3

---

มนตรากาลบันดาลรัก

ตอนที่ 5: แม่หญิงฉัตรแก้ว นางร้ายผู้เพียบพร้อม

พิมพิชาถูกพาตัวมาที่ตำหนักใหญ่เพื่อเข้าเฝ้า เสด็จพระยาธรรศไท ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ของแผ่นดิน แม้เธอจะพยายามทำตัวสำรวมที่สุด แต่ก็อดเกร็งไม่ได้เมื่อเห็นขุนนางและเหล่าหญิงงามแต่งตัวสวยงามอยู่เต็มตำหนัก

และในกลุ่มหญิงงามเหล่านั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งที่สะดุดตาเธอที่สุด

"สวยมาก... แต่หน้าตาดูไม่ค่อยเป็นมิตรแฮะ"

"อ้อ นั่นแม่หญิงฉัตรแก้ว" สาวใช้ของพิมพิชากระซิบเบาๆ "นางเป็นบุตรีของพระยาวิชิตศรีธำรงค์ ท่านขุนนางใหญ่ อีกทั้งยังเป็นคู่หมายที่เสด็จพระยาท่านอยากให้คู่กับหลวงราชภพ"

"อะไรนะ!? นี่หลวงราชภพมีคู่หมายที่เหมาะสมกว่าฉันอีกเหรอ!?" พิมพิชาตาโต

"ได้ยินว่าแม่หญิงฉัตรแก้วเพียบพร้อมทั้งกิริยา วาจา และการเรือน เป็นที่หมายปองของบุรุษทั้งวังหลวงเลยนะเจ้าคะ"

พิมพิชากลืนน้ำลายลงคอ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าแม่หญิงฉัตรแก้วคงไม่ชอบเธอแน่ๆ และไม่นานนัก เธอก็ได้รู้ว่าเธอเดาถูก

แม่หญิงฉัตรแก้วเดินตรงเข้ามาหาเธอ ใบหน้าประดับรอยยิ้มที่ดูงดงาม แต่แฝงด้วยความเย้ยหยัน

"คุณหญิงพิกุล ดูเหมือนว่าท่านจะมีอาการป่วยกระมังเจ้าคะ ข้าสังเกตว่าท่านดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนนัก"

พิมพิชารู้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ได้หมายถึงการป่วยจริงๆ แต่กำลังจงใจเหน็บแนมเธอ เพราะ พิกุลคนเก่า ขึ้นชื่อว่าเป็นหญิงเอาแต่ใจ แต่ตอนนี้เธอกลับวางตัวสำรวมจนผิดปกติ

"ยัยนี่... มาทักทายกันแบบนี้เลยเหรอ!?"

แต่พิมพิชาไม่ยอมเสียเชิงง่ายๆ เธอยิ้มกลับ "อาการป่วยหรือไม่ ข้าเองก็มิอาจทราบได้ เพียงแต่คิดว่าช่วงนี้ควรทำตัวเป็นแม่หญิงที่ดีขึ้นสักหน่อยเจ้าค่ะ"

แม่หญิงฉัตรแก้วเลิกคิ้ว "เช่นนั้นหรือเจ้าคะ ก็หวังว่าท่านจะทำได้จริง เพราะผู้หญิงที่เป็นภรรยาของหลวงราชภพพึงมีคุณสมบัติเพียบพร้อม มิใช่เพียงแค่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะหวังผลประโยชน์"

พิมพิชาหัวเราะแห้งๆ "เจ้าค่ะ หวังว่าคุณหญิงฉัตรแก้วเองก็คงจะมีคุณสมบัติที่ดีพอเช่นกันนะเจ้าคะ"

คำพูดของเธอทำให้แม่หญิงฉัตรแก้วชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเยือกเย็นขึ้นกว่าเดิม "แน่นอนเจ้าค่ะ ข้ามั่นใจว่าตัวเองเป็นคู่ควรกับหลวงราชภพมากกว่าผู้ใด"

---

ตอนที่ 6: ศึกชิงหลวงราชภพเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

หลังจากนั้น พิมพิชาก็รับรู้ได้ทันทีว่าแม่หญิงฉัตรแก้วจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ดีแน่ เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหน นางก็จงใจเข้ามาแสดงความเหนือกว่าเธอเสมอ

เช่นในวันนี้ที่มีงานเลี้ยงน้ำชาในวัง

"ข้าได้ยินมาว่าคุณหญิงพิกุลไม่ค่อยสนใจงานเรือนนัก จริงหรือไม่เจ้าคะ?" แม่หญิงฉัตรแก้วถามเสียงหวาน ขณะนั่งจิบชาอย่างสง่างาม

พิมพิชากะพริบตาปริบๆ "อ้อ... ข้าเหรอเจ้าคะ?"

"เจ้าค่ะ เพราะภรรยาที่ดีควรเย็บปักถักร้อยเป็น ปรุงอาหารเก่ง และต้องรู้จักบริหารเรือนให้ดี หาไม่แล้วสามีคงต้องลำบากแย่"

"หาเรื่องฉันอีกแล้วเหรอเนี่ย!?"

พิมพิชาไม่รู้เลยว่าพิกุลคนเก่าเป็นแม่ศรีเรือนหรือเปล่า แต่จากคำพูดของแม่หญิงฉัตรแก้ว คงจะไม่เป็นแน่ๆ

และโชคร้ายที่หลวงราชภพก็ดันอยู่ตรงนั้นด้วย!

เขาเงยหน้ามามองเธอนิดหนึ่ง ทำให้พิมพิชาเริ่มร้อนๆ หนาวๆ

"โอเค ถ้าจะเล่นเกมแบบนี้ งั้นฉันขอสู้ละกัน!"

เธอยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดเสียงเรียบ "งานเรือนนั้นข้าอาจไม่ถนัดนัก แต่ข้าก็เชื่อว่าความดีและความเข้าใจสำคัญกว่าฝีมือในการเย็บปักถักร้อยนะเจ้าคะ"

"หืม? เช่นนั้นหรือเจ้าคะ?" แม่หญิงฉัตรแก้วเลิกคิ้ว

"เจ้าค่ะ เพราะสามีที่ดีควรเลือกภรรยาที่จะอยู่เคียงข้างเขายามสุขและทุกข์ มากกว่าภรรยาที่เก่งแต่เรื่องงานเรือนมิใช่หรือเจ้าคะ?"

แม่หญิงฉัตรแก้วหน้าเจื่อนไปชั่วขณะ แต่ก่อนที่นางจะเอ่ยอะไร หลวงราชภพกลับพูดขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด

"เจ้าก็พูดเป็นเหมือนกันนี่... คุณหญิงพิกุล"

พิมพิชาอ้าปากค้าง "นี่หลวงราชภพชมฉันเหรอ!?"

แม่หญิงฉัตรแก้วเองก็ดูไม่สบอารมณ์นัก ดูเหมือนศึกครั้งนี้พิมพิชาจะเป็นฝ่ายชนะไปก่อนหนึ่งยก!

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***