หลังจากเหตุการณ์ที่ภีมปรียาเจอ กวินทร์ แฟนเก่าของตัวเองไปแล้ว ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอจะยังไม่พ้นจากเรื่องคนเก่า ๆ เพราะคราวนี้…เธอกำลังจะได้เจอ แฟนเก่าของคีรินทร์
—
การเผชิญหน้าที่ไม่คาดคิด
ในเช้าวันต่อมา ภีมปรียาเดินเข้าไปในอัครวรกรุ๊ปพร้อมกับคีรินทร์ วันนี้เธอมาตามคำสั่งของเขา ที่บอกให้เธออยู่กับเขาทั้งวัน เธอไม่ได้เข้าใจเหตุผลของเขาหรอก แต่ดูเหมือนว่าคีรินทร์จะไม่อยากปล่อยให้เธออยู่ห่างจากสายตา
พนักงานหลายคนแอบมองพวกเขาด้วยสายตาสงสัย ปนความตกใจที่ได้เห็นท่านรองประธานมากับผู้หญิงคนเดิมอีกครั้ง
แต่แล้ว…
"คีรินทร์?"
เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ภีมปรียาชะงัก ก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียง
ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าสวยเฉียบ แววตามั่นใจ แต่งตัวหรูหราและดูแพงทุกกระเบียดนิ้ว
อันธิกา
แฟนเก่าของคีรินทร์
ภีมปรียารู้จักชื่อของเธอจากข่าวลือในบริษัท อันธิกาเป็นลูกสาวของนักธุรกิจใหญ่ และเคยเป็นคนรักของคีรินทร์มาก่อน แต่มันก็เป็นแค่ "อดีต" ที่ไม่มีใครพูดถึงมากนัก
—
สายตาที่จับจ้อง
อันธิกามองภีมปรียาด้วยสายตาประเมิน ก่อนจะยิ้มบาง ๆ "นี่คือ…?"
คีรินทร์ยังคงนิ่งเรียบก่อนจะตอบเสียงต่ำ "ภีมปรียา"
อันธิกาเลิกคิ้ว "อ้อ…ภรรยาของคุณสินะ?"
ภีมปรียารู้สึกได้ทันทีว่าบรรยากาศแปลก ๆ ระหว่างคีรินทร์กับอันธิกา ถึงแม้เขาจะดูนิ่งและไม่สนใจเธอเท่าไหร่ แต่แววตาของอันธิกากลับเต็มไปด้วยความหมายที่ซ่อนเร้น
"เธอเป็นภรรยาคุณจริง ๆ หรือเป็นแค่…" อันธิกาหรี่ตามองภีมปรียา ก่อนจะยิ้มเย้ย ๆ "คนที่เข้ามาอยู่ข้าง ๆ ชั่วคราว?"
ภีมปรียากระตุกคิ้วเล็กน้อย นี่เธอโดนดูถูกอยู่ใช่ไหม?
คีรินทร์ถอนหายใจเบา ๆ "อันธิกา อย่าพูดจาเสียมารยาท"
อันธิกาหัวเราะเบา ๆ "ทำไมล่ะ? ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ภรรยาคุณไม่สบายใจหรอกนะ"
ภีมปรียาไม่ใช่คนที่ชอบมีปัญหากับใคร แต่เธอไม่ชอบให้ใครมาดูถูกเช่นกัน เธอยิ้มบาง ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงความหมาย
"คุณอันธิกาเองก็ดูไม่สบายใจเหมือนกันนะคะ ที่เห็นฉันอยู่ข้าง ๆ คีรินทร์แบบนี้"
อันธิกาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ "โอ้โห…ปากกล้าไม่เบาเลยนะคะ"
—
ความสัมพันธ์ที่ยังไม่จบจริงหรือ?
อันธิกาหันไปมองคีรินทร์ตรง ๆ ก่อนจะพูดเสียงเบา "เราคงต้องคุยกันหน่อยนะคีรินทร์"
คีรินทร์ยังคงนิ่งเหมือนเดิม "ผมไม่มีอะไรต้องคุยกับคุณ"
"แน่ใจเหรอ?" อันธิกายิ้มเยาะ "แล้วเรื่องที่คุณเคยสัญญากับฉันล่ะ?"
ภีมปรียาขมวดคิ้ว "สัญญาอะไร?"
คีรินทร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงเรียบ "มันเป็นเรื่องในอดีต ไม่มีอะไรต้องพูดถึงอีกแล้ว"
แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ภีมปรียารู้สึกแปลก ๆ ในใจ
—
ความรู้สึกที่ไม่เข้าใจ
หลังจากที่อันธิกาเดินจากไป ภีมปรียาก็อดไม่ได้ที่จะถาม
"คุณเคยสัญญาอะไรกับเธอ?"
คีรินทร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงต่ำ "มันเป็นเรื่องในอดีต"
"แต่เธอดูเหมือนไม่คิดว่ามันเป็นแค่อดีตนะ"
คีรินทร์หันมามองเธอด้วยสายตาเย็นชา "เธอกำลังสงสัยฉัน?"
ภีมปรียาเม้มปาก ก่อนจะพูดเบา ๆ "ฉันก็แค่อยากรู้"
คีรินทร์ถอนหายใจเบา ๆ "ฉันเคยสัญญากับอันธิกาว่าจะดูแลเธอ… แต่สุดท้ายเราก็เลิกกันไป"
"คุณยังรู้สึกอะไรกับเธออยู่ไหม?"
คีรินทร์หันมาสบตาเธอ แววตาของเขาลึกล้ำจนน่ากลัว ก่อนที่เขาจะพูดช้า ๆ
"ฉันไม่เคยหันกลับไปหาคนที่จากไปแล้ว"
คำพูดของเขาทำให้ภีมปรียาใจเต้นแปลก ๆ
—
หึง? หรือแค่ไม่ชอบ?
คืนนั้นขณะที่ภีมปรียานั่งอยู่ในห้อง คีรินทร์ก็เดินเข้ามา เขานั่งลงข้าง ๆ เธอ ก่อนจะพูดเสียงต่ำ
"เธอหึง?"
ภีมปรียาสะดุ้งเล็กน้อย "อะไรนะ?"
"เธอดูหงุดหงิดตั้งแต่เจออันธิกา"
ภีมปรียาเบือนหน้าไปทางอื่น "ฉันเปล่า"
คีรินทร์ยิ้มบาง ๆ "แต่หน้าเธอบอกหมดแล้ว"
ภีมปรียาถลึงตาใส่เขา "ฉันไม่ได้หึง! ฉันแค่—"
"แค่ไม่ชอบให้เธอพูดแบบนั้นกับฉัน?"
เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพึมพำเบา ๆ "ก็…ประมาณนั้น"
คีรินทร์มองเธอด้วยสายตาอ่อนลง ก่อนจะพูดเบา ๆ "ฉันไม่มีวันกลับไปหาเธอ"
ภีมปรียาหันไปมองเขา ก่อนจะหลบสายตา "ฉันก็ไม่ได้ถามขนาดนั้น"
คีรินทร์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบา "แต่ฉันอยากบอกให้เธอรู้"
ภีมปรียาสะอึกไป เธอรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
To be continued…
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 90
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments