บทที่ 17: บททดสอบของหัวใจ

วันต่อมา บรรยากาศในออฟฟิศเริ่มร้อนระอุขึ้นอีกครั้ง เมื่อโปรเจกต์สำคัญของภาคินกำลังเข้าสู่ช่วงเวลาทดสอบที่สำคัญ ทุกคนในทีมต้องทำงานกันอย่างหนัก โดยเฉพาะมิเชลที่เป็นคนดูแลเอกสารทั้งหมดและต้องประสานงานกับหลายฝ่ายเพื่อให้โปรเจกต์เสร็จตามกำหนด

ในระหว่างที่มิเชลกำลังเตรียมเอกสารสำหรับการประชุมกับลูกค้าคนสำคัญ ภาคินเดินเข้ามาในห้องทำงานของเธอ มิเชลรีบลุกขึ้นยืนและยิ้มให้เขา

"คุณภาคินคะ มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?" มิเชลถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร แต่ก็รู้สึกตึงเครียดเล็กน้อยในบรรยากาศ

ภาคินมองมาที่เธอแล้วพูดเสียงเรียบๆ "คุณช่วยดูเอกสารนี้ให้หน่อยครับ ฉันไม่มั่นใจในบางจุด"

มิเชลรับเอกสารจากเขามาและเปิดดูอย่างตั้งใจ ก่อนจะพบว่าเป็นเอกสารที่มีข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับการจัดการงบประมาณของโปรเจกต์ เธอรู้ทันทีว่าภาคินกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก

"ดูเหมือนจะมีบางจุดที่คุณยังต้องการปรับปรุงค่ะ" มิเชลกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ หลังจากที่ตรวจสอบเอกสารอย่างละเอียด "ถ้าคุณต้องการฉันช่วยทำการแก้ไขก็สามารถบอกได้นะคะ"

ภาคินมองมิเชลด้วยสายตาที่นิ่งสงบ ก่อนจะพยักหน้าและพูดเสียงเบา "คุณทำได้ดีมาก ขอบคุณครับ"

คำพูดนั้นทำให้มิเชลรู้สึกยินดีมากขึ้น แม้ว่าภาคินจะไม่เคยแสดงความขอบคุณออกมาอย่างเปิดเผย แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงความจริงใจในคำพูดนั้น

ในขณะที่ทั้งสองยังคงอยู่ในห้องทำงานร่วมกัน มิเชลรู้สึกถึงความเครียดที่เริ่มสะสมในภาคิน แม้ว่าเขาจะพยายามเก็บอารมณ์ของตัวเอง แต่เธอกลับสัมผัสได้ถึงความกดดันที่เขากำลังเผชิญ

“คุณดูเครียดมากเลยนะคะ... หากต้องการพักผ่อนสักหน่อยก็ไม่เสียหายนะคะ” มิเชลพูดอย่างอ่อนโยน

ภาคินหันมองไปที่เธอและเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ และพูดว่า “ขอบคุณครับ แต่ตอนนี้งานสำคัญกว่าครับ”

มิเชลยิ้มเล็กน้อยและหันกลับไปที่เอกสารในมือ แม้จะรู้ว่าภาคินคงไม่ยอมรับคำแนะนำเรื่องการพักผ่อน แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวัง เธอเข้าใจดีว่าเขาคือคนที่ยอมทุ่มเทกับงานทุกอย่าง แม้บางครั้งมันจะทำให้เขาลืมดูแลตัวเอง

ระหว่างที่มิเชลกำลังแก้ไขเอกสารภาคินก็กลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เขาดูเหมือนจะจมอยู่ในงานมากขึ้น แต่เธอก็เห็นว่าในบางครั้งเขาจะหันมามองเธอเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเก็บมันเอาไว้

มิเชลเองก็รู้สึกแปลกๆ กับความรู้สึกที่กำลังเริ่มเกิดขึ้นในใจ ความห่วงใยที่เธอรู้สึกต่อภาคินมันเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเธอ

จนกระทั่งในวันหนึ่งหลังจากการประชุมที่สำคัญ ภาคินมาที่โต๊ะทำงานของมิเชลในขณะที่ทุกคนกำลังทำงานกันอย่างเร่งรีบ เขามองมาที่มิเชลด้วยสายตาที่จริงจัง ก่อนจะพูดเสียงเบา

"มิเชล..."

มิเชลหันไปมองเขาและยิ้มให้ "คะ?"

"คืนนี้... คุณจะไปทานข้าวกับผมไหม?" ภาคินถามออกไปโดยไม่ทันคิดมากนัก

มิเชลรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำขอจากเขา เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เขาเชิญเธอไปทานข้าวโดยไม่มีเหตุผลทางการงานอะไรอยู่เบื้องหลัง

"คะ?" มิเชลถามเพื่อยืนยัน

ภาคินพยักหน้า "แค่ไปทานข้าว เพื่อพูดคุยบางเรื่องน่ะ"

มิเชลมองเขาแล้วรู้สึกถึงความจริงใจในคำเชิญนั้น ในที่สุดคำตอบที่เธอรอคอยก็มาแล้ว...

"ตกลงค่ะ" มิเชลตอบตกลง

ภาคินยิ้มออกมาบางๆ อย่างที่มิเชลยังไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนจะหันหลังและเดินออกจากห้องไป

คำขอเชิญไปทานข้าวในคืนนี้ อาจจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ของบางสิ่งที่ทั้งสองคนไม่เคยคาดคิดมาก่อน

ติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***