8

มนตรากาลบันดาลรัก

ตอนที่ 11: ศึกชิงนาง? หรือศึกแห่งอำนาจ!?

พ.ศ. 2302

(สมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ – กรุงศรีอยุธยา)

---

หลังจากเหตุการณ์ในงานเลี้ยงผ่านไป พิมพิชารู้สึกได้ว่าบรรยากาศในเรือนของตนเริ่มเปลี่ยนไป ผู้คนที่เคยยิ้มแย้มกลับเริ่มกระซิบกระซาบ บ่าวไพร่บางคนหลีกเลี่ยงที่จะสบตากับนาง ราวกับมีเรื่องปิดบัง

"ข้าต้องหาความจริงให้ได้!"

แต่ก่อนที่พิมพิชาจะได้ทำอะไร เสียงทหารในเครื่องแบบเต็มยศก็ดังขึ้นจากหน้าประตู

"หลวงราชภพ! พระยาวิชเยนทร์ต้องการพบท่านโดยด่วน!"

(พระยาวิชเยนทร์ – คอนสแตนติน ฟอลคอน ขุนนางเชื้อสายกรีก ผู้มีอำนาจในราชสำนักอยุธยาในสมัยพระนารายณ์ แต่ในเรื่องนี้เราปรับมาอยู่ในยุคพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศแทนเพื่อให้เหมาะสมกับโครงเรื่องค่ะ)

พิมพิชาหันขวับไปมองทันที! นี่มันตัวละครประวัติศาสตร์ชัดๆ!

"ท่านพระยาวิชเยนทร์ต้องการพบ?" หลวงราชภพขมวดคิ้ว "ด้วยเรื่องอันใดกัน?"

"เรื่องสำคัญเกี่ยวกับการค้ากับชาวต่างชาติ และ... หม่อมเจ้าธีรเดช"

---

ราชสำนัก และแผนร้ายที่กำลังจะเริ่มต้น

ที่พระราชวังหลวง ขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายคนกำลังประชุมกันอย่างเคร่งเครียด พระยาวิชเยนทร์นั่งอยู่ด้านหน้า เอกสารมากมายถูกวางกองตรงหน้า

"เรือสินค้าของฮอลันดาและฝรั่งเศสเริ่มเข้ามามากขึ้น ทางพระเจ้าอยู่หัวทรงมีรับสั่งให้เราควบคุมการค้าดีขึ้น มิให้เสียผลประโยชน์"

หลวงราชภพพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าหม่อมเจ้าธีรเดชเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างไร

"หม่อมเจ้าธีรเดชเป็นตัวแทนของเจ้านายบางพระองค์ ซึ่งอาจมีความเกี่ยวข้องกับขุนนางบางฝ่ายที่ไม่พอใจการค้ากับชาวต่างชาติ" พระยาวิชเยนทร์กล่าวเสียงเรียบ

"นี่มันการเมืองเต็มตัวเลยนี่หว่า!" พิมพิชาคิดในใจ

หลวงราชภพเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น "แล้วเหตุใดจึงต้องเรียกข้ามาเกี่ยวข้อง?"

"เพราะท่าน... และคุณหญิงพิกุล"

พิมพิชาถึงกับชะงัก นี่เธอเกี่ยวอะไรกับเรื่องการเมืองนี้ด้วย!?

"มีข่าวลือว่า คุณหญิงพิกุลอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่เชื่อมโยงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเข้ากับเจ้านาย"

"อะไรกันนะ!?" พิมพิชาเผลออุทานออกมา

พระยาวิชเยนทร์มองนางด้วยสายตาคมกริบ "อย่าแปลกใจไปเลยแม่หญิง นับแต่เจ้าปรากฏตัวในงานเลี้ยง คำพูดและการกระทำของเจ้าทำให้หลายคนสงสัยว่าเจ้ามาจากที่ใดกันแน่"

หลวงราชภพเหลือบตามองพิมพิชาเล็กน้อย...

---

ศึกชิงอำนาจ – หรือนี่คือศึกชิงใจ?

คืนนั้นที่เรือนของพิมพิชา หม่อมเจ้าธีรเดชปรากฏตัวอีกครั้ง

"แม่หญิงพิกุล ข้าอยากพูดกับเจ้าเป็นการส่วนตัว"

พิมพิชารู้ดีว่าชายคนนี้ไม่ได้มาเพราะความหวังดี แต่เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขามีแผนอะไร จึงยอมให้เขาเข้ามา

"ข้าได้ยินมาว่า เจ้ากับหลวงราชภพใกล้ชิดกันนัก"

พิมพิชายิ้มบางๆ "แล้วมันเกี่ยวอันใดกับท่านเล่า?"

"เกี่ยวสิ... เพราะข้าเองก็สนใจเจ้า"

น้ำเสียงของหม่อมเจ้าธีรเดชทำให้พิมพิชารู้สึกขนลุกแปลกๆ

"หรือว่าเจ้าจะเข้าข้างฝ่ายขุนนางฝรั่ง?"

"ข้ามิได้เข้าข้างผู้ใด ข้าแค่เลือกข้างที่ให้ประโยชน์แก่ข้ามากที่สุด"

"รวมถึงข้าด้วยหรือ?"

หม่อมเจ้าธีรเดชหัวเราะเบาๆ "แน่นอน..."

แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ เสียงเข้มของหลวงราชภพก็ดังขึ้น

"ถ้าเช่นนั้น เจ้าคงต้องผิดหวังเสียแล้ว"

ทั้งสองหันไปมองพร้อมกัน หลวงราชภพยืนอยู่ที่หน้าประตู สีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

"หลวงราชภพ..."

"ข้ามิคิดว่านี่จะเป็นการสนทนาที่เหมาะสม"

หม่อมเจ้าธีรเดชหัวเราะเบาๆ "ช่างหวงเสียจริง..."

แต่ก่อนที่บรรยากาศจะตึงเครียดไปมากกว่านี้ เสียงหวีดร้องของบ่าวก็ดังขึ้นจากด้านนอก!

"ไฟไหม้! ไฟไหม้เจ้าค่ะ!"

ทุกคนหันขวับไปทันที!

---

🔥ตอนต่อไป:

"เพลิงแห่งเล่ห์กล – ใครอยู่เบื้องหลัง!?" 🔥

เรื่องราวเริ่มเข้มข้นขึ้น! การเมือง การค้ากับต่างชาติ และศึกหัวใจของพิมพิชา! ใครกันที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด!?

(ตอนหน้าจะเพิ่มรายละเอียดประวัติศาสตร์เกี่ยวกับกได้เลยค่ะ! งั้นขอเพิ่มนางร้ายเข้ามาให้เป็นสีสันของเรื่องนะคะ

---

มนตรากาลบันดาลรัก

ตอนที่ 5: แม่หญิงฉัตรแก้ว นางร้ายผู้เพียบพร้อม

พิมพิชาถูกพาตัวมาที่ตำหนักใหญ่เพื่อเข้าเฝ้า เสด็จพระยาธรรศไท ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ของแผ่นดิน แม้เธอจะพยายามทำตัวสำรวมที่สุด แต่ก็อดเกร็งไม่ได้เมื่อเห็นขุนนางและเหล่าหญิงงามแต่งตัวสวยงามอยู่เต็มตำหนัก

และในกลุ่มหญิงงามเหล่านั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งที่สะดุดตาเธอที่สุด

"สวยมาก... แต่หน้าตาดูไม่ค่อยเป็นมิตรแฮะ"

"อ้อ นั่นแม่หญิงฉัตรแก้ว" สาวใช้ของพิมพิชากระซิบเบาๆ "นางเป็นบุตรีของพระยาวิชิตศรีธำรงค์ ท่านขุนนางใหญ่ อีกทั้งยังเป็นคู่หมายที่เสด็จพระยาท่านอยากให้คู่กับหลวงราชภพ"

"อะไรนะ!? นี่หลวงราชภพมีคู่หมายที่เหมาะสมกว่าฉันอีกเหรอ!?" พิมพิชาตาโต

"ได้ยินว่าแม่หญิงฉัตรแก้วเพียบพร้อมทั้งกิริยา วาจา และการเรือน เป็นที่หมายปองของบุรุษทั้งวังหลวงเลยนะเจ้าคะ"

พิมพิชากลืนน้ำลายลงคอ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าแม่หญิงฉัตรแก้วคงไม่ชอบเธอแน่ๆ และไม่นานนัก เธอก็ได้รู้ว่าเธอเดาถูก

แม่หญิงฉัตรแก้วเดินตรงเข้ามาหาเธอ ใบหน้าประดับรอยยิ้มที่ดูงดงาม แต่แฝงด้วยความเย้ยหยัน

"คุณหญิงพิกุล ดูเหมือนว่าท่านจะมีอาการป่วยกระมังเจ้าคะ ข้าสังเกตว่าท่านดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนนัก"

พิมพิชารู้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ได้หมายถึงการป่วยจริงๆ แต่กำลังจงใจเหน็บแนมเธอ เพราะ พิกุลคนเก่า ขึ้นชื่อว่าเป็นหญิงเอาแต่ใจ แต่ตอนนี้เธอกลับวางตัวสำรวมจนผิดปกติ

"ยัยนี่... มาทักทายกันแบบนี้เลยเหรอ!?"

แต่พิมพิชาไม่ยอมเสียเชิงง่ายๆ เธอยิ้มกลับ "อาการป่วยหรือไม่ ข้าเองก็มิอาจทราบได้ เพียงแต่คิดว่าช่วงนี้ควรทำตัวเป็นแม่หญิงที่ดีขึ้นสักหน่อยเจ้าค่ะ"

แม่หญิงฉัตรแก้วเลิกคิ้ว "เช่นนั้นหรือเจ้าคะ ก็หวังว่าท่านจะทำได้จริง เพราะผู้หญิงที่เป็นภรรยาของหลวงราชภพพึงมีคุณสมบัติเพียบพร้อม มิใช่เพียงแค่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะหวังผลประโยชน์"

พิมพิชาหัวเราะแห้งๆ "เจ้าค่ะ หวังว่าคุณหญิงฉัตรแก้วเองก็คงจะมีคุณสมบัติที่ดีพอเช่นกันนะเจ้าคะ"

คำพูดของเธอทำให้แม่หญิงฉัตรแก้วชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเยือกเย็นขึ้นกว่าเดิม "แน่นอนเจ้าค่ะ ข้ามั่นใจว่าตัวเองเป็นคู่ควรกับหลวงราชภพมากกว่าผู้ใด"

---

ตอนที่ 6: ศึกชิงหลวงราชภพเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

หลังจากนั้น พิมพิชาก็รับรู้ได้ทันทีว่าแม่หญิงฉัตรแก้วจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ดีแน่ เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหน นางก็จงใจเข้ามาแสดงความเหนือกว่าเธอเสมอ

เช่นในวันนี้ที่มีงานเลี้ยงน้ำชาในวัง

"ข้าได้ยินมาว่าคุณหญิงพิกุลไม่ค่อยสนใจงานเรือนนัก จริงหรือไม่เจ้าคะ?" แม่หญิงฉัตรแก้วถามเสียงหวาน ขณะนั่งจิบชาอย่างสง่างาม

พิมพิชากะพริบตาปริบๆ "อ้อ... ข้าเหรอเจ้าคะ?"

"เจ้าค่ะ เพราะภรรยาที่ดีควรเย็บปักถักร้อยเป็น ปรุงอาหารเก่ง และต้องรู้จักบริหารเรือนให้ดี หาไม่แล้วสามีคงต้องลำบากแย่"

"หาเรื่องฉันอีกแล้วเหรอเนี่ย!?"

พิมพิชาไม่รู้เลยว่าพิกุลคนเก่าเป็นแม่ศรีเรือนหรือเปล่า แต่จากคำพูดของแม่หญิงฉัตรแก้ว คงจะไม่เป็นแน่ๆ

และโชคร้ายที่หลวงราชภพก็ดันอยู่ตรงนั้นด้วย!

เขาเงยหน้ามามองเธอนิดหนึ่ง ทำให้พิมพิชาเริ่มร้อนๆ หนาวๆ

"โอเค ถ้าจะเล่นเกมแบบนี้ งั้นฉันขอสู้ละกัน!"

เธอยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดเสียงเรียบ "งานเรือนนั้นข้าอาจไม่ถนัดนัก แต่ข้าก็เชื่อว่าความดีและความเข้าใจสำคัญกว่าฝีมือในการเย็บปักถักร้อยนะเจ้าคะ"

"หืม? เช่นนั้นหรือเจ้าคะ?" แม่หญิงฉัตรแก้วเลิกคิ้ว

"เจ้าค่ะ เพราะสามีที่ดีควรเลือกภรรยาที่จะอยู่เคียงข้างเขายามสุขและทุกข์ มากกว่าภรรยาที่เก่งแต่เรื่องงานเรือนมิใช่หรือเจ้าคะ?"

แม่หญิงฉัตรแก้วหน้าเจื่อนไปชั่วขณะ แต่ก่อนที่นางจะเอ่ยอะไร หลวงราชภพกลับพูดขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด

"เจ้าก็พูดเป็นเหมือนกันนี่... คุณหญิงพิกุล"

พิมพิชาอ้าปากค้าง "นี่หลวงราชภพชมฉันเหรอ!?"

แม่หญิงฉัตรแก้วเองก็ดูไม่สบอารมณ์นัก ดูเหมือนศึกครั้งนี้พิมพิชาจะเป็นฝ่ายชนะไปก่อนหนึ่งยก!

รอติดตามเลยนะคะ!)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***