หลังจากที่คีรินทร์พูดชัดเจนว่า "สามีของเธอ" ออกไป ภีมปรียาก็รู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่เริ่มมองพวกเขาด้วยความสนใจ
พี่เวียร์ที่ได้ยินคำตอบนั้นก็ยังดูตกใจ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ พลางพูดขึ้น
"ว้าว… ไม่คิดเลยนะว่าเราจะเจอกันอีก แล้วเธอจะแต่งงานกับคุณคีรินทร์ อัครวรเกียรติ"
"อะ…เอ่อ ใช่" ภีมปรียาพูดตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง "แล้วพี่เวียร์มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ?"
"พี่มาประชุมกับลูกค้า แล้วก็มากินข้าวนิดหน่อยน่ะ" พี่เวียร์ยิ้มอ่อน ๆ ก่อนจะมองไปที่คีรินทร์แล้วกล่าวสุภาพ "ผมขอโทษนะครับถ้าทำให้เข้าใจผิด ผมกับภีมเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องกันจริง ๆ"
"ครับ" คีรินทร์ตอบเรียบ ๆ สีหน้าไม่เปลี่ยนเลยสักนิด
ภีมปรียามองเขาแล้วรู้สึกได้ว่าคีรินทร์กำลัง 'ตึง' กว่าปกติ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
หลังจากพี่เวียร์ลาจากไป บรรยากาศระหว่างพวกเขาก็เงียบไปชั่วขณะ
—
คีรินทร์กำลัง 'หงุดหงิด' ?
"คุณดูแปลกไปนะ"
"ยังไง?" คีรินทร์ถามเสียงเรียบ
"ก็… ดูไม่พอใจ"
"ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งกับภรรยาของฉัน"
ภีมปรียาหัวเราะออกมาเบา ๆ "นี่คุณกำลังหึงฉันเหรอ?"
"ไม่"
"แต่สีหน้าคุณดูออกเลยนะคะ"
"…"
คีรินทร์เงียบไป ก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบเหมือนต้องการซ่อนสีหน้าตัวเอง
ภีมปรียาแอบยิ้มมุมปากเล็ก ๆ เขาหึงจริง ๆ ด้วย!
—
มือที่ไม่ปล่อยกันเลย
หลังจากทานอาหารเสร็จ คีรินทร์ชวนภีมปรียาไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
"คุณเดินเล่นแบบนี้เป็นด้วยเหรอ?"
"ฉันไม่เคย แต่วันนี้จะลองดู"
"เพื่อฉันเหรอ?"
คีรินทร์หันมาสบตาเธอ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบา "ใช่"
หัวใจภีมปรียากระตุกวูบ
ขณะที่เดินไปเรื่อย ๆ ภีมปรียาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่าง 'ผิดปกติ'
"คีรินทร์…"
"หืม?"
"มือคุณ"
"ทำไม?"
"คุณจับมือฉันไว้แน่นไปหรือเปล่า?"
คีรินทร์ก้มลงมอง ก่อนจะพูดเรียบ ๆ "ก็เธอไม่ได้บอกให้ปล่อย"
นี่เขาเนียนจับมือตลอดทางเลยเหรอ?!
—
ใครกันแน่ที่ 'เขิน'
หลังจากเดินเล่นกันพักใหญ่ พวกเขาก็มาหยุดที่ร้านกาแฟบรรยากาศดีแห่งหนึ่ง
ภีมปรียาสั่งเมนูโปรดของตัวเอง ส่วนคีรินทร์ก็เลือกกาแฟดำเหมือนเคย
"ฉันไม่เคยเห็นคุณกินของหวานเลยนะ" ภีมปรียาพูดขณะที่กำลังตักเค้กเข้าปาก
"ฉันไม่ชอบของหวาน"
"จริงเหรอ? งั้นลองนี่หน่อยไหม"
ภีมปรียาตักเค้กชิ้นเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้วยื่นไปตรงหน้าคีรินทร์
"…"
คีรินทร์จ้องเค้กตรงหน้าก่อนจะเหลือบตามองเธอ
"อะไร?"
"ป้อนเหรอ?"
ภีมปรียาชะงักไปหนึ่งวินาที ก่อนจะรู้ตัวว่าการกระทำของตัวเองมัน 'ชวนเขิน' ไปหน่อย
"อะ เอ่อ ถ้าไม่กินก็ไม่เป็นไร—"
แต่ก่อนที่เธอจะชักช้อนกลับ คีรินทร์ก็โน้มตัวเข้ามาใกล้
แล้ว…
งับเค้กจากช้อนเธอไปเต็มคำ
!!!!!!
ภีมปรียาตาโต เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้!
"ก็ไม่ได้แย่นะ" คีรินทร์พูดพลางเคี้ยวเค้กช้า ๆ ดวงตายังคงมองเธอเหมือนกำลังจับผิด
ภีมปรียารีบหันหน้าหนี ก่อนที่แก้มเธอจะร้อนขึ้นกว่าเดิม
นี่มันเดทจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย?!
—
ความรู้สึกที่เริ่มชัดเจนขึ้น
ระหว่างทางกลับบ้าน ภีมปรียานั่งมองออกไปนอกหน้าต่างรถยนต์ เธอรู้สึกแปลก ๆ ในใจ
วันนี้เธอได้เห็น 'อีกมุมหนึ่ง' ของคีรินทร์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาดูเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น อ่อนโยนขึ้น และ… น่าหวั่นไหวมากขึ้น
"วันนี้สนุกไหม?" คีรินทร์ถามขณะที่มือยังคงจับพวงมาลัยอยู่
ภีมปรียาหันมองเขา ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
"อืม สนุกดี"
คีรินทร์เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบา
"ดีแล้ว"
…เพราะฉันเองก็สนุกเหมือนกัน
—
ใครกันแน่ที่กำลังตกหลุมรัก?
หลังจากกลับถึงคอนโด ภีมปรียากำลังจะเดินเข้าห้องของตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตู คีรินทร์ก็เรียกเธอไว้
"ภีม"
เธอหันกลับไปมองเขา "หืม?"
คีรินทร์จ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเรียบ
"ต่อไป… ถ้ามีใครมายุ่งกับเธออีก บอกฉันทันที"
ภีมปรียาขมวดคิ้ว "ทำไมล่ะ?"
คีรินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบาแต่หนักแน่น
"เพราะฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของฉัน"
หัวใจของภีมปรียาเต้นแรงกว่าเดิม
เธอไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะคำพูดของเขา… หรือเพราะสายตาที่คีรินทร์ใช้มองเธอกันแน่
แต่สิ่งเดียวที่เธอรู้คือ—
คีรินทร์เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ
…และเธอเองก็เริ่มเปลี่ยนไปด้วยเหมือนกัน
—
To be continued
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 90
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments