ถึงเวลา 3

อา: แบ่งกันไป 2กลุ่ม มิน บอน ริน โด. โม แตง ไปกับฉัน. ไม่ต้องไปใกลนะ 10โมง เรากับมาที่นี้

"พูดพร้อมกัน" ครับ/ค่ะ

อา: โด เธอ เอาวิทวุไปด้วย.

โด: ครับ

และทุกคนก็แยกกันไปสำรวจ: แล้วถึงเวลานัด กลับมาที่น้ำตก และก็ได้เริ่มประชุมกันอีกครั้ง

อา: นี้มันหมายความว่ายังไง ในป่า ต้นไม้ ใบหญา ที่ไม่เคยมาก่อนก็มี เหมื่อนในยุคที่ไม่เคยมีคนอยู่มาก่อนเลย" พวกเธอเป็นยังไงบ้าง?

บอน: ครับอาจารณ์ มีแต่ของแปลกตาทั้งนั้นเลย ต้นไม้บ้างต้น มีแต่ในหนังสือ ที่ไม่มีในโลกของเราเลย

ใช่ค่ะ!! แตงพูกขึ้นมา

ริน: เราจะทำยังไงกันต่อดีค่ะ รูปร่าง หน้าตาเราก็เปลี่ยนไปหมด จำแทบไม่ได้เลย

โม:: ใช่ครับ! เหมื่อนเราข้ามมิติมาเลย

แตง: พูด. ยังกะนิยายไปได้

โม: มันก็จริงนีนา

อา: งั้นเราคงต้องหาทางกลับกันก่อนละ

บอน: แต่จะใช่ โลกของเราอยู่หรือเปล่า?

อา: เราเก็บของ และสัมภะระกันเถอะ จะออกเดินทางกัน ทุกคนตักน้ำในน้ำตกไปให้ได้มากที่สุดนะ. เพราะเราไม่รู้ว่า จะต้องเดินใกลเท่าไร

ครับ/ค่ะ (พูดพร้อมกัน)

เดินไปเรื่อยๆ ทุกคนก็เริ่มดื่มน้ำที่ตักไป. แต่เรื่องไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้น พอทุกคนดื่มเสร็จ ก็เริ่มปวดหัวอีกครั้ง และความสงจำทุกคนก็กลับมาที่ละนิด จนได้รู้ถึงตัวตนของตัวเอง

โม: อ่าา.. นี้เราข้ามมิติมาจริงๆหรอเนี้ย

แตง: ฮือ..ฮือ..ฮึก..ท่านพ่อ ท่านแม่ ..ฮือ..

ทุกคนก็จำได้ว่าตนนั้น เป็นคนในโลกนี้ และข้ามไปอีกโลก1. และตอนนี้ก็ได้กลับมายังโลกของตนแล้ว!!

และมินก็กลายเป็นคนซึมไม่ยอมพูดอะไรเลย

แตง: โอ้ยยขาฉันจะฉีกอยู่แล้ว หนังสักหน่อยเถอะค่ะ

พูดแล้วก็หนังลง:

อา: งั้นทุกคนหนังพักก่อนแล้วกัน

ต่างคนต่างรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมเปิดเผยตนเอง. เพราะไม่รู้ว่าใครเป็นสัตรู ใครเป็นมิต. เพราะโลกนี้ไม่สงบสุขเหมื่อนอีกโลก1

มิน: (คิกในใจ) นี้มันอะไรกัน ทำไมเราถึง...และทุกคน ไม่คุ้นหน้าเลย ถึงอีกโลก1 เราจะรู้จักกันดี แต่ในโลกนี้..เราไม่รู้อะไรเลย

ถ้าจะถาม พวกเขาจะตอบเราไม่นะ?

ริน: มินเป็นอะไรไหม? มีอะไร คุยกันนะ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน(ยิ้ม)

อ่าา.. ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้นะ ทำให้รินเป็นห่วงอีกแล้ว