คำสาปรัก2

ฟุ่บ!!!

"มีอา!!!"สิ้นเสียงเรียกของแอนนาฉันก็ถูกชายชุดดำจับตัวไว้พร้อมกับเอามือมาปิดปากฉันไว้ ส่วนแอนนาก็โดนชายชุดดำอีกคนสับท้ายทอย แล้วสลบลงไป

"อื้อ~"

"หุบปาก!!"ชายชุดดำพูด เขาบีบแขนฉันอย่างแรง

"ลูกพี่เอาไงดี...เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นก็ตามเรามา"หนึ่งในชายชุดดำพูด

"ชิ!น่ารำคาญเป็นบ้า"

"เราคงต้องจำใจทิ้งหลักฐานแล้วล่ะ"ชายชุดดำอีกคนพูดก่อนจะหยิบลูกแก้วสีแดงทับทิมออกมาจากเสื้อคลุม

วาบ!!

ลูกแก้วสีแดงส่องแสงสีแดงออกมา

"ช่วยไม่ได้..เอาลูกแก้วยัดใส่ปากนังนี่เร็วเข้า"เดี๋ยวนะ!จะเอาลูกแก้วประหลาดนั่นมาใส่ปากกันง่ายๆแบบนี้ไม่ได้

"อื้อ!!!อู้!!!"ฉันดิ้นอย่างแรง

"หยุดสักทีดิว่ะนั่งนี่!!!"ชายชุดดำอีกคนกระชากหัวฉันก่อนที่อีกคนจะเข้ามาบีบปากฉันให้อ้าออก

"เอ้ายัดเข้าปากมันไป!!"ลูกแก้วค่อยถูกยัดเข้ามาในปากฉันอย่างช้าแต่ที่น่าแปลกคือลูกแก้วได้ไหลลงคอฉันอย่างง่ายดายราวกับกินน้ำ

"รีบหนีกันเถอะครับลูกพี่"

"อ่า" แล้วฉันก็ถูกสับท้ายทอยจนสลบไปเหมือนกับแอนนา

เช้าวันต่อมา

พวกฉันถูกลงโทษโดยโดนกักบริเวณตลอดเวลา1เดือน เพราะแอบหนีออกไปโดยพลการ โชคดีที่คนไปเจอเป็นทหารของอาณาจักรที่มาเดินลาดตะเวนในงาน แต่ไม่มีใครรู้เรื่องที่เราไปเจอชายชุดดำ สิ่งที่น่าแปลกคือแอนนาจำอะไรไม่ได้มีแค่ฉันที่จำได้ทุกอย่าง แปลกจริงๆ นี่ก็ครบเดือนหนึ่งแล้วหลังจากเหตุการณ์นั้น ฉันสะบัดผ้าปูที่นอนที่เอาไปซักแล้วเก็บใส่ตะกร้าหวาย สงสัยจังลูกแก้วที่พวกมันให้ฉันกินคืออะไรกันนะ ต้องไปหาข้อมูลในห้องสมุดวิหารแล้วล่ะ

ห้องสมุดวิหาร

จอแจ้~

คนเยอะจัง ก็ไม่แปลกหรอกเพราะที่นี่คือห้องสมุดสาธารณะที่เปิดให้คนธรรมดา เข้ามาใช้บริการได้ ก็จะมีทั้งขุนนาง คนธรรมดาตลอดจนเหล่านักบวชสูงสุดมาใช้บริการ แต่ส่วนมากจะเป็นคนของวิหาร

"หนังสือลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์ไปทางไหนค่ะ"ฉันถามบรรณารักษ์

"ชั้นสอง ขวามือสุด"

ฉันเดินมาตามที่บรรณารักษ์บอกแล้วเริ่มหาหนังสือ

สักพัก

"อืม"ไม่มีเลยแฮะ นี่หาจนจะหมดชั้นแล้วนะ ทำไมล่ะ หรือว่ามันคือศาสตร์ต้องห้าม แล้วฉันจะไปหาข้อมูลแบบนั้นได้ยังไงล่ะ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

คำสาปรัก1

บทต่อไป