หลังจากที่หลี่หาน ทำลายล้างบ้านของเสี่ยวเหมย ด้วยความพยายามช่วยงานบ้าน นางก็เริ่มรู้สึกว่า ถ้าปล่อยเขาไว้ที่บ้านอีก บ้านคงพังจริง ๆ
"เอาล่ะ วันนี้เจ้ามีงานใหม่!"
"ข้าต้องทำอะไรอีก?" หลี่หานถามอย่างระแวง
"ไปเก็บสมุนไพรในป่ากับข้า!"
หลี่หานกระพริบตาปริบ ๆ "ข้าเป็นองค์ชาย ข้าไม่เคยเดินป่ามาก่อน!"
"ดีเลย! วันนี้เจ้าจะได้เรียนรู้!" เสี่ยวเหมยตบไหล่เขาดังป้าบ ก่อนจะยื่นตะกร้าให้
(และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของวันสุดวุ่นวาย...)
ฉาก 1: องค์ชาย vs การเดินป่า
ป่าที่อยู่หลังหมู่บ้านเป็นป่าขนาดกลาง มีต้นไม้สูงร่มรื่นและเสียงนกดังเจื้อยแจ้ว แต่สำหรับหลี่หาน มันไม่ต่างจากแดนมรณะ!
"เมื่อไหร่จะถึง!?" หลี่หานบ่นอุบ
"เรายังไม่เดินถึงครึ่งทางเลย!" เสี่ยวเหมยตอบอย่างหงุดหงิด
"ข้าจะเป็นลมแล้ว..."
"เจ้าเพิ่งเดินมาแค่สิบห้านาที!"
หลี่หานถอนหายใจยาว องค์ชายผู้ไม่เคยต้องเดินไกลกว่าเส้นทางจากตำหนักไปโรงน้ำชา กำลังจะหมดแรงตายอยู่กลางป่า!
"ถ้าเจ้าบ่นอีกคำเดียว ข้าจะให้เจ้าหามข้ากลับหมู่บ้าน!" เสี่ยวเหมยขู่
"...ข้าจะเงียบแล้ว!"
ฉาก 2: องค์ชาย vs สมุนไพรมีพิษ
เมื่อมาถึงจุดเก็บสมุนไพร เสี่ยวเหมยอธิบายว่า สมุนไพรที่ต้องการมีลักษณะอย่างไร แล้วปล่อยให้หลี่หานช่วยเก็บ
แต่ไม่ถึงห้านาที…
"เสี่ยวเหมย! ข้าเจอสมุนไพรเต็มเลย!"
นางหันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้าง สิ่งที่อยู่ในมือของหลี่หานไม่ใช่สมุนไพร แต่เป็นต้นพิษที่แค่สัมผัสก็คันไปทั้งตัว!
"ทิ้งมันเดี๋ยวนี้!!!"
"หา?"
"ทิ้ง!!!"
หลี่หานสะดุ้ง รีบโยนต้นไม้ในมือทิ้งไป แต่ก็สายไปแล้ว…
"...ข้ารู้สึกคันไปทั้งตัว…"
เสี่ยวเหมยกุมขมับ งานนี้มีแต่จะวุ่นวายขึ้นไปอีกแน่นอน!
ฉาก 3: องค์ชาย vs ฝูงผึ้ง
หลังจากที่หลี่หานต้องใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงในการนั่งเกาและบ่น (พร้อมกับโดนเสี่ยวเหมยตีหัวไปสามรอบ) พวกเขาก็กลับมาเก็บสมุนไพรต่อ
แต่แล้ว...
"ข้าจะไปเก็บดอกไม้สวย ๆ ตรงนั้น!"
"เดี๋ยว! อย่าไปยุ่งกับมัน!"
ไม่ทันแล้ว... หลี่หานเด็ดดอกไม้ป่าที่มีสีเหลืองสดใสขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ โดยไม่รู้เลยว่ามันอยู่กลางรังผึ้ง!
บรึ๋นนนนน—
"...เสียงอะไร?"
"วิ่งงงงงง!!!"
ไม่ถึงสามวินาทีต่อมา เสี่ยวเหมยและหลี่หานก็ต้อง วิ่งหนีตายจากฝูงผึ้งที่กำลังกรูเข้ามาอย่างดุเดือด!
"นี่มันวันบ้าอะไรกัน!?" หลี่หานร้องลั่น
"วันธรรมดาของเจ้าไง!!"
ฉากจบ: องค์ชายผู้บอบช้ำ
เมื่อกลับถึงบ้าน หลี่หานก็มีสภาพ ตัวเต็มไปด้วยรอยคัน บวมเพราะโดนผึ้งต่อย และเหนื่อยจนแทบเดินไม่ไหว
"ข้าไม่อยากเข้าป่าอีกแล้ว…"
"ดี! ข้าก็ไม่อยากให้เจ้าตามไปทำเรื่องวุ่นวายอีกแล้วเหมือนกัน!"
หลี่หานทิ้งตัวลงนอนบนแคร่ไม้ไผ่ด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะหันไปมองเสี่ยวเหมยที่กำลังหัวเราะเขาเบา ๆ
"...อย่างน้อยเจ้าก็ได้สมุนไพรที่ต้องการใช่ไหม?"
เสี่ยวเหมยมองตะกร้า ก่อนจะพยักหน้า "ใช่ ขอบใจนะ"
"...ถ้างั้น ข้าขอรางวัลเป็นข้าวมื้อนี้เพิ่มอีกชามได้ไหม?"
"...ได้ แต่เจ้าต้องล้างจาน!"
"หา!?"
เสียงโวยวายของหลี่หานดังขึ้นมาอีกครั้ง เสี่ยวเหมยหัวเราะเบา ๆ บางที... การมีองค์ชายจอมป่วนอยู่ข้าง ๆ อาจไม่แย่เท่าไหร่
(ตอนต่อไป: "เมื่อองค์ชายต้องเผชิญหน้ากับคนในหมู่บ้าน!")
หลังจากอยู่บ้านเสี่ยวเหมยมาได้พักใหญ่ ในที่สุดชาวบ้านก็เริ่มสงสัยว่าชายแปลกหน้าคนนี้เป็นใคร! หลี่หานจะทำตัวกลมกลืนได้หรือไม่!?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 80
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ฮักเจ้า คนเดียวฯ.
อัพเดทหน่อย
2025-03-27
0