1

---

มนตรากาลบันดาลรัก

ตอนที่ 1: ภาพวาดปริศนา

เสียงฟ้าคำรามดังสนั่นก่อนที่สายฝนจะโปรยปรายลงมาทั่วบริเวณพระตำหนักเก่าแก่ พิมพิชายืนกอดแฟ้มเอกสารแน่น มองดูตัวอาคารไม้สักโบราณที่ยังคงงดงามแม้จะผ่านกาลเวลามาหลายร้อยปี

"อาจารย์คะ ที่นี่แหละเหรอที่มีภาพวาดปริศนา?" พิมพิชาหันไปถามอาจารย์เกรียงไกร นักโบราณคดีอาวุโสที่พาเธอมาสำรวจสถานที่แห่งนี้

"ใช่ เธอคงเคยได้ยินตำนานแล้วสินะ"

พิมพิชายิ้มบางๆ "เรื่องใครที่ฝันถึงหญิงสาวในภาพวาดแล้วจะถูกดึงไปยังอดีตน่ะเหรอคะ? หนูไม่เชื่อเรื่องแบบนั้นหรอก"

อาจารย์เกรียงไกรหัวเราะเบาๆ "นักวิทยาศาสตร์ก็มักไม่เชื่อเรื่องลี้ลับ แต่บางอย่างก็อธิบายด้วยเหตุผลไม่ได้เหมือนกัน"

พิมพิชาไม่ได้สนใจนัก เธอเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ สายตาหยุดลงที่ภาพวาดเก่าแก่บนผนัง ภาพของหญิงสาวในชุดไทยงดงาม ลวดลายทองสลักอย่างประณีต แต่ที่สะดุดตาที่สุดคือ... ใบหน้าของหญิงสาวในภาพนั้นช่างละม้ายคล้ายเธอเสียเหลือเกิน!

"แม่หญิงพิกุล..." เธอพึมพำชื่อนั้นออกมา รู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้

ทันใดนั้น สายลมแรงพัดวูบเข้ามาในห้อง ประตูหน้าต่างปิดดัง ปัง! พิมพิชารู้สึกวิงเวียนอย่างรุนแรง โลกทั้งใบหมุนคว้างก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลง

---

ตอนที่ 2: ตื่นขึ้นในยุคอดีต

"คุณหญิง! คุณหญิงเจ้าคะ!"

เสียงเรียกดังแว่วมาแต่ไกล พิมพิชาขมวดคิ้วก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก สิ่งแรกที่เธอเห็นคือเพดานไม้สลักลวดลายอย่างงดงาม กลิ่นกำยานหอมอ่อนๆ ลอยอบอวล

เธอรีบลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ตกแต่งอย่างไทยโบราณ และที่สำคัญ... มือของเธอที่วางอยู่บนตักไม่ใช่มือของเธอ!

มันดูเรียวเล็ก นุ่มนวล และประดับไปด้วยเครื่องทอง

"คุณหญิงพิกุลฟื้นแล้วเจ้าค่ะ!" สาวใช้คนหนึ่งร้องขึ้นด้วยความดีใจ

พิมพิชาเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

"นี่มันอะไรกัน!? ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่!?"

---