วันที่ 4

เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นอย่างช้าๆ แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนั่งเล่น ลูเซียและวินตื่นขึ้นพร้อมกัน แต่วันนี้ดูเหมือนจะมีบางสิ่งที่แตกต่างออกไป

ลูเซีย นั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องครัว กำลังเตรียมอาหารเช้าอย่างสบาย ๆ แต่ดูเหมือนจะมีบางสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกกังวลอยู่ในใจ

วินเดินเข้ามาในครัวหลังจากล้างหน้าเสร็จ แล้วมองไปที่ลูเซียที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ

วิน: "เช้านี้เธอตื่นเร็วจังเลยนะ"

ลูเซีย: (ยิ้ม) "ก็แค่ทำอาหารเช้าบ้าง ไม่มีอะไรมาก"

วิน: (ยิ้มขำ) "วันนี้จะมีแผนอะไรพิเศษไหม?"

ลูเซียมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะตอบ

ลูเซีย: "จริงๆ ก็แค่คิดว่าจะออกไปข้างนอกอีกนิดหน่อย..."

วินสังเกตเห็นว่าลูเซียดูเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจ

วิน: "ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ วันสบายๆ แบบนี้ ไปไหนก็ได้"

ลูเซีย: (ยิ้มเล็กน้อย) "ก็จริงนะ..."

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มกินอาหารเช้าด้วยกัน และคุยเล่นกันไปเรื่อยๆ ว่าจะทำอะไรในวันนี้

วิน: "แล้วถ้าเราไปเดินเล่นในสวนหลังบ้านดีไหม?"

ลูเซีย: (คิด) "ก็ได้... แต่ว่าฉันอยากลองไปที่ร้านเล็กๆ แถวนี้ที่มีของแปลกๆ ขาย"

วิน: (ยิ้ม) "แล้วจะไปซื้ออะไรบ้างล่ะ?"

ลูเซีย: "ก็... คงจะซื้อพวกขนมและเครื่องดื่มอะไรนิดหน่อยล่ะมั้ง"

วิน: "โอเค งั้นไปกันเถอะ!"

เมื่อทั้งสองเตรียมตัวออกจากบ้าน ลูเซียสังเกตเห็นว่าความรู้สึกแปลก ๆ ในใจของเธอยังไม่ได้หายไป แต่เธอก็ยังคงรู้สึกดีที่ได้อยู่กับวิน เพราะมันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและสบายใจขึ้นมาก

ขณะเดินไปตามถนน วินเริ่มสังเกตเห็นว่าลูเซียดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างอยู่

วิน: "เธอคิดอะไรอยู่เหรอ? ดูเหมือนจะเงียบไปนะ"

ลูเซีย: (ยิ้มบาง ๆ) "เปล่า... แค่คิดว่าคงจะได้อะไรใหม่ ๆ จากร้านนั้นน่ะ"

วิน: (มองเธอด้วยความสงสัย) "เธอแน่ใจนะ? ถ้ามีอะไรที่อยากบอกก็บอกมาเถอะ"

ลูเซีย: (หลบตาเล็กน้อย) "จริงๆ ไม่มีอะไรหรอก... แค่บางอย่างที่ยังไม่รู้จะพูดยังไง"

วิน: "ถ้าเธอไม่อยากพูดตอนนี้ก็ไม่เป็นไร แต่ต้องรู้ไว้นะว่าไม่ว่าเมื่อไหร่ ฉันก็จะอยู่ตรงนี้นะ"

ลูเซียได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกอบอุ่นในใจ แม้จะยังคงมีบางเรื่องที่เธอไม่อยากพูดออกมา แต่ก็รู้ว่ามีวินที่เป็นคนที่ไว้ใจได้อยู่เคียงข้างเธอเสมอ

ทั้งสองเดินมาถึงร้านเล็กๆ ที่ลูเซียอยากไป เลือกซื้อขนมและเครื่องดื่มตามที่คิดไว้ จนกระทั่งเดินกลับบ้านด้วยกัน

ลูเซีย: "ขอบคุณนะที่ทำให้วันนี้มันดูสนุกขึ้น"

วิน: (ยิ้ม) "อย่าเพิ่งขอบคุณหรอก เราแค่ไปเดินเล่นกันเอง"

บรรยากาศตอนนั้นเต็มไปด้วยความสบายใจ ลูเซียและวินเดินเคียงข้างกันไปด้วยความเข้าใจ แม้จะไม่มีคำพูดมากมาย แต่มันกลับเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ทั้งสองรู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น

เมื่อเวลาล่วงไปจนถึงช่วงเที่ยง ลูเซียและวินเสร็จสิ้นจากการเตรียมอาหารและรับประทานกันแล้ว ทั้งสองออกจากบ้านไปเดินเล่นตามที่ตกลงกันไว้

บรรยากาศในสวนสาธารณะนั้นยังคงสวยงามและเงียบสงบ ลมพัดเย็น ๆ และแดดที่ไม่ร้อนเกินไปทำให้บรรยากาศเหมาะกับการเดินเล่นในตอนนี้

วิน: (หันไปมองลูเซีย) “เธอชอบสวนนี้ไหม?”

ลูเซีย: (มองรอบ ๆ สวน) “ก็โอเคดีนะ มีความสงบดี”

ทั้งสองเดินไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีจุดหมายที่ชัดเจน ส่วนมากก็แค่เดินคุยกันไปเรื่อย ๆ เพลิดเพลินกับเวลาที่มีร่วมกัน

วิน: (ยิ้ม) “วันนี้ดูท่าทางจะชิลมากเลยนะ”

ลูเซีย: “ก็ใช่… แต่มีบางเรื่องที่ยังคิดอยู่บ้าง”

วิน: (หยุดเดินเล็กน้อยและหันมามอง) “อะไรเหรอ? ถ้าเธออยากพูด ฉันก็ฟังนะ”

ลูเซีย: (ถอนหายใจเล็กน้อย) “มันก็แค่... บางเรื่องที่ยังไม่ค่อยอยากพูด”

วิน: (ยิ้มอ่อน) “ไม่ต้องบอกก็ได้นะ ถ้าเธอไม่พร้อม แต่ว่ารู้ไว้นะว่าฉันอยู่ตรงนี้นะ”

ลูเซียพยักหน้ารับและทั้งสองเดินต่อไปเงียบ ๆ บางครั้งทั้งคู่ก็พูดคุยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เมื่อมองไปที่วิน ลูเซียรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่อยู่ข้างเธอในทุก ๆ สถานการณ์ แม้ว่าจะมีบางเรื่องที่เธอไม่อาจพูดออกไป แต่การอยู่ใกล้ ๆ วินก็ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ

หลังจากเดินเล่นไปพักใหญ่ ทั้งสองตัดสินใจไปซื้อขนมเล็กน้อยที่ร้านข้างทาง บรรยากาศของร้านนั้นเป็นกันเองและค่อนข้างอบอุ่น มีขนมหลากหลายชนิดที่ทั้งสองเลือกซื้อด้วยกัน

ลูเซีย: (หยิบขนมขึ้นมาดู) “อันนี้น่ากินดีนะ”

วิน: “แล้วเธอชอบอะไรแบบนี้รึเปล่า?”

ลูเซีย: (ยิ้มเล็กน้อย) “ก็พอได้อยู่”

วิน: “ดีแล้ว ถ้าเธอชอบ... ฉันก็ชอบด้วยเหมือนกัน”

หลังจากซื้อขนมแล้ว ทั้งสองเดินกลับไปที่บ้านโดยยังคงคุยกันไปเรื่อย ๆ เรื่องราวที่เล็กน้อยแต่ทำให้รู้สึกดีขึ้นในทุก ๆ ก้าวที่เดินไปด้วยกัน

เมื่อมาถึงบ้าน ลูเซียรู้สึกว่าเธอเริ่มเปิดใจให้กับวินมากขึ้น แม้จะยังมีเรื่องที่ไม่กล้าพูด แต่การที่ได้อยู่กับเขาก็ทำให้เธอรู้สึกว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้นในวันข้างหน้า

ลูเซีย: (ยิ้ม) “วันนี้ดีนะ”

วิน: (ยิ้มกลับ) “ถ้าเธอชอบก็ดีใจแล้ว”

ทั้งสองยิ้มให้กัน ก่อนที่พวกเขาจะกลับเข้าไปในบ้านและใช้เวลาช่วงบ่ายที่เหลือร่วมกัน

เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้านหลังจากการเดินเล่นในสวนและเลือกซื้อขนมกันแล้ว พวกเขาก็เริ่มทำตัวสบายๆ อีกครั้งในบ้าน การอยู่บ้านร่วมกันในช่วงเวลานี้ดูเหมือนจะทำให้พวกเขาเริ่มรู้สึกสบายใจและผ่อนคลายมากขึ้น

วิน: (นั่งลงที่โซฟา) “เธออยากทำอะไรตอนนี้?”

ลูเซีย: (นั่งลงข้าง ๆ วิน) “ไม่รู้สิ... อาจจะดูหนังอะไรสักเรื่อง หรือไม่ก็นั่งเล่นในบ้านก็ได้”

วิน: (ยิ้ม) “ดูหนังเหรอ? คงต้องเลือกเรื่องที่ไม่เครียดละมั้ง”

ลูเซีย: “ใช่เลย ไม่อยากมีอะไรมาทำให้เครียดช่วงนี้”

ทั้งสองเลือกหนังที่มีเนื้อหาคลายเครียดมาชมด้วยกัน เมื่อหนังเริ่มเล่น พวกเขานั่งดูไปพร้อม ๆ กันโดยที่บรรยากาศในห้องเป็นไปอย่างเงียบสงบ ความสนุกจากหนังทำให้เวลาในช่วงบ่ายนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ลูเซีย: (ยิ้มหลังจากหนังจบ) “เรื่องนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ดูเพลิน ๆ”

วิน: (พยักหน้า) “ใช่ บางทีเราก็ต้องการอะไรเบา ๆ เพื่อพักผ่อนบ้าง”

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็น ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง พวกเขายังคงอยู่ในบ้านกันเหมือนเดิม

ลูเซีย: “จะทำอะไรกินเย็นนี้ดี?”

วิน: (หันไปมองในตู้เย็น) “เรามีของพอจะทำมื้อเย็นแหละ เอาเป็นว่าฉันทำมื้อเย็นให้นะ”

ลูเซีย: (ยิ้ม) “ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองบ้างดีกว่า”

วิน: “งั้นก็ช่วยกันทำก็ได้”

ทั้งสองเข้าครัวและทำอาหารเย็นด้วยกัน การทำอาหารร่วมกันทำให้บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการพูดคุยกันเรื่อย ๆ

เมื่ออาหารเย็นพร้อมแล้ว ทั้งสองนั่งลงทานมื้อเย็นไปด้วยกัน โดยไม่พูดอะไรมากมายแค่เพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่ได้อยู่ร่วมกัน

วิน: (ยิ้ม) “อาหารอร่อยดีนะ”

ลูเซีย: “ก็ต้องขอบคุณเธอที่ช่วยกันทำ”

หลังจากทานข้าวเสร็จ พวกเขานั่งพักผ่อนในห้องนั่งเล่นและเริ่มพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องในอนาคต

ลูเซีย: “วันพรุ่งนี้จะทำอะไรดี?”

วิน: (ยิ้ม) “อาจจะออกไปข้างนอกอีกนะ หรือจะทำอะไรที่น่าสนใจบ้าง?”

ลูเซีย: “ก็ดีเหมือนกันนะ อยากออกไปเดินเล่นอีกครั้ง”

ทั้งสองใช้เวลาพักผ่อนในบ้านไปจนถึงช่วงกลางคืน โดยไม่มีความเครียดหรืออะไรที่ต้องกังวล ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองดูเหมือนจะสนิทขึ้นเรื่อย ๆ

ก่อนที่วันนั้นจะจบลง ลูเซียรู้สึกได้ว่า แม้จะยังมีบางอย่างที่เธอไม่ได้พูดออกไป แต่เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นเมื่ออยู่กับวิน และเขาก็เป็นคนที่เธอสามารถไว้วางใจได้มากขึ้นทุกวัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***