บทที่1 พี่ชายทั้งสอง

สวัสดีค่ะพี่น้อง ฉันมีนามว่า หวัง เมเม่ ลูกสาวคนที่3ของคนเเซ่หวัง อีกทั้งยังเป็นน้องเล็กและน้องสาวคนเดียวของพี่ชายจอมหวงทั้งสอง ปีนี้ฉันมีอายุครบ20ปีเเล้วค่ะท่าน ^_^

เเต่เพิ่งดีใจได้ไม่นานก็ต้องเจอกับเรื่องทุกข์ใจซะเเล้ว

พี่ชายคนโตของฉัน หวัง เลินเฉิง กับ พี่รอง หวัง เจฟฟรี

พยายามนัดดูตัวให้ฉันแบบกระหน่ำยิ่งกว่าสายฝน

ไม่เเน่ใจว่ากลัวสาวน้อยวัย 20ปี คนนี้ขึ้นคานหรือยังไง

เอาเเต่บ่นว่าฉันยังไม่มีเเฟนมาตั้งเเต่ฉันอายุ14 ป๊าม๊าเองก็เริ่มจับคู่ฉันให้คนแถวบ้าน ฮือออออออ ฉันเองก็ไม่อยากขึ้นคาน ไม่ใช่ว่าหาไม่ได้ซะที่ใหน เเค่ยังไม่คิดจะมีตอนนี้ต่างหาก ชิ!!!

"พี่คะ เลิกหาคู่ดูตัวให้ฉันซักทีเถอะค่ะ ฉันยังเรียนอยู่เลย ช่วงนี้ก็ยุ่งๆจะมีเวลาที่ใหนไปเดต" ฉันพูดพลางทำหน้าบูดบึ้งใส่พี่ชายทั้งสอง

" เมเม่ น้องก็รู้ว่าพี่เป็นห่วงน้องมากแค่ใหน ถ้าน้องไปเจอผู้ชายไม่ดีในมหาลัยล่ะ พี่ช่วยดูให้ดีกว่าเห็นๆ" พี่ชายคนโต เลินเฉิง หรือที่ฉันมักเรียกว่า เฉิงเฉิง พูดขึ้นในขณะที่สายตาก็จับจ้องอ่านประวัติของหนุ่มๆในรายชื่อดูตัว

" นั้นนะสิ อย่าว่าเเต่แฟนเลยเพื่อนผู้ชายน้องเคยมีบ้างมั้ย? พี่ไม่อยากก้าวก่ายชีวิตน้องหรอก แต่ตลอด 20ปี มานี้ น้องไม่เคยแม้เเต่จะนำเเนะเพื่อนผู้ชายให้พวกพี่รู้จักซักคน " เจพี หรือ เจฟฟรี ชืีอเล่นที่ฉันเรียกผวนๆมาตั้งเเต่ยังเล็กกล่าวตาม

แน่นะสิ ใช่ว่าฉันไม่เคยมีเพื่อนผู้ชายที่ใหน เเต่เพื่อนพวกนั้นไม่กล้าเข้าใกล้ฉันนะสิ เพราะใครกันเจ้าพวกพี่จอมยุ่ง!!! ทุกคนเขากลัวพวกพี่กันหมด ใครใช้ให้หวงน้องสาวขนาดนั้นกัน

ทั้งชีวิตมีเพื่อนอยู่ 4-5 คน เพื่อนสนิทจริงๆ 1 คน มีเเต่ผู้หญิงทั้งนั้นด้วย T_T

ทุกท่านสงสัยใช่มั้ยคะว่าทำไม ก็เพราะว่าเวลาที่มีเพื่อนผู้ชายมาใกล้ หรือ คุยกับฉันในโรงเรียน พี่ชายทั้งสองนี้จะออกโรงมาเฝ้าอย่างกับมาเฟีย แม้เเต่ตอนพักกลางวัน ยังมานั่งเฝ้าฉันกับเพื่อนๆไม่ห่าง พวกเพื่อนๆผู้ชายเลยไม่กล้าเข้าใกล้ค่ะ

" เกอออออออ ฉันขอร้อง ฉันจะมีเเฟนเเน่เร็วๆนี้ ฉันมีึคนที่แอบชอบอยู่แล้ว" ฉันโกหกคำโตเลย เเค่เรื่องเรียนก็ปวดหัวตุ้บๆ แล้วยังต้องมาปวดหัวกับเรื่องนี้ ต่อให้ถูกสวรรณ์ลงโทษก็ยอม ขอโทษนะคะพี่ๆ

" ห้ะ!!! ตั้งเเต่เมื่อใหร่กัน? "

" หวัง เมเม่ คนนั้นคือใคร!? "

พี่ชายทั้งสองต่างยิงคำถามมาที่ฉันรัวๆ พลางทำตาโตกันใหญ่ พี่เฉิงเฉิง ที่ก่อนหน้านี้วุ่นอยู่กับการอ่านประวัติคู่ดูตัวก็ละสายตามาที่ฉัน

" คือ...เขาอายุมากกว่าฉัน 2 ปีค่ะ "

ฉันพยายามนึกภาพรุ่นพี่ซักคนในมหาลัย เพื่อมาเป็นแบบคร่าวๆในการหลอกพี่ชาย

" ชื่อล่ะ ชื่ออะไร!? "

" เรียนคณะอะไร!? "

" เป็นคนเซี่ยงไฮ้แท้ๆรึเปล่า!? "

" ฐานะทางบ้านล่ะ!? "

พระเจ้่าช่วย ฉันพูดเเค่ 2 ประโยคเท่านั้น ทำไมคำถามมันประเดประดังแบบนี้ 0_0!!?

ยกโทษให้ฉันเถอะ ฉันจะมีแฟนเเน่ๆ ฉันสัญญาแค่ยังไม่ใช่ตอนนี้

" เอ่อ.. ฉันไม่รู้ค่ะ คือ..ฉันเเค่เเอบชอบพี่เขาเงียบๆ "

ฉันพูดก็พยายามไม่ลน เเหงล่ะ! ฉันจะไปรู้ชื่อเขาได้ยังไง ก็ฉันจินตนาการเขาขึ้นมานี้

" หวัง เมเม่ นี้ไม่ใช่ว่าโกหกพี่ เพื่อให้พวกพี่สบายใจใช่มั้ย!? " เฮือกกกกก ฉันล่ะเกลียดผู้ชายเซ้นส์ดีอย่างพี่เฉิงเฉิงซะจริง

" พี่ล่ะก็ ฉันจะไปกล้าโกหกพี่ได้ยังไง ลืมแล้วเหรอว่าใครเป็นน้องสาวที่น่ารักที่สุดของพี่ " พี่น้องคะ ฉันที่อายุ 20 ปี ต้องมาใช้ไม้เด็ดที่เคยใช้ออ้นขอเงินค่าขนมเพิ่มเมื่อสมัยประถม เพื่อปกปิดความผิดของตัวเองค่ะ น่าอายซะจริง >////<^

" น้องรัก ใครกันที่มาขโมยหัวใจน้องสาวคนนี้ของพี่ " พี่รองที่หลงไม้เด็ดของฉัน ก็เปลี่ยนท่าทีมาหอมหัวเหม็นๆของฉันอย่างฉับไว

" นั้นสิ บังอาจมาทำให้น้องสาวพี่เจ็บปวดใจอยู่ฝ่ายเดียว " พี่เฉิงเฉิง วางประวัติคู่ดูตัวลง แล้วมือหนามาลูบหัวฉันไปมาเหมือนเด็กๆ ฮืออออออ พี่ๆคะ เพราะเเบบนี้ฉันถึงรักพี่ๆมาก ถึงบางครั้งจะออกแนว ยากูซ่าน้องข้าใครอย่าเเตะไปหน่อยก็เถอะ นอกจาก ป๊าม๊า ก็มีพวกพี่ๆที่คอยดูแลฉันมา

" พี่คะ ฉันจะลองไปคุยกับเขาดูค่ะ เพราะงั้น..."

" เอาล่ะ พี่เข้าใจแล้ว จำไว้นะถ้าเขาทำให้เธอเสียใจ พี่จะตามไปอัดเขาถึงบ้านเเน่ " พี่เฉิงเฉิงกำมัดแน่น ฉันรู้ค่ะพี่ ว่าพี่ทำแบบนั้นจริงๆเเน่ แหะ แหะ

" มีเรื่องอะไรที่เราช่วยได้ บอกเรานะ อย่าเก็บไว้คนเดียว รู้มั้ย? ยัยตัวแสบ " เเค่พูดไม่พอ พี่เจพี ยังขยี้เเก้มฉันจนออกชมพูอย่างหมั่นใส้

" อ่าาาาาาา เกอเกอ ฉันรู้แล้วค่ะ " ฉันต้องลูบแก้มตัวเองไปมา มันเริ่มออกเจ็บจี้ดๆซะเเล้ว

" หื้ม รู้เเล้วก็ดี " ง่าาาาาา เจพีของฉัน ถ้าไม่ติดฉายา ยากูซ่าน้องข้าใครอย่าเเตะก็ออกจะหล่อวัวหลับเลยนะคะเนี่ยยยยยยย

" พี่ต้องกลับทำงานแล้วล่ะ เธอจะไปกินข้าวที่ร้่านมั้ย!? "

เอ้ะ!! ฉันลืมบอกไปเหรอคะ ว่าพี่ๆทั้งสองของฉัน เป็นเซฟชื่อดังของเซี่ยงไฮ้ อิอิ

พี่เฉิงเฉิง ของฉัน เป็นเซฟระดับสามดาว เก่งด้านอาหารคาวมากๆ ยอดจองที่ร้านก็แน่นเอี้ยดดดดดดไปสามเดือน ส่วนพี่รอง เจพี ถึงจะยังไม่มีดาวประดับ เเต่ขนมหวานที่ เจพีเกอเกอทำ ก็ขึ้นชื่อมากในร้าน เเต่ทุกโต๊ะต้องสั่งขนมก่อนของคาวล่วงหน้าเพื่อวิธีการทำที่ละเมียดละไม รับรองได้ชิมจะตราตรึง!!! ฮ่าฮ่า ฉันอวยพี่ชายตัวเองมากไปสินะ >^_^<

" ฉันจะกลับคอนโดเลยค่ะ เดี๊ยวออกไปเรียกรถข้างหน้า" ฉันเก็บข้าวของใส่กระเป๋าสะพาย ตรวจเเน่ชัดว่าไม่ลืมอะไร

" เเน่ใจนะว่าไม่อยากให้ไปส่ง " เจพี คล้องคอฉันเดินนำหน้าออกมาจากห้อง

" ค่ะ วันนี้มีนัดว่าจะติวออนไลน์กับ ซื่อหยาง "

" กลับบ้านดีๆล่ะ โทรหาพี่ด้วย "

" พี่โอนค่ารถให้แล้วนะ ถ้าหิวก็สั่งแอปด้วยล่ะ "

" ได้แล้วๆ พี่ไปเถอะ วันนี้ยุ่งมากไม่ใช่เหรอ ไปได้เเล้วค่ะ" ฉันดันทั้งคู่ออกนอกลิฟต์ ก่อนจะรีบก้าวขาสั้นๆไปที่ประตูคอนโด ไม่งั้น พี่ชายทั้งสองต้องพูดไม่จบไม่สิ้นเเน่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***