14

มนตรากาลบันดาลรัก

ตอนที่ 17: ศัตรูในเงามืด และหัวใจที่เต้นแรง

พ.ศ. 2302 – กรุงศรีอยุธยา

---

การลอบสังหารกลางค่ำคืน

เสียงฝีเท้าดังก้องในสวน พิมพิชาหันขวับไปตามเสียง ก่อนจะเห็นเงาดำพุ่งเข้ามาหาเธอ!

เคร้ง!

หลวงราชภพชักดาบรับการโจมตีของมือสังหารได้ทันเวลา ใบมีดแหลมคมเฉียดแก้มพิมพิชาไปเพียงเส้นยาแดง

"หลบไป!"

เขาตวาดก่อนจะใช้แรงทั้งหมดฟาดดาบใส่ศัตรู พิมพิชารีบถอยหลัง เสียงอาวุธปะทะกันดังสะท้อนในความมืด

ชายชุดดำอีกสองคนกระโจนเข้าหาเธอ แต่พิมพิชาที่เคยฝึกการต่อสู้มาในยุคปัจจุบันรีบหมุนตัวหลบ ก่อนจะคว้าแจกันเซรามิกใกล้มือขว้างใส่หัวหนึ่งในนั้น

เพล้ง!

"โอ๊ย!"

มือสังหารเสียหลัก และนั่นทำให้หลวงราชภพสบโอกาส ใช้ดาบปัดอาวุธของศัตรูกระเด็นไป ก่อนจะกระแทกด้ามดาบใส่ชายอีกคนจนสลบไป

แต่มือสังหารที่เหลือยังไม่ล่าถอย พวกมันตั้งท่าเตรียมโจมตีอีกครั้ง!

ทันใดนั้น!

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับแสงจากคบไฟที่ส่องเข้ามา

"พ่อ!"

หลวงราชภพหันไปมอง เห็นออกญาเดโชยืนอยู่พร้อมกับทหารจำนวนหนึ่ง ศัตรูเห็นท่าไม่ดี จึงรีบวิ่งหนีไปในความมืด

"เป็นอะไรรึไม่?" ออกญาเดโชถามเสียงหนักแน่น

"ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ..." พิมพิชาตอบ แม้จะยังหายใจแรงอยู่

หลวงราชภพมองเธอ ก่อนจะยื่นมือมาจับมือเธอแน่น

"จากนี้ไป... ข้าจะไม่ให้เจ้าอยู่คนเดียวอีกแล้ว"

!!!

พิมพิชาเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ใจเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว

---

ศัตรูที่แท้จริง และเงื่อนงำที่ซ่อนอยู่

หลังจากเหตุการณ์นั้น ออกญาเดโชสั่งให้เพิ่มการอารักขาพิมพิชา แต่สิ่งที่ทุกคนสงสัยคือ...

"ใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการลอบสังหารนี้?"

"อำนาจในวังหลวงตอนนี้เต็มไปด้วยความขัดแย้ง..." ออกญาเดโชกล่าว "มีผู้คนมากมายที่ไม่ต้องการให้ความจริงเรื่องรัชทายาทถูกเปิดเผย"

"แต่พวกมันจะรู้ได้อย่างไร ว่าข้ามีสายเลือดราชวงศ์?" พิมพิชาถาม

"เจ้าลืมไปหรือไม่... ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่จับตามองเจ้าอยู่ตลอด"

!!!

"แม่หญิงสร้อยคา"

หญิงงามผู้มีอำนาจในวังหลวง และเป็นคนที่มีเหตุผลมากที่สุดในการกำจัดพิมพิชา

---

ฉากหวานกลางความวุ่นวาย

หลังจากเหตุการณ์ลอบสังหาร หลวงราชภพไม่ยอมให้พิมพิชาอยู่ห่างจากเขาแม้แต่นิดเดียว

คืนหนึ่ง ขณะที่เธอนั่งอยู่ริมระเบียง มองดวงจันทร์เงียบๆ หลวงราชภพเดินเข้ามาเงียบๆ ก่อนจะคลี่ผ้าคลุมวางลงบนบ่าของเธอ

"เจ้าหนาว"

"ข้าทนไหว"

"แต่ข้าไม่อยากให้เจ้าเป็นอะไร"

พิมพิชาหันมองเขา ใบหน้าของหลวงราชภพอยู่ใกล้จนเธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขา

"เจ้ากำลังเป็นห่วงข้าหรือ?"

"ใช่"

!!!

พิมพิชาตัวแข็งไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าเขาจะตอบตรงๆ เช่นนี้

"แล้วหากข้าบอกว่า ข้าห่วงเจ้ามากกว่าที่ควรจะห่วงเล่า?"

หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอีก

"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

หลวงราชภพจ้องตาเธอ ก่อนจะยกมือขึ้นแตะเส้นผมที่ปรกหน้าเธอออกช้าๆ

"ข้ายังไม่รู้..." เขาพูดเสียงเบา "แต่ข้าไม่อยากให้เจ้าไปไหนอีกแล้ว"

!!!

พิมพิชาไม่รู้ว่าต้องตอบว่าอย่างไร เธอรู้เพียงว่า... หัวใจของเธอกำลังสั่นไหว

---

🔥 ตอนต่อไป:

"แม่หญิงสร้อยคาจะลงมืออีกครั้ง! และพิมพิชาจะทำเช่นไร เมื่อเธอเริ่มตกหลุมรักหลวงราชภพเข้าแล้วจริงๆ?"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***