ณ บ้านเสี่ยวเหมย
หลังจากสร้างหายนะให้กับทั้งสวนหลังบ้าน ไก่ในเล้า และเสื้อผ้าของนางเอก หลี่หานก็ยังไม่คิดจะไปไหน แถมยังหน้าด้านทำตัวเหมือนเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านเสี่ยวเหมยไปแล้ว
เช้านี้ เสี่ยวเหมยตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ
“หืม? ทำไมวันนี้เงียบจัง?”
ปกติยามเช้าในบ้านเธอจะเต็มไปด้วยเสียงไก่ขัน เสียงลมพัด และเสียงชาวบ้านข้าง ๆ พูดคุยกัน แต่ว่าวันนี้… ทุกอย่างดูเงียบผิดปกติ
เธอเดินออกจากห้อง แล้วก็ต้องตกตะลึง
หลี่หานกำลังนั่งอยู่หน้าบ้าน… พร้อมกับชาวบ้านอีกเป็นสิบคน!?
"เอ่อ... นี่มันอะไรกัน?" เสี่ยวเหมยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
ชายชาวบ้านคนหนึ่งรีบพูดขึ้นมา "แม่นางเสี่ยวเหมย! พวกเรามาตามหาชายหนุ่มคนนี้!"
“หา?” เสี่ยวเหมยขมวดคิ้ว “เขาไปทำอะไรไว้?”
“ก็… ก็…” ชาวบ้านคนหนึ่งทำท่าอึกอัก ก่อนจะชี้ไปที่หลี่หาน “เมื่อคืนเขาไปเดินเที่ยวรอบหมู่บ้าน แล้วไปโม้ว่าเป็นขุนนางที่ถูกเนรเทศมาจากวังหลวง!”
“อะไรนะ!?” เสี่ยวเหมยหันขวับไปมองหลี่หานทันที
ชายหนุ่มยิ้มแหย ๆ “เอ่อ…ข้าก็แค่พูดไปตามอารมณ์ ไม่คิดว่าพวกเขาจะเชื่อกันจริง ๆ”
“เจ้าโง่! เจ้าพูดแบบนั้นไปทำไม!?” เสี่ยวเหมยตีแขนเขาเบา ๆ อย่างหัวเสีย
หลี่หานเกาหัว “ก็ข้าเบื่อ ข้าแค่คิดว่าการเป็นขุนนางเนรเทศมันฟังดูน่าสนใจกว่าแค่เป็นขอทาน”
เสี่ยวเหมยถอนหายใจแรง “แล้วพวกเจ้ามาทำอะไรกันที่นี่?”
ชาวบ้านมองหน้ากันไปมา ก่อนจะพูดออกมาพร้อมกันว่า…
“พวกข้าจะขอให้เขาช่วยตัดสินคดีความ!”
“หา!?” เสี่ยวเหมยแทบอยากจะเป็นลม “เจ้าพวกนี้เชื่อเจ้าไปแล้วจริง ๆ เหรอ!?”
หลี่หานยิ้มเจื่อน “เอ่อ… ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นนะ”
ฉาก 2: องค์ชายกับคดีไก่หาย
แม้ว่าจะไม่อยากยุ่ง แต่เพราะชาวบ้านขอร้องหนักมาก สุดท้ายหลี่หานก็ต้องรับบท ‘ขุนนางเนรเทศ’ ชั่วคราว และช่วยตัดสินปัญหาให้ชาวบ้าน
คดีแรกที่เขาต้องรับมือคือ… “คดีไก่หาย”
"ข้าเพิ่งซื้อไก่มาเมื่อวาน แต่วันนี้มันหายไปแล้ว!" ชายชาวบ้านคนหนึ่งบ่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“แล้วเจ้ามีหลักฐานว่าใครขโมยไปหรือไม่?” หลี่หานทำหน้าจริงจัง
ชายคนนั้นชี้ไปที่เด็กหนุ่มอีกคน “ข้าสงสัยว่าเป็นเจ้าเฉิน! เมื่อวานเขายืนมองไก่ของข้านานผิดปกติ!”
เด็กหนุ่มที่ถูกกล่าวหาตาโต “ข้าแค่ยืนมอง! ข้าไม่ได้ขโมย!”
หลี่หานหรี่ตา มองเด็กหนุ่มสลับกับชายเจ้าของไก่ ก่อนจะทำท่าคิดหนัก
จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา…
"ถ้าข้าจับคนร้ายได้ เจ้าจะให้รางวัลข้าไหม?"
เสี่ยวเหมยที่ยืนมองอยู่ แทบอยากจะพุ่งไปอุดปากเขา!
"เจ้านี่มันเป็นขอทานจริง ๆ ด้วย!"
ฉาก 3: หลี่หานโดนเสี่ยวเหมยเล่นงาน
หลังจากผ่านเรื่องวุ่นวายไป เสี่ยวเหมยลากหลี่หานกลับบ้านแล้วดุเขาเป็นชุด
"เจ้าไปก่อเรื่องให้ข้าวุ่นวายอีกแล้ว!"
"ข้าแค่ช่วยชาวบ้านนะ" หลี่หานยิ้มแหย ๆ
"ช่วยบ้านเจ้าสิ! เจ้าจะไปเล่นบทขุนนางไม่ได้!"
"แต่ข้าเป็นขุนนางจริง ๆ นะ" หลี่หานพึมพำเบา ๆ
"ว่าไงนะ?"
"เปล่า ๆ"
เสี่ยวเหมยถอนหายใจ ก่อนจะเอานิ้วจิ้มหน้าผากเขา "ฟังนะ! ตั้งแต่วันนี้ไป ห้ามเจ้าออกไปพูดอะไรแปลก ๆ กับชาวบ้านอีก เข้าใจไหม?"
"เข้าใจแล้ว ๆ"
"ดี! ทีนี้ก็ไปหาฟืนมา! วันนี้เจ้าจะต้องทำอาหารเย็นเป็นการไถ่โทษ!"
หลี่หานตาโต "ข้าต้องทำอาหาร!?"
"ใช่! ข้าจะฝึกเจ้าให้เป็นชาวบ้านให้ได้"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 250
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments