ยามฝนตกอันแสนเจ็บปวด คนรักที่จากไป
ถึงเวลาที่จะต้องอยู่คนเดียว โดยไม่พึ่งใครไม่ใช่สิ่งที่คิดในตอนเด็กแม้แต่นิดเดียว เสียงฝน เสียงนก เสียงต่างๆ ทำให้รู้สึกถึงอาที่ตายไปแล้ว พวกเขาหักหลัง ไปอยู่กับเคท
ห้องศิลปะงั้นหรอ กี่ปีแล้วที่ไม่ได้เข้ามาห้องนี้ แต่ยังไงก็คงเข้าไม่ได้อยู่ดีเพราะ เงิน
ความฝันแม้อยู่ใกล้แค่ไหน สุดท้ายก็ไปไม่ถึงเพราะเงินอันน้อยนิดของฉัน ไม่แน่คงพัก 3 ชั่วโมงแล้วกัน
ดอกไม้อันเน่าเปื่อยที่ต้องการน้ำเพื่อมีชีวิต เหมือนกับฉันที่ต้องการเงินเพื่อความฝัน ดอกไม้อันแห้งเหี่ยวเปรียบเสมือนฉันอย่างจริงๆเลย
ยามกลางคืน
เงินแค่ 1,500 บาท จะอยู่ช่วยอะไรได้ล่ะชีวิตแค่ค่าต่างๆเอาไปหมดล่ะ ชีวิตนี้คงแย่เพราะด้านการเงินที่แสนน้อยนิด ความฝันก็อยู่ใกล้คงไปไม่ได้หรอกแม้อยู่ใกล้
AvxkaJ/คนเขียน; ภาพที่อ้ายวาดมันแย่กว่าเดิมจัดๆเลยว่ะ
เช้ามา ตามเคยแปรงฟันอาบน้ำ แต่งตัวแล้วไปทำงาน แต่วันนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว
โมโรกิ...? หน้าคุ้นๆจัง เหมือนรู้จักตอนไหนเลยอาจจะเป็นตอนป.1 ล่ะมั้งหรือไม่ก็ตอนอนุบาลล่ะมั้งนะถ้าไม่ใช่คงคนแปลกหน้า
พักผ่อนหรอ..? จริงด้วย ไม่ได้พักผ่อนนานแค่ไหนแล้ว หรือว่าเธอคือเพื่อนในอดีตหรอ จำไม่ค่อยได้เลย นึกว่าฉันจะไม่พึ่งใครแล้ว สุดท้ายก็พึ่งอยู่ดีใช่ไหม อย่างที่พ่อแม่เคยบอกเอาไว้
คนขียน:เอ้าลืมใส่ฉากลาออกไอที D:
ร่างกายที่อยู่ดีๆวิ่งไป แล้วเจอกับเธอคนนั้น นั้นคือโมโรกิ ที่ยังคงเป็นภาพ ขาวดำไม่เหมือนฉัน ผู้ที่ทำให้ฉันรู้ความฝันของตัวเอง ฉันควรจะทำให้เธอเป็นสี เหมือนที่เธอเคยทำให้ฉันเป็นสี ไม่ใช่ขาวดำหรือเทา อีกต่อไป
ฉันจำความฝันเธอได้ ความฝันเธอคือ
"ขอแค่เห็นพระอาทิตย์ตก และบรรยากาศที่สงบก็พอแล้ว" นี้อาจจะเป็นที่เรารักที่สุดก็ได้ โลกนี้มันไม่เป็นขาวดำหรือเทาอีกต่อไปแล้วนะ
ยามพระอาทิตย์ตก บรรยากาศอันแสนธรรมชาติ
ได้พัก ที่ไม่ใช่สีขาวดำเทาอีกต่อไป ความรู้สึกเหล่านั้นได้หายไปอย่างสิ้นซาก ไม่มีความรู้สึก เชิงลบอีกต่อไปแล้ว นึกว่าจะไม่พึ่งพาใคร สุดท้ายก็พึ่งอยู่ดี ขอบใจนะ โมโรกิ...
ตรงนี้ข้ามไปเลยก็ได้เด้อ
เหตุผลที่ทำงานช้า เพราะไม่ว่างอย่างหนัก(และขี้เกียจด้วย) เลยทำงานช้าจัดๆ ขอขอบคุณที่อ่าน และขอโทษที่ส่งงานช้ามากด้วยค่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments