บทที่4: เบาะแสสุดท้าย

---

เวลา: 4:00 AM

เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มบนถนนที่เงียบสงัด ธีร์จับพวงมาลัยแน่น ดวงตาจับจ้องไปที่แผนที่บนโทรศัพท์ที่ส่องแสงสลัวท่ามกลางความมืด เส้นทางที่เขากำลังมุ่งหน้าไป เป็นสถานที่ที่เชื่อมโยงกับคดีฆาตกรรมที่เขาสืบหา—และที่สำคัญ มันเป็นสถานที่ที่ภามเคยไป

“อย่าทำอะไรโง่ๆ นะธีร์…” นนท์ฝากข้อความเสียงไว้ก่อนหน้านี้ แต่มันสายไปแล้ว

เขาต้องรู้ความจริง

---

เวลา: 4:30 AM | โกดังร้างเขตชานเมือง

ธีร์ก้าวลงจากรถ ความเงียบทำให้ทุกอย่างดูน่าขนลุก โกดังเก่าที่ดูร้างมาหลายปีตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า เขาสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะเดินเข้าไป สายตากวาดมองไปรอบๆ พบเพียงฝุ่นหนาและกลิ่นอับที่โชยมาเป็นระยะ

แต่แล้ว…

แสงไฟจากมือถือของใครบางคนส่องอยู่ด้านใน

ธีร์รีบหาที่หลบ ใจเต้นระรัว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องแล้วซูมเข้าไปดู เงาคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น—มันคุ้นเคยเกินไป

ภาม…!

ธีร์กัดฟันแน่น ทำไมภามถึงอยู่ที่นี่? เขาควรเข้าไปเผชิญหน้าหรือไม่? แต่ยังไม่ทันได้ตัดสินใจดี เสียงสนทนาเบาๆ ก็ดังขึ้นจากด้านใน

???

“หลักฐานอยู่ไหน?”

ภาม:

“ฉันเอามาแล้ว แต่นี่คือครั้งสุดท้าย”

ธีร์ขมวดคิ้ว ‘หลักฐาน?’ ‘ครั้งสุดท้าย?’ นี่มันหมายความว่ายังไง?

เขาค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้ ใช้เงามืดเป็นที่กำบัง ก่อนจะสามารถมองเห็นอีกฝ่ายได้ชัดขึ้น คนที่ยืนตรงหน้าภามเป็นชายวัยกลางคน ใส่สูทสีดำ ใบหน้าคมเข้มแต่ดูเย็นชา

หัวหน้าวิกรม…!

ธีร์จำได้ทันที—หัวหน้าวิกรมเป็นตำรวจระดับสูง และเป็นคนที่คอยให้ข่าวเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมนี้ แต่ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่?

---

เสียงสนทนายังคงดำเนินต่อไป

หัวหน้าวิกรม:

“นายคิดว่าแค่ทำแบบนี้แล้วมันจะจบเหรอ? นายปิดบังความจริงไม่ได้ตลอดไปหรอก ภาม”

ภาม:

“…ฉันรู้”

ธีร์กำมือแน่น เขาไม่เคยเห็นภามอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน น้ำเสียงของภามเต็มไปด้วยความกดดัน บางอย่างกำลังถ่วงเขาไว้

หัวหน้าวิกรม:

“จัดการ ‘เด็กนั่น’ ก่อนที่มันจะมายุ่งเรื่องนี้”

ธีร์สะดุ้ง เด็กนั่น? …หมายถึงเขาหรือเปล่า?