หน้าที่1 ไม่รักกันตอนไหน

:จะไปซื้อของเอาไรไหม

:เอาบุหรี่ซองนึง

:อ่อ นอกจา-

:รีบไป

:อื้ม

หญิงสาวได้ร้องไห้แบบเงียบๆอยู่หน้าห้องพรางคิดซ้ำๆว่าทำไมชายที่เขารักถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ ต่างจากเมื่อก่อนที่ทั้งสองรักกันมากจนผู้คนอิจฉา

:กลับมาแล้ว

:อื้ม ไหนอ่ะบุหรี่

:นี่ไง

:ขอบใจ

ในห้องที่เงียบสนิทจนได้ยินแต่เสียงพัดลมกับเสียงหายใจ หญิงสาวอยากจะเอ่ยถามแต่ไม่กล้าเพราะชายตรงหน้ามัวแต่นั่งยิ้มใส่หน้าโทรศัพท์ หญิงสาวได้แต่คิดว่าไม่รักกันตอนไหน ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

:เธอ

:ไร

:เธอรักฉันบ้างไหม

:(...)

:โอเค ฉันขอโทษที่ถาม

:(...)

สักพักนึงได้มีเสียงโทรศัพท์ดังแล้วชายตรงหน้าได้ลุกเดินออกไปคุยโทรศัพท์อยู่หน้าระเบียงโดยไม่สนใจแฟนสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า หญิงสาวได้เดินไปดู เห็นชายหนุ่มยืนยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้คุย

:หมดรักกันแล้วสินะ

:ยินดีด้วยนะถ้ามีความรักครั้งใหม่

:ส่วนฉันคนนี้ก็จะคอยมองดูอยู่ห่างๆ

หญิงสาวได้ออกไปข้างนอกเพื่อไปทำธุระแล้วได้ทิ้งชายหนุ่มไว้ในห้องคนเดียว ซึ่งชายหนุ่มที่คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วไม่เห็นเธอ ชายหนุ่มจึงโกรธมากชายหนุ่มก็ได้แต่รอ รอให้หญิงสาวกลับมาเพื่อที่จะถาม แต่ก็รอแล้วรอเล่าหญิงสาวก็ไม่กลับมาซักที

:แม่งไปตายห่าที่ไหนละวะ

:แต่ก็ดี กูจะได้ไปอยู่กับคนใหม่

ชายหนุ่มพูดไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงไขกุญแจ และก็เป็นเหมือนที่เขาคิดไว้จริงๆ หญิงสาวได้กลับมาพร้อมอาหารเต็มไม้เต็มมือ หญิงสาวได้เดินเอาอาหารไปวางไว้แล้วกำลังไปหยิบจาน

:มึงไปไหนมา

:ฉันก็ไปหาอาหารมาให้คุณไง

:กูสั่งให้มึงไปรึยังห้ะ

หญิงสาวได้โดนชายหนุ่มตบเข้าที่หน้าอย่างแรงพร้อมกับถีบที่ท้องของหญิงสาวเต็มแรงจนหญิงสาวได้ล้มลงไปนอนทรุดอยู่ที่พื้น

:ฉันขอโทษ ทีหลังฉันจะไม่ไปแล้ว

:ตอแห*

:มึงมันตอแห*

:ฉันขอโทษจริงๆ

หญิงสาวได้ขอโทษขอโพยอยู่กับพื้น

:คืนนี้มึงนอนนี่แหละ

รุ่งสางชายหนุ่มได้เดินออกมาอาบน้ำกินข้าวหญิงสาวก็ลุกมาอาบน้ำเช่นกัน

:ไม่รักฉัน ทำไมไม่ปล่อยฉันไป