หอเดือนงาม
รพี
ฟื้นแล้วหรือพ่อพิกุล!!
บุปผา
เราสลบไปนานแค่ไหนหรอ?
รพี
ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง
บุปผา
งั้นเราไปทำงานต่อก่อนนะ
รพี
ไม่ต้องแล้ว เธอนอนพักต่อที่นี้อีกสักเดี๋ยวเถิด
รพี
หากเธอเป็นลมล้มพับขึ้นมาอีกจะทำอย่างไรเล่า
รพี
จริงสิคืนนี้คุณพ่อของฉันจัดงานเลี้ยงส่งท่านไปที่อังกฤษ
รพี
หากรู้สึกดีขึ้นแล้ว เธอสามารถไปร่วมงานได้นะ
บุปผา
เราเป็นคนใช้ที่นี้ยังไงก็ต้องเข้าไปร่วมงานอยู่แล้ว
บุปผาพยักหน้าตอบกลับอีกฝ่ายก่อนจะผลอยหลับไป
หญิงสาวที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งที่โซฟาเอ่ยถามรพีอย่างสงสัย
วีโอเล็ต
งานรื่นเริงเช่นนี้ ย่อมมีการเต้นรำเป็นธรรมดา มีหรือที่หล่อนจะไม่ชวนเธอไปเต้นรำด้วยกัน
รพี
ฉันก็คิดเช่นนั้น คุณพ่อคงสนับสนุนให้ฉันเต้นรำกับนางต่อหน้าผู้คน
รพี
วีโอเล็ตฉันไม่ได้รักหล่อน..
รพี
ฉันไม่อยากหมั้นกับหล่อน
วีโอเล็ต
ฉันรู้แล้วเธอจะทำอะไรได้ ผู้ใหญ่เขาคุยกันไว้แล้ว
วีโอเล็ต
เราทำอะไรได้ไม่มากนัก..
วีโอเล็ต
เห็นทีเธอจักต้องจำนนและยอมเข้าพิธีวิวาห์กับหล่อนแล้วกระมัง
วีโอเล็ต
คนรักรึ!? ผู้ใดกัน?
วีโอเล็ต
ม...มีผู้ใดรู้เรื่องนี้อีกไหม?
รพี
มีเพียงเธอ ฉันและพ่อพิกุล
วีโอเล็ต
แม้แต่ไพลินก็ไม่รู้รึ?
ไพลินเดินมาหาทั้งคู่ที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โซฟา พร้อมกับชายบางคนที่เดินตามหลังเธอมา
วีโอเล็ต
อ่าว! ไพลินแล้วข้างหลังนั้นผู้ใ–
วีโอเล็ตที่กำลังเอ่ยถามผู้เป็นเพื่อนก็ต้องหยุดชะงักไปเมื่อชายที่อยู่หลังเพื่อนของตนคือ...
รพี
Hello, nice to see you again
{ สวัสดี ยินดีที่ได้พบเธออีกครานะ }
Mr. โนอาห์
พวกเราไม่ได้พบกันเสียนาน ครั้งหลังสุดที่ได้พบกันเห็นจะเป็นเมื่องานปลงศพของคุณพ่อของฉันเป็นแน่แท้กระมัง
รพี
เสียใจด้วยอีกครานะ โนอาห์
รพี
เธอทำงานเป็นเอกอัครราชทูตแทนคุณพ่อท่านคงเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย
Mr. โนอาห์
ช่วงแรกก็เป็นเช่นนั้น
รพี
หากคุณพ่อของฉันเดินทางไปอังกฤษแล้ว ฉันก็ต้องทำธุระแทนท่าน
รพี
คงจักต้องขอคำชี้แนะจากเธอเยอะไม่น้อยเลยเทียว
Mr. โนอาห์
ฮ่าๆ! ยินดียินดี
Mr. โนอาห์
คุณพ่อของรพีรับบุรุษมาทำงานในเรือนด้วยรือ?
รพี
อืม คุณพ่อท่านเกรงว่าคนผู้นี้คงจักทำงานนอกเรือนไม่ไหวเลยอนุเคราะห์ให้มาทำงานในเรือนแทน
Mr. โนอาห์
Nice to meet you, my name is Noah
มิสเตอร์โนอาห์แนะนำตัวด้วยภาษาอังกฤษอย่างลืมตัว
Mr. โนอาห์
ฉันลืมไปเสียสนิทว่าคนที่นี้ฟั–
บุปผา
Nice to meet you too.
Mr. โนอาห์
พูดภาษาอังกฤษก็ได้รือ?
รพี
ใช่ เขาคงจักมีความรู้ไม่น้อยเลย
Mr. โนอาห์
แล้วเหตุใดเธอถึงยังให้คนผู้นี้เป็นคนใช้อยู่อีกเล่า
รพี
โนอาห์หมายถึงอะไรหรือ?
Mr. โนอาห์
ฉันกำลังหมายความว่าเหตุใดเธอไม่ให้คนผู้นี้เป็นทนายหน้าหอของเธอเล่า
Mr. โนอาห์
หากจักต้องทำธุระแทนท่านมาร์ติโอก็คงต้องมีทนายหน้าหอมาแบ่งเบาภาระ
Mr. โนอาห์
ฉันก็มีทนายหน้าหอเขาช่วยฉันได้มากเลยเทียว
รพี
อืม.. ฉันคงจักต้องถามความเห็นของคุณพ่อของฉันก่อน
บุปผา
อืม.. คำนี้คุ้นๆ แฮะ แต่คิดไม่ออกเลยว่าแปลว่าอะไร
บุปผา
ทนายหน้าหอ.. ทนายหน้าหอ..
บุปผานั่งครุ่นคิดถึงความหมายของคำคำนี้อยู่สักพัก ก่อนจะนึกความหมายของคำคำนี้ขึ้นมาได้เสียดื้อๆ
บุปผา
ทนายหน้าหอแปลว่าเลขา!!
บุปผา
อืม...แต่การเป็นเลขานี้มันจะสบายกว่าคนใช้มั้ยนะ?
บุปผา
แต่เราก็ขี้เกียจทำความสะอาดห้องนู้นห้องนี้แล้วสิ..
บุปผา
ทำงานดูแลเอกสารติดต่องานอะไรพวกนี้คงสบายกว่าล่ะมั้ง
บุปผา
ช่างมันเถอะ จะได้เป็นรึป่าวยังไม่รู้เลย
บัวบาน
ยืนทำอะไรของเอ็งบุปผา
บัวบาน
เอาพวกขนมอบไปในงานได้แล้ว
ไพลิน
วีโอเล็ตเป็นอะไรหรือ?
ไพลิน
ฉันเห็นเธอนั่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้วเป็นอะไรรือ?
วีโอเล็ต
ป...เปล่า ฉันเพียงแค่ไม่รู้จักพูดอะไรน่ะ
Mr. โนอาห์
จักว่าไปเธอมองฉันแปลกๆ มานานสองนานแล้ว มีอะไรอย่างนั้นรึ?
วีโอเล็ต
อ...เอ่อ ฉันเพียงแค่แปลกใจน่ะ
วีโอเล็ต
ว่าคนที่งานยุ่งเช่นพ่อโนอาห์สามารถมางานเลี้ยงนี้ได้ด้วยหรือ
Mr. โนอาห์
อืม.. จริงๆ อีกสักเดี๋ยวฉันก็จักกลับแล้ว
ไพลิน
แต่พี่โนอาห์มาได้เพียงครู่เดียวเองนะคะ
Mr. โนอาห์
ฉันมีธุระต่อน่ะ
ไพลิน
เช่นนั้นดื่มไวน์แก้วนี้กับไพลินก่อนสิคะ☺️
ทั้งสองยกแก้วไวน์ของตนขึ้นมาชนกันก่อนจะค่อยๆ ดื่มมัน โดยมีสายตาของวีโอเล็ตจ้องมองทั้งคู่อย่างไม่วางตา
Mr. โนอาห์
เช่นนั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ
ไพลิน
เดินทางปลอดภัยนะคะพี่โนอาห์😊
โนอาห์พูดพลางยกมือของตนขึ้นมาลูบหัวไพลินอย่างเอ็นดู เมื่อไพลินเห็นเช่นนั้นก็ทำเอาเธอเขินจนทำตัวไม่ถูก
ไพลิน
วีโอเล็ต! เห็นหรือไม่พี่โนอาห์ลูบหัวฉันด้วย!!
วีโอเล็ต
เห็นชัดเจนแจ่มแจ้งเลยเทียว...
รถยนต์เครื่องจักรตามสมัยขับเข้ามาจอดหน้าเรือนไม้หลังหนึ่งในย่านที่เต็มไปด้วยโคมสีแดงตกแต่งเต็มตามทาง และมีเหล่าบุรุษมากหน้าหลายตามารวมตัวกันอยู่ที่นี้อย่างไม่ได้นัดหมาย ซึ่งเรือนไม้หลังนี้มีนามว่า หอเดือนงามหรือหอนางโรมนั้นเอง
ขาแกร่งของชายคนหนึ่งก้าวลงจากรถก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปภายในตัวหอ
หลังชายฝรั่งร่างสูงหนาเดินเข้าไปไม่นานก็มีหญิงสาวแต่งกายด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้นคนหนึ่งเดินเข้ามาหา เมื่อชายทุกคนเห็นเช่นนั้นก็ต่างมองมาที่เขาด้วยความอิจฉากันไปตามๆ กัน
:ขอยคุณโนอาห์เปิ้นขนาดบ่ะ มีเดือนงามของหอไปหาเองจะอี้
{ อิจฉาคุณโนอาห์เสียจริง มีเดือนงามของหอไปหาเองเช่นนี้ }
เครือออนพูดพลางเดินเข้าไปควงแขนชายตรงหน้า เมื่อโนอาห์เห็นเช่นนั้นก็ก้มลงไปกระซิบข้างหูของหญิงตรงหน้าว่า..
Mr. โนอาห์
เหมือนเดิมพาฉันไปที
เครือออน
หึ เจ้าโตยน้องมาเลยเจ้า
{ หึ ค่ะตามน้องมาเลยค่ะ }
พูดจบเครือออนและโนอาห์ก็พากันเดินขึ้นบันไดไปยันชั้นสามของหอเดือนงาม
หลังจากเครือออนมาส่งเขาที่หน้าห้องห้องหนึ่งเธอก็ปล่อยมือออกจากแขนของเขาก่อนจะเดินจากไป เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงรีบเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง
ก็พบกับชายหนุ่มร่างบางผิวขาว ปล่อยผมสีดำเงายาวสลวยที่สวมเพียงโสร่งปกปิดท่อนล่างเอาไว้ส่วนท่อนบนนั้นเปลือยเปล่า กำลังนอนอยู่บนโซฟายาวภายในห้องพลางสูบไปป์ไปด้วย
*ไปป์เป็นอุปกรณ์ที่ผลิตขึ้นเพื่อสูบยาสูบโดยเฉพาะ
Mr. โนอาห์
พ่อดวงเดือนฉันมาแล้ว
บุหลัน
มาแล้วรึ? ปล่อยให้ฉันรอเสียนานเลยนะ
Mr. โนอาห์
ขอโทษวันนี้มีงานเลี้ยงที่เรือนของเพื่อนฉันน่ะ
ชายฝรั่งร่างหนาสูงพูดพลางถอดเสื้อสูทของตนออกก่อนจะเข้าไปนั่งที่ข้างๆ ของอีกฝ่ายพร้อมกับดึงตัวของอีกฝ่ายขึ้นมานั่งบนตักของตน
โนอาห์ก้มลงไปไซร้ซอกคอขาวของชายบนตักอย่างหลงใหล
Mr. โนอาห์
คิดถึงเธอเสียจริง..
Mr. โนอาห์
ไปอยู่ที่เรือนกับฉันเถิดพ่อดวงเดือน
Mr. โนอาห์
ได้สิเหตุใดจักไม่ได้เล่า
บุหลัน
แล้วหากฉันไปอยู่ที่นั้นกับเธอฉันจักได้ไปอยู่ในฐานะใด
Mr. โนอาห์
เมียฉันอย่างไรเล่า
Mr. โนอาห์
โอ๊ยย! ตีหน้าอกฉันทำไม
บุหลัน
ดูพูดเข้าสิ โนอาห์เธอเป็นถึงเอกอัครราชทูตของสหรัฐอเมริกาหากเธอมีเมียเป็นบุรุษผู้คนจักมองเธออย่างไรกัน
Mr. โนอาห์
จักมองเช่นไรก็มองไปเสียสิ ขอเพียงแค่อย่ามองเมียคนงามของฉันก็พอ
บุหลัน
เห้อ... จริงๆ ฉันคิดคำตอบไว้แล้ว
บุหลัน
ฉันว่าฉันจักย้ายไปอยู่กับเธอ
เมื่อชายตัวโตได้ยินเช่นนั้นก็ประพรมจูบทั่วหน้าเมียของตน
Mr. โนอาห์
ฮ่าๆ! น่าเอ็นดูเสียจริงเมียของฉัน
บุหลันพูดพลางค่อยๆ ถกโสร่งของตนขึ้นจนเห็นขาอ่อนเนียนสีขาวพร้อมค่อยๆ หันไปมองหน้าผู้เป็นสามี
Mr. โนอาห์
หึ ฉันไม่จบเพียงรอบเดียวเป็นแน่แท้
บุหลัน
ฉันก็ไม่อยากจบเพียงรอบเดียวหรอก
เมื่อโนอาห์ได้ยินดังนั้นก็รีบอุ้มคนรักบนตักของตนเดินไปที่เตียงภายในห้องก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มบรรเลงบทเพลงรักอันแสนเร้าร้อนด้วยกันท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้อง
เครือออน
น้องว่าแล้วว่าวันนี้ตึงมาถึง น้องจะคึดเติงหาอ้ายเน้ออ้ายบุหลัน
บุหลัน
จะคึดเติงหายะหยัง พอค่ำเฮาก็ปิกมาตี้เก่า
{ จะคิดถึงฉันทำไม พอค่ำมืดฉันก็จักกลับมาที่เดิม }
เครือออน
บัวตองเฮาฝากอ้ายบุหลันโตยเน้อ
บัวตอง
เจ้า น้องจะผะเลี้ยงอ้ายบุหลันอย่างดี
{ ค่ะ น้องจักดูแลพี่บุหลันอย่างดี }
Mr. โนอาห์
เธอจักพาหล่อนไปด้วยรือ?
บุหลัน
อืม ฉันจักพาไปด้วย หล่อนไม่เหมาะสมกับการทำงานเช่นนี้ ฉันเลยจักพาหล่อนไปทำงานที่เรือนของเธอ
Mr. โนอาห์
ได้สิเหตุใดจักไม่ได้เล่า เช่นนั้นเราไปกันเถิด
เมื่อรถยนต์ขับเข้ามาจอดที่หน้าเรือนไม่นานก็ผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาช่วยบุหลันถือกระเป๋า
บุหลัน
ขอบใจจ่ะ เอ่อ..เธอคือ
หมาน
ผมชื่อหมานขอรับ เป็นทนายหน้าหอของมิสเตอร์โนอาห์
บุหลัน
เช่นนี้นี่เอง ขอบใจอีกครั้งจ่ะ
Mr. โนอาห์
แม่วางกระเป๋าไว้ตรงนี้เถิด เดี๋ยวฉันจักให้คนใช้คนอื่นมาช่วยถือ
Mr. โนอาห์
แม่ถือเข้าไปด้วยตนเองคงจักไม่ไหว
บัวตอง
เจ้า ยินดีจ๊าดนักเน้อเจ้า
{ ค่ะ ขอบพระคุณค่ะ }
บัวตองพูดขอบคุณชายฝรั่งหน้าตาดีตรงหน้าอย่างเขินอายพลางยิ้มอ่อนๆ ให้อีกฝ่าย
เมื่อโนอาห์เห็นดังนั้นเขาก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรไปเพียงแค่พยักหน้าตอบรับคำขอบคุณนั้นตามมารยาท
Mr. โนอาห์
ไปดูห้องนอนฉันกันเถิด
Mr. โนอาห์
อืม ใช่ทำไมรึ พ่อดวงเดือนไม่อยากนอนกับฉันหรือ?
บุหลัน
ใช่เสียที่ไหน ฉันเพียงแค่ถาม
บุหลัน
พาฉันไปดูห้องนอนของเราได้แล้ว
บุหลันเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหัวไปมาเบาๆ ให้กับพฤติกรรมของสามีตน
Mr. มาร์ติโอ
ว่าอย่างไรนะรพี?
ชายฝรั่งวัยเจ็ดสิบเจ็ดปีพูดขึ้นด้วยความแปลกใจเมื่อจู่ๆ ลูกชายคนโตของตนก็มาขอให้ตนแต่งตั้งให้คนที่ไหนไม่รู้ที่ไม่รู้แม้แต่ประวัติของตนเองมาเป็นทนายหน้าหอของลูกชาย
Mr. มาร์ติโอ
เหตุใดจึงอยากให้มันเป็นทนายหน้าหอเล่า?
Mr. มาร์ติโอ
คนมีวิชาความรู้ก็มีถมไป เหตุใดจึงอยากได้คนใช้มาเป็นทนายหน้าหอ?
รพี
พ่อพิกุ– ไม่สิ.. พ่อผามีวิชาความรู้นะขอรับคุณพ่อ
รพี
พ่อผาสามารถพูดภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่วเช่นเดียวกันกับผมเลยขอรับ
มาร์ติโอหันมองบุปผาอย่างสงสัย ใบหน้าเล็กพยักหน้าตอบกลับอีกฝ่ายอย่างไว
Mr. มาร์ติโอ
How many types of galaxies are there?
{ กาแล็กซี่มีกี่ประเภทรึ? }
รพี
อ...เอ่อ ผมเกรงว่าคำถามนี้อาจยา–
บุปผา
Galaxies have different shapes and structures, so they can be divided into two main types.
{ เนื่องจากกาแล็กซีมีรูปร่างลักษณะที่แตกต่างกัน จึงสามารถแบ่งประเภทเป็นสองประเภทใหญ่ๆ }
บุปผา
The first type is regular galaxies, which have clearly defined shapes and can be classified according to Hubble’s tuning fork diagram.
{ อย่างแรกคือ กาแล็กซีปกติ เป็นกาแล็กซีที่มีรูปร่างสัณฐานชัดเจน สามารถจัดประเภทตามแผนภาพส้อมเสียงของฮับเบิลได้ }
บุปผา
The other type is irregular galaxies, which do not have a defined structure or shape, such as the Large Magellanic Cloud.
{ อีกประเภทหนึ่งคือ กาแล็กซีไม่มีรูปแบบคือ กาแล็กซีที่ไม่มีรูปร่างสัณฐานชัดเจนเช่น กาแล็กซีแมกเจลแลนใหญ่ครับ }
Mr. มาร์ติโอ
หึ ฉันเชื่อแล้วฉันเชื่อแล้ว
Mr. มาร์ติโอ
เอ็งเป็นใครมาจากที่ใดกันแน่ เหตุใดจึงมีวิชาความรู้เยอะถึงเพียงนี้
บุปผา
อย่างที่ผมเคยบอกครับ.. ผมก็ไม่รู้และจำอะไรไม่ได้
บุปผา
( แล้วใครจะไปบอกได้วะว่ามาจากอนาคตอะ!! )
Mr. มาร์ติโอ
เช่นนั้นก็น่าเสียดาย..
Mr. มาร์ติโอ
เห้อ.. เอาเถิดฉันอนุญาตต่อไปนี้เอ็งจักต้องเป็นทนายหน้าหอของรพี
Mr. มาร์ติโอ
เข้าใจหรือไม่?
บุปผา
ครับเข้าใจครับ! ขอบคุณครับ!!
Mr. มาร์ติโอ
เอ่อๆ! เดี๋ยวฉันจักให้คนใช้เอาเสื้อผ้าใหม่ไปให้เอ็งใส่ให้สมกับเป็นทนายหน้าหอ
บุปผา
อืม เอ้ย! ขอบคุณครับคุณรพี
หนุ่มลูกครึ่งส่ายหัวไปมากับการลืมตัวของคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
บัวบาน
เห็นทีวาสนาเอ็งคงสูงส่งนัก ถึงได้เคราะห์ดีปานนี้
บัวบาน
มาอยู่ได้ไม่กี่วันก็ได้กลายเป็นทนายหน้าหอเสียแล้ว
ปิ่นงาม
เสร็จแล้วจ่ะ ใส่ชุดนี้แล้วเป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ
บัวบาน
เอ็งไปทำงานของเอ็งเสียเถิดไป
รพี
นี้คืองานที่เธอจักต้องทำ เป็นอย่างไรไหวหรือไม่?
บุปผา
คิดว่าไม่ค่อยเท่าไหร่หรอก แค่นี้น่ะจิ๊บๆ สำหรับเรา
เมื่อบุปผาได้ยินคนตรงหน้าของตนพูดเช่นนั้นก็ทำเอากลั้นขำไว้ไม่อยู่
บุปผา
อุ๊ป! 55555 ไม่ใช่นะไม่ใช่5555
บุปผา
เราหมายถึงเรื่องแค่นี้น่ะง่ายมากสำหรับเรา
รพี
อย่างนั้นรึ เช่นนั้นฉันก็วางใจ
รพี
ฝากเธอด้วยนะ ฉันต้องไปทำธุระที่อื่นต่อน่ะ
บุปผา
หึ ไว้ใจเราได้เลยพ่อทินกร
เจ้าพิกุลพูดพลางตบที่อกของตนอย่างภูมิใจ เมื่อดวงทินกรเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูคนตรงหน้า
" ทั้งมิได้เคยสัมผัสกิจเช่นนี้มาก่อนเลยสักครา แต่กลับกล่าวว่ากระทำเพียงนี้เป็นของง่ายดายนักหรือ หึ ช่างน่าเอ็นดูเสียจริง "
ดวงทินกรกล่าวในใจก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่ายพลางสาวเท้าเดินออกจากห้องไป
บุปผา
มาดูสิ งานเลขามันจะยากแค่ไหนกันเชียว
บุปผา
นี้มันเชี้ยอะไรวะเนี่ย..
บุปผา
ภาษาอะไรวะ เดี๋ยวดิภาษาทางการสมัยนี้มันยากขนาดนี้เลยหรอวะ...
บุปผา
โอ๊ยยยย!! ขนาดพิมพ์นิยายในคอมยังเขียนผิดๆ ถูกๆ เป็น 100 คำเลย
บุปผา
แล้วพิมพ์ดีดกูจะเหลือเรอะ!!!
คนปากดีในตอนนั้นหันมองแผ่นกระดาษที่ตนพิมพ์ผิดไปแล้วเกือบๆ 50 แผ่น
บุปผา
พ่อทินกรกลับมาทีได้โปรด เราไม่ไหวแล้ว!!😭😭
Comments