ณ บ้านของเสี่ยวเหมย
เสี่ยวเหมยมองชายหนุ่มมอมแมมที่ยังคงยืนหน้าระรื่นอยู่หน้าประตูบ้านของเธอ ดวงตาเป็นประกายเหมือนลูกหมาหลงทาง แต่เธอไม่ใช่คนใจดีขนาดจะเก็บคนแปลกหน้ามาเลี้ยง
“เจ้าจะไปได้หรือยัง?” เธอถามเสียงห้วน
หลี่หานยิ้มกว้าง “แต่ข้ายังไม่มีที่ไปเลยนะ”
เสี่ยวเหมยกลอกตา ก่อนจะคว้าตะกร้าแล้วเดินไปที่สวนหลังบ้าน “ถ้าอยากอยู่ต่อ ก็ไปช่วยข้าทำงาน”
“ตกลง!” หลี่หานตอบทันทีโดยไม่คิด
แต่แล้ว...
"เฮ้ย! นั่นเจ้าทำอะไรน่ะ!?" เสี่ยวเหมยร้องเสียงหลง เมื่อเห็นหลี่หานยกจอบขึ้นสูงเกินไป แล้วพอเขาฟาดลงพื้นทีเดียว ดินกระเด็นกระจายเต็มไปหมด แถมตัวเขาเองยังเซเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น
“ขะ...ข้าคิดว่าแค่ขุดลงไปก็พอ...” เขาหัวเราะแห้ง ๆ
เสี่ยวเหมยถอนหายใจหนัก แล้วเดินไปแย่งจอบจากมือเขา “เจ้ามันงี่เง่าจริง ๆ ใช่ไหม?”
"เฮ้ ข้าไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนนี่นา"
"ก็ดูออก!"
ฉาก 2: เมื่อเจ้าชายต้องต้อนไก่
หลังจากล้มเหลวกับงานขุดดิน เสี่ยวเหมยตัดสินใจให้หลี่หานลองทำงานที่ง่ายกว่านั้น...
"ไปต้อนไก่เข้ากรง"
"แค่นั้นเองเหรอ? ง่ายมาก" หลี่หานยิ้มมั่นใจ เดินไปที่เล้าไก่ด้วยท่าทางภาคภูมิใจ ราวกับตัวเองเป็นผู้บัญชาการทหารที่กำลังควบคุมกองทัพ
แต่เขาคงลืมไปว่าไก่ไม่ใช่ทหาร และมันก็ไม่มีทางฟังคำสั่งของเขา!
"เอาล่ะ เจ้าพวกไก่ทั้งหลาย เข้าไปในกรงเดี๋ยวนี้!"
เหล่าไก่หันมามองเขาแวบหนึ่ง... ก่อนจะพากันวิ่งกระเจิงคนละทิศละทาง!
"เฮ้! เดี๋ยวสิ! ข้าบอกให้เข้าไป ไม่ใช่วิ่งหนี!" หลี่หานพยายามวิ่งไล่ แต่กลับสะดุดล้มหน้าคว่ำ ขณะที่ไก่ทั้งฝูงกระพือปีกตีกันเสียงดัง
เสี่ยวเหมยที่ยืนมองอยู่ กลั้นขำแทบไม่ไหว "เฮ้อ… เจ้าช่างไม่ได้เรื่องจริง ๆ"
“มันไม่ฟังข้าเลย!”
“เพราะมันเป็นไก่ ไม่ใช่ทหารของเจ้า”
"แต่มันควรมีวินัยบ้างสิ!"
ฉาก 3: องค์ชายกับการซักผ้า
หลังจากล้มเหลวกับทั้งขุดดินและต้อนไก่ เสี่ยวเหมยก็หมดความหวังกับความสามารถของชายหนุ่มคนนี้
"งั้นเจ้าไปซักผ้าแทนแล้วกัน"
"ซักผ้า?" หลี่หานทำหน้าสงสัย
"ใช่ แค่เอาผ้าลงน้ำ ขยี้ ๆ ให้สะอาด ง่ายกว่าต้อนไก่แน่นอน"
"ได้เลย!"
หลี่หานเดินไปที่อ่างน้ำด้วยความมั่นใจ คว้าผ้าขึ้นมาแช่ในน้ำ จากนั้นก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีขยี้มันสุดกำลัง จนเนื้อผ้าแทบจะขาด!
"โอ้โห! ทำไมมันยุ่ยง่ายแบบนี้?"
เสี่ยวเหมยที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ รีบหันไปดู "หยุด! เจ้าไม่ได้ซักผ้า! เจ้ากำลังฆ่าผ้า!"
"ก็ข้าใช้พลังทั้งหมดที่มี—"
พรืด! ผ้าที่อยู่ในมือของหลี่หานขาดเป็นสองท่อนทันที...
เสี่ยวเหมยมองเศษผ้าในมือเขาด้วยสีหน้าว่างเปล่า
"เอ่อ..." หลี่หานเกาหัว "ข้าจะบอกว่า... อย่างน้อยมันก็สะอาดขึ้น?"
"ออกไปจากสายตาข้าเดี๋ยวนี้!!!"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 80
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments