งานเลี้ยงตระกูลอัครวรเกียรติ

[คฤหาสน์อัครวรเกียรติ – ก่อนเริ่มงาน]

ภีมปรียายืนอยู่หน้ากระจก สวมชุดเดรสยาวสีขาวที่ออกแบบมาอย่างปราณีต ผ้าชีฟองเนื้อละเอียดแนบกับเรือนร่างของเธออย่างพอดี ส่งเสริมให้เธอดูสง่างามและอ่อนโยนในคราวเดียวกัน เส้นผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นครึ่งศีรษะ เผยลำคอระหงและเครื่องประดับเพชรที่คุณหญิงนวลปรางค์เลือกให้

เธอถอนหายใจลึก คืนนี้เป็นค่ำคืนสำคัญ ไม่ใช่แค่เพราะเป็นงานเลี้ยงของตระกูลอัครวรเกียรติ แต่เพราะเธอต้องเผชิญหน้ากับผู้คนมากมายที่อาจจะไม่ได้ยอมรับเธอ

"งดงามมากจ้ะ ลูกสะใภ้ของแม่"

เสียงของ คุณหญิงนวลปรางค์ ดังขึ้นเบา ๆ หญิงสูงวัยในชุดไทยร่วมสมัยที่ขับเน้นบุคลิกสง่างามของเธอเดินเข้ามาหยุดด้านหลัง ดวงตาเปล่งประกายความพึงพอใจขณะมองลูกสะใภ้ของตน

"แม่เลือกชุดนี้ให้เอง อยากให้ลูกดูสง่าและคู่ควรกับตระกูลอัครวรเกียรติ"

"ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ" ภีมปรียาตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น

คุณหญิงนวลปรางค์เอื้อมมือมาลูบหลังมือของเธอเบา ๆ "ไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ แค่เป็นตัวของตัวเองก็พอ"

[ภายในงานเลี้ยง]

คฤหาสน์อัครวรเกียรติถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แขกเหรื่อภายในงานล้วนเป็นบุคคลสำคัญในวงสังคม ทั้งนักธุรกิจ นักการเมือง และเจ้าของกิจการใหญ่ต่าง ๆ

เสียงพูดคุยคลอไปกับเสียงบรรเลงของวงดนตรีคลาสสิก แชนเดอเลียร์ระย้าสะท้อนแสงไฟระยิบระยับ ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบราวกับฉากในละครหรูหรา

เมื่อภีมปรียาก้าวเข้ามา ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอ

"ภีม"

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น คีรินทร์ในชุดสูทสีดำตัดเย็บอย่างดีเดินเข้ามาหาเธอ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาคมกริบจ้องเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะยื่นมือออกมา

"เดินไปด้วยกัน"

ภีมปรียาอึ้งไปเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าเขาจะเดินเข้ามาหาเธอแบบนี้ แต่สุดท้ายเธอก็ยื่นมือไปจับมือของเขาอย่างไม่ลังเล

[การเปิดตัวภีมปรียา]

เสียงพูดคุยในงานค่อย ๆ เงียบลง เมื่อ คุณหญิงนวลปรางค์ ก้าวขึ้นไปยืนตรงกลางงาน ทุกคนหันมาสนใจเธอ

"ขอเชิญทุกท่านเงียบสักครู่ค่ะ"

เสียงของคุณหญิงนวลปรางค์ดังขึ้นอย่างนุ่มนวลแต่ทรงอำนาจ แขกทุกคนหันมามองเธอ

"คืนนี้ แม่ขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับลูกสะใภ้ของแม่" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ภีมปรียา ภรรยาของคีรินทร์"

เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที หลายคนจับตามองภีมปรียาด้วยความสนใจ บางคนแสดงความยินดี แต่บางคนก็ซุบซิบกันเบา ๆ

"เด็กคนนี้เป็นใครกันแน่?"

"ใช่เด็กทุนที่แต่งงานกับคุณคีรินทร์หรือเปล่า?"

"หน้าตาสวยดี แต่จะเข้ากับตระกูลอัครวรเกียรติได้เหรอ?"

ภีมปรียารู้สึกถึงแรงกดดันจากสายตาของแขกในงาน เธอหันไปมองคีรินทร์ เขาไม่ได้พูดอะไร แต่กระชับมือเธอแน่นขึ้น ราวกับต้องการบอกให้เธอรู้ว่า เธอไม่ได้อยู่คนเดียว

ภีมปรียาสูดลมหายใจลึกก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง "สวัสดีค่ะ ฉันขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติฉันในวันนี้"

เสียงปรบมือดังขึ้น แม้จะไม่กึกก้องนัก แต่ก็ถือว่าเป็นการตอบรับจากแขกในงาน

[บททดสอบแรก]

ไม่นานหลังจากนั้น คุณหญิงสุนันท์ ภรรยาของเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ เดินเข้ามาหาเธอ ใบหน้าแต่งแต้มรอยยิ้ม แต่แฝงไว้ด้วยความหมายลึกซึ้ง

"คุณภีมปรียา ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นเด็กทุนที่ได้แต่งงานกับคุณคีรินทร์" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แฝงด้วยความท้าทาย "ไม่ทราบว่าการปรับตัวมาอยู่ในตระกูลใหญ่แบบนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

ภีมปรียารู้ทันทีว่านี่คือบททดสอบแรกของเธอ

เธอไม่ได้แสดงความกังวลแม้แต่น้อย ก่อนจะตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มสุภาพ "ดิฉันอาจจะไม่ได้เกิดมาในครอบครัวใหญ่โต แต่ดิฉันได้รับความรักและการสนับสนุนจากคุณพ่อคุณแม่ของสามี ดิฉันเชื่อว่าความจริงใจสำคัญที่สุดค่ะ"

คุณหญิงสุนันท์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ "ช่างเป็นคำตอบที่ฉลาดจริง ๆ"

คุณหญิงนวลปรางค์มองลูกสะใภ้ของเธอด้วยความพอใจ ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหลังภีมปรียาเบา ๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ

[สายตาของคีรินทร์]

ตลอดเวลาที่ภีมปรียาถูกทดสอบ คีรินทร์ยืนเงียบ ๆ ดวงตาของเขาจับจ้องเธออย่างพินิจพิเคราะห์

เขาไม่แน่ใจว่าทำไมตัวเองถึงเผลอมองเธอแบบนั้น บางอย่างในตัวภีมปรียากำลังทำให้เขาสนใจ

เขาอาจจะจำอดีตไม่ได้ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่า...

ผู้หญิงคนนี้มีบางอย่างที่เขามองข้ามไปในอดีต

[ค่ำคืนที่เปลี่ยนไป]

เมื่อดึกมากขึ้น คีรินทร์เดินเข้ามาหาเธอ "กลับได้แล้ว"

"เอ๋?"

"งานก็จบแล้ว เธอคงเหนื่อยแล้ว"

ภีมปรียามองเขาอย่างแปลกใจ นี่เขากำลังเป็นห่วงเธออยู่หรือเปล่า?