คุณชายไร้ความทรงจำ

[โรงพยาบาลธารานนท์ – ห้องพักฟื้น VIP]

แสงแดดยามสายส่องลอดผ่านหน้าต่างบานใหญ่ คีรินทร์ นั่งนิ่งอยู่บนเตียง ดวงตาเรียบเฉยมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกตรงหน้า ราวกับกำลังมองคนแปลกหน้า

"นี่มัน... ใครกันแน่?"

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ ดวงตาคมกริบสะท้อนแววเย็นชา แต่ภายในสมองของเขากลับว่างเปล่า ไม่มีความทรงจำใดหลงเหลือเลย

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออก วริศ เพื่อนสนิทและผู้ช่วยส่วนตัวเดินเข้ามาพร้อมกับคุณหญิงนวลปรางค์ ผู้เป็นมารดาของคีรินทร์

"ลูกพร้อมกลับบ้านหรือยัง?" คุณหญิงนวลปรางค์เอ่ยเสียงอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความกังวล

คีรินทร์ละสายตาจากกระจก หันมามองเธอ “บ้านงั้นเหรอ?”

วริศถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะวางชุดสูทใหม่ลงบนเตียง “นายอาจจำอะไรไม่ได้ แต่บ้านของนายคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ตอนนี้หมออนุญาตให้กลับได้แล้ว”

ชายหนุ่มนิ่งคิด ก่อนจะพยักหน้า “ก็ได้”

[หน้าทางออกโรงพยาบาล]

รถโรลส์รอยซ์สีดำจอดสนิทอยู่หน้าทางเข้าโรงพยาบาล คนขับรถเปิดประตูรอ ขณะที่คีรินทร์ก้าวออกมาด้วยท่าทางสง่างามตามสัญชาตญาณ แม้จะความจำเสื่อม แต่ความเป็น "คุณชาย" ของเขาก็ยังไม่จางหาย

ก่อนขึ้นรถ คีรินทร์หันไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ไม่ไกล เธอสวมชุดเดรสเรียบง่าย ผมยาวสลวย ใบหน้าของเธอซีดเซียว แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือ แววตาของเธอที่เต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง

หญิงสาวคนนั้นเม้มริมฝีปากแน่น ดูเหมือนเธออยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ถอยหลังและหันหลังเดินจากไป

คีรินทร์ขมวดคิ้ว รู้สึกถึงความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่างในใจ แต่เพราะความทรงจำที่หายไป ทำให้เขาไม่สามารถนึกออกว่าเธอเป็นใคร

"มีอะไรหรือเปล่า?" วริศถามเมื่อเห็นคีรินทร์ยืนนิ่ง

"...เปล่า" คีรินทร์ตอบเรียบ ๆ ก่อนจะก้าวขึ้นรถ

[คฤหาสน์ตระกูลอัครวรเกียรติ]

คฤหาสน์หลังใหญ่หรูหรา รายล้อมไปด้วยสวนกว้างและสระน้ำ พนักงานหลายคนยืนเรียงแถวรอต้อนรับคุณชายของบ้านกลับมา

"ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณชาย"

คีรินทร์กวาดตามองสถานที่ที่ควรจะเป็น "บ้าน" ของเขา แต่กลับไม่มีความรู้สึกคุ้นเคยเลยแม้แต่นิดเดียว

คุณหญิงนวลปรางค์เดินเข้ามาใกล้ “ลูกจำได้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?”

คีรินทร์มองไปรอบ ๆ ก่อนตอบเรียบ ๆ "ไม่เลย"

คำตอบนั้นทำให้หัวใจของคุณหญิงนวลปรางค์บีบรัด เธอรู้ว่าลูกชายของเธอเป็นคนเย็นชาและมีโลกส่วนตัวสูงมาตลอด แต่ตอนนี้มันเหมือนเขากลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่มีเยื่อใยใด ๆ กับสถานที่นี้เลย

[ภายในคฤหาสน์ – ห้องทำงานของคีรินทร์]

คีรินทร์เดินสำรวจห้องทำงานของตัวเอง หนังสือเรียงรายบนชั้น โต๊ะทำงานหรูหราที่ดูเป็นระเบียบ สิ่งของทุกอย่างบ่งบอกว่าเจ้าของห้องเป็นคนเจ้าระเบียบและสมบูรณ์แบบ

เขาหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมา เปิดดูรายละเอียดธุรกิจของตระกูล แต่ไม่มีอะไรที่เขาจำได้เลย

"ฉันเป็นใครกันแน่?"

ระหว่างที่กำลังคิด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่ วริศ จะเดินเข้ามา

"มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องบอกนาย" วริศพูดเสียงจริงจัง

คีรินทร์เงยหน้ามอง "อะไร?"

วริศสูดหายใจลึก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดรูปภาพหนึ่งแล้วส่งให้คีรินทร์ดู

"ผู้หญิงคนนี้..."

ภาพถ่ายเผยให้เห็นหญิงสาวในชุดเดรส เธอคือคนที่เขาเห็นที่โรงพยาบาลก่อนออกมา

"เธอคือใคร?" คีรินทร์ถาม ขณะที่หัวใจรู้สึกแปลก ๆ อย่างบอกไม่ถูก

วริศสบตาเขาก่อนจะตอบช้า ๆ

"เธอคือคนที่อยู่กับนายตอนเกิดอุบัติเหตุ"

(To be continued)