนอกพัดเข้ามาพร้อมกับกลิ่นฝนและความชื้นที่แทรกซึมไปทั่วร้าน ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตู ร่างของเขาเปียกโชกจากศีรษะจรดปลายเท้า หยดน้ำฝนหยดลงจากเส้นผมและปลายเสื้อที่แนบชิดกับร่างกาย ดวงตาของเขาดูเหนื่อยล้าแต่แฝงไปด้วยแววบางอย่างที่ภพอ่านไม่ออก

"ขอโทษครับ... ผมขอหลบฝนที่นี่ได้ไหม"

น้ำเสียงของเขาไม่ดังนัก แต่เพียงพอให้ภพได้ยินผ่านเสียงฝนกระหน่ำ ภพเงยหน้าจากหนังสือแล้วพิจารณาคนตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

"เข้ามาสิ"

ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะก้าวเข้ามาในร้านอย่างลังเล ภพวางหนังสือลงแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าขนหนูจากหลังร้าน ก่อนจะยื่นให้เขา

"เช็ดตัวก่อน เดี๋ยวจะไม่สบาย"

ชายหนุ่มรับไปอย่างลังเล ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว

"ขอบคุณครับ"

ภพพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร เขามองชายหนุ่มใช้ผ้าซับหยดน้ำออกจากใบหน้าและเส้นผมก่อนจะเดินไปหยิบกาน้ำชาจากมุมหนึ่งของร้าน เขาไม่ได้ชอบให้ใครเข้ามาในพื้นที่ของตัวเองนัก แต่ก็ไม่ได้ใจร้ายพอจะไล่ใครออกไปท่ามกลางพายุฝนแบบนี้

"คุณทำงานที่นี่เหรอครับ" เสียงทุ้มถามขึ้น ทำลายความเงียบระหว่างพวกเขา

ภพหันกลับมามองอีกฝ่าย เขานั่งอยู่ใกล้ชั้นหนังสือ มือยังคงจับผ้าขนหนูที่คล้องอยู่บนบ่า ดวงตาของเขามองไปรอบ ๆ ร้านราวกับกำลังพิจารณาสถานที่แปลกใหม่

"ฉันเป็นเจ้าของร้าน" ภพตอบสั้น ๆ

"อ้อ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับ "ร้านดูอบอุ่นดีนะครับ"

ภพไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่รินชาลงในถ้วยเซรามิกสองใบก่อนจะยื่นให้คนที่นั่งอยู่

"ดื่มหน่อย จะได้อุ่นขึ้น"

ชายหนุ่มรับไปอย่างเกรงใจ เขามองถ้วยชาก่อนจะเงยหน้ามองภพ "คุณใจดีจัง"

ภพเลิกคิ้วเล็กน้อย

"ไม่หรอก แค่ไม่อยากให้ใครเป็นหวัด"

ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นจิบ ไออุ่นจากของเหลวในถ้วยทำให้ร่างกายที่หนาวเย็นจากสายฝนอุ่นขึ้นเล็กน้อย เขาวางถ้วยลงแล้วเงยหน้ามองเจ้าของร้านอีกครั้ง

"คุณชื่ออะไรครับ"

ภพชะงักไปเล็กน้อยกับคำถามตรงไปตรงมา แต่ก็ตอบในที่สุด

"ภพ"

"ผมธีร์ครับ"

ธีร์... ชื่อที่ฟังดูแปลกใหม่แต่ให้ความรู้สึกบางอย่างที่ภพไม่สามารถอธิบายได้ เขามองชายหนุ่มตรงหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นคนเร่ร่อน ไม่ใช่ในความหมายที่ว่าไร้บ้าน แต่เป็นความรู้สึกที่ดูเหมือนเขายังไม่เจอที่ที่ตัวเองควรจะอยู่

"คุณมาทำอะไรแถวนี้" ภพถาม

ธีร์หัวเราะเบา ๆ

"ก็แค่... เดินทางไปเรื่อย ๆ"

ภพไม่ถามต่อ เพราะเขาเข้าใจดีว่าบางคำถามก็ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ

เสียงฝนยังคงตกกระหน่ำอยู่ด้านนอก แต่ภายในร้านกลับมีแต่ความเงียบสงบ ทั้งสองคนต่างนั่งอยู่ในโลกของตัวเอง แต่กลับไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนเมื่อก่อน

และในคืนนั้น... ใต้สายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก พวกเขาได้พบกันเป็นครั้งแรก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***