หลังจากทำอาหารล้มเหลวและถูกไล่ให้ล้างจาน เสี่ยวเหมยก็ตัดสินใจว่า ถ้าจะให้องค์ชายขี้เกียจคนนี้อยู่ในบ้านของนางโดยไม่ต้องออกแรงทำอะไร นางคงเป็นบ้าแน่ ๆ!
"ข้าให้เจ้าพักฟรี กินข้าวฟรี แต่เจ้าต้องทำงาน!"
“งาน?” หลี่หานขมวดคิ้ว “เจ้าจะให้ข้าทำอะไร?”
เสี่ยวเหมยยิ้ม “พรุ่งนี้เจ้าจะไปช่วยข้าขายของที่ตลาด!”
หลี่หานนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ง่ายมาก ข้าสามารถทำได้แน่นอน!”
(แต่เขาไม่รู้เลยว่า… นี่จะเป็นหนึ่งในวันที่เหนื่อยที่สุดในชีวิตของเขา!)
ฉาก 1: เช้าวันแห่งความวุ่นวาย
ณ ตลาดหมู่บ้าน
ตลาดเช้าในหมู่บ้านเต็มไปด้วยผู้คนเดินขวักไขว่ กลิ่นอาหารหอมอบอวล เสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้าดังระงม
"เจ้าต้องขายของเหล่านี้ให้หมด!" เสี่ยวเหมยพูดพลางชี้ไปที่โต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยผักสด ไข่ไก่ และสมุนไพร
“แค่ขายของ? มันไม่ใช่งานที่ยากเลย!” หลี่หานหัวเราะ พลางพับแขนเสื้อขึ้นอย่างมั่นใจ
(สามชั่วโมงต่อมา...)
“ทำไมไม่มีใครมาซื้อของจากข้าเลย!?” หลี่หานร้องเสียงหลง
ตรงหน้าของเขาคือโต๊ะไม้ที่ยังเต็มไปด้วยผักและไข่ไก่ ไม่ได้ขายออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว!
เขามองไปที่ร้านของเสี่ยวเหมย ซึ่งมีลูกค้าต่อแถวซื้อของยาวเหยียด
"เสี่ยวเหมย! เจ้าทำอย่างไรให้พวกเขามาซื้อของเจ้ามากขนาดนี้!?"
หญิงสาวมองหน้าเขา ก่อนจะถอนหายใจ "เจ้าต้องรู้วิธีเรียกลูกค้า ไม่ใช่ยืนกอดอกทำหน้าขรึมเหมือนจะไปออกรบ!"
"ข้าดูน่าเกรงขามเกินไปอย่างนั้นหรือ?"
"เปล่า เจ้าดูเหมือนโจรที่กำลังจะปล้นร้านตัวเองมากกว่า!"
ฉาก 2: องค์ชายกับวิธีขายของสุดเพี้ยน
เมื่อเห็นว่าขายของไม่ได้ หลี่หานจึงตัดสินใจใช้กลยุทธ์ของตัวเอง
"พวกเจ้าทั้งหลาย! นี่คือผักที่ข้าเลือกสรรเองกับมือ!"
ลูกค้าหันมามองเขาแวบหนึ่ง… แล้วก็เดินหนีไปหมด
"เดี๋ยวสิ! ทำไมไม่มีใครสนใจ!?"
เสี่ยวเหมยที่ยืนมองอยู่ข้าง ๆ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินไปหยิบต้นหอมหนึ่งกำขึ้นมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มหวาน
"ผักสดใหม่จากสวนของข้าเองเจ้าค่ะ ราคาพิเศษสำหรับเช้านี้เท่านั้น!"
ทันใดนั้น ลูกค้าหลายคนก็พากันเข้ามามุงร้านของนางอย่างรวดเร็ว
"...นี่มันอะไรกัน?" หลี่หานอ้าปากค้าง
"เจ้าต้องใช้เทคนิคให้ถูก เข้าใจหรือไม่?"
"เทคนิคอะไร? ข้าก็พูดคล้าย ๆ กับเจ้าหนิ!"
"ผิด! เจ้าต้องพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะ มีรอยยิ้ม และต้องทำให้ลูกค้ารู้สึกว่าเขากำลังได้ของดี!"
"...ข้าไม่เคยต้องทำตัวเป็นมิตรกับใครขนาดนี้มาก่อน"
"งั้นตอนนี้เจ้าได้เวลาเรียนรู้แล้ว!"
ฉาก 3: องค์ชายกับบททดสอบสุดท้าย
หลังจากถูกเสี่ยวเหมยสอนแบบเร่งรัด หลี่หานก็เริ่มพยายามใช้รอยยิ้ม (แม้จะดูเหมือนคนกำลังฝืนทำอยู่มากก็ตาม)
"เอ่อ... ท่านป้า สนใจซื้อไข่ไก่สด ๆ ไหม?"
หญิงชราเลิกคิ้วมองเขา "เจ้าดูไม่น่าไว้ใจ"
"...!?"
"แต่ว่าก็ดูพยายามดี ข้าจะเอาสองฟองแล้วกัน"
"ข้ายินดีบริการ!"
สุดท้าย เขาก็สามารถขายของได้สำเร็จเป็นครั้งแรก!
ฉากจบ: ความสำเร็จ (?) ขององค์ชาย
เมื่อถึงเย็น ของทั้งหมดก็ขายหมดเกลี้ยง!
"เห็นไหมล่ะ? ข้าก็บอกแล้วว่าข้าทำได้!" หลี่หานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
"เจ้าทำได้… แต่เสียเวลามากกว่าปกติสามเท่า!" เสี่ยวเหมยแซว
"ข้ากำลังพัฒนา! พรุ่งนี้ข้าจะขายได้ดีขึ้นแน่!"
เสี่ยวเหมยมองเขาด้วยสายตาเอือมระอา แต่ก็แอบหัวเราะเบา ๆ
บางที… การมีองค์ชายจอมป่วนอยู่ข้าง ๆ ก็คงไม่แย่เท่าไหร่นัก
เสี่ยวเหมยยังไม่ปล่อยหลี่หานไปง่าย ๆ คราวนี้เขาจะต้องซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน และงานบ้านทุกอย่าง… แล้วบ้านของเสี่ยวเหมยจะรอดหรือไม่!?)
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 250
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments