ลูเซีย 2

ลูเซีย:มาช้านะ...

วิน:อะ..ขอโทษทีพอดีฝนตกนิดหน่อยน่ะเเหะๆ*ขำเเห้ง*

ลูเซีย:ตัวเปียกหมดเเล้วเข้ามาก่อนสิ

วิน:อะ..ครับ(เข้าห้องผู้หญิงครั้งเเรกเลยเเหะเรา)

เนื่องจากเป็นครั้งเเรกของวินที่ได้เข้าห้องของผู้หญิงเเบบนี้เขาเลยรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ลูเซีย:ครูคงบอกนายเเล้วสินะว่าต้องมาทำอะไร

วิน:ใช่สิ..เเล้วทำไมฉันต้องมาทำด้วย

ลูเซีย:นั้นสิ..ทำไมกันน้าาาา

วิน:อาจจะเป็นเพราะ...เด็กเอาเเต่ใจบางคนที่ไม่ยอมไปโรงเรียนละมั้งนะ

ลูเซีย:หึๆ..เเล้วมันยังไง

(ถึงเเม้ลูเซียจะไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวันเเต่ในอดีตนั้นสองคนนี้เขาเป็นคู่เเข่งกันตลอดไม่ว่าจะเป็นตอนงานโรงเรียนสอบกีฬาสีเขาสองคนนี้ก็จะมาเเข่งว่าใครทำได้ดีกว่า ซึ่งลูเซียไม่เคยชนะวินเลย)

วิน:หึๆ..มันยังไงน่ะหรอเพราะฉันต้องมาอยู่กับเธอยังไงเหล่า!

ลูเซีย:ห่าาาาา...อะไรนะไม่มีในข้อตกลงนิ

วิน:เดี๋ยวนะหมายความว่ายังไง?

ลูเซีย:ป่าวววว...ไม่มีอะไรเลยนะ

วิน:ว่ายังไงนะ...

ลูเซีย:มะ..มะ..ไม่มีจริงๆนะ

จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

ตื้ด ตื้ด ตื้ด~

วิน:โทรศัพท์เธอมีคนโทรมาน่ะ

ลูเซีย:อะ..อ่อโอเค...พ่อ!!

วิน:ผ.อ.โทรมาหรอ

ลูเซียกดรับสายเบอร์ที่โทรมา

ลูเซีย:นี้พ่ออธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าทำไมเขาต้องมาอยู่กับหนู

พ่อลูเซีย/ผ.อ:อ่อเห็นลูกยังไม่มีเเฟนเเบบเด็กคนอื่นๆเขาน่ะพ่อเลยพามาให้เห็นสนิทกันดี

ลูเซีย:ไม่ใช่เเบบนั้นนะพ่อ!!

พ่อลูเซีย:พ่อโทรมาเเค่นี้เเหละโชคดีนะลูกรัก

ลูเซีย:เดี๋ยวสิพ่อ!!

วิน:พ่อเธอว่ายังไงบ้าง

ลูเซีย:นายไม่ต้องรู้หรอกเเละไม่ต้องหวังด้วยว่าฉันจะไปลงเอยไปคบกับนาย

วิน:หมายความว่ายังไงเเล้วฉันไปหวังตอนใหนเนี่ย

ลูเซีย:อะนี้ผ้าขนหนูไปอาบน้ำก่อนไปตัวนายเหม็นมากเลย

วิน:เดี๋ยวๆเเล้วเธอจะมาดมทำไมเนี่ยเห้ย

ลูเซีย:ฉันไม่ได้อยากจะดมเเต่กลิ่นมันมาต่างหากไปได้เเล้ว

วิน:ครับๆจะไปเดี๋ยวนี้เเหละครับ

ลูเซีย:จริงเลยๆนายเนี่ย

ในห้องน้ำตอนที่วินกำลังอาบอยู่

วิน:ทำไมเราต้องมาอยู่กับยัยนี้ด้วยนะไม่เข้าใจเลยจริงๆ

วินนั้นคลุ้มคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นเเละพยายามคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่

วิน:เห้อ..ชั่งมันเถอะอยู่กับยัยนี้คงไม่เเย่ขนาดนั้นหรอกเเถมทำไมตอนที่เธอเปิดประตูตอนนั้นทำเอาใจเราสั่นเลยเเหะน่ารักเกินไปเเล้วเเก้มที่น่านิ่มนั้นก็เหมือนกันอยากจะจิ้มจังเลยนะ

ถึงปากจะบอกกับลูเซียไปเเบบนั้นเเต่จริงๆเเล้วเขาก็มีอาการกับเหตุการ์ณเมื้อกี้อยู่เหมือนกันทำให้ใจของเขานั้นหวั่นใหว

1 ชั่วโมงต่อมา

วิน:(ตอนนี้ลูเซียกำลังอาบน้ำอยู่ฉันควรจะทำอะไรดีนะ....เดี๋ยวนะทำไมความคิดเเปลกมันเข้ามาในหัวฉันวะเนี่ย

20 นาทีต่อมา

ลูเซีย:มาเเล้วๆขอโทษที่ช้านะ

วิน:ฉันอุสาห์ทำกับข้าวไว้รอเเห้งหมดเเล้วมั้งเนี่ย

ลูเซีย:ก็ขอโทษไปเเล้วไงบ่นจังเลยนายเนี่ย...พอมองดูดีๆเเล้วนายตัวสูงจัง

วิน:เธอหมายความว่ายังไง

ในมุมมองที่วินเห็นลูเซีย

วิน:เเต่ฉันว่าเธอตัวเล็กเองมากกว่านะ(มองดูดีๆก็น่ารักเหมือนกันนะ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

