"เธอเป็นเลขาของฉัน"
เสียงของภาคินเรียบเฉย แต่หนักแน่นจนเดวิดชะงักไปเล็กน้อย
มิเชลมองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ เธอไม่ได้คาดคิดว่าภาคินจะเข้ามาขวางแบบนี้
"ก็แค่ชวนไปกินข้าว ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ครับ?" เดวิดยังคงยิ้ม แต่แววตาฉายชัดว่าเริ่มไม่พอใจ
ภาคินไม่ได้ตอบในทันที เขากลับก้าวเข้าไปใกล้เดวิดมากขึ้น พร้อมกับกดเสียงให้ต่ำลง
"ผมไม่ชอบให้ลูกน้องของตัวเองวอกแวกโดยไม่จำเป็น"
มิเชลได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วทันที ลูกน้อง? นี่เขาคิดว่าเธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเองหรือไง?
เดวิดหัวเราะเบา ๆ พลางยักไหล่ "โอเค ๆ ผมเข้าใจแล้ว ไม่อยากให้พนักงานเสียสมาธิกับเรื่องส่วนตัวสินะ"
เขาหันมาทางมิเชลก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ "ถ้ายังไงเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกได้นะครับ"
จากนั้นเขาก็เดินจากไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบที่ปกคลุมบรรยากาศ
—––
มิเชลหันกลับมามองภาคินทันทีที่เดวิดพ้นไปจากสายตา
"คุณทำแบบนี้ทำไมคะ?"
"ทำอะไร?" ภาคินเลิกคิ้วเล็กน้อย ทำเหมือนไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร
"คุณไม่คิดเหรอว่าฉันจัดการเรื่องของตัวเองได้?"
ภาคินมองเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะตอบเสียงเรียบ "เขาเจ้าชู้"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?" มิเชลถามกลับตรง ๆ
ภาคินนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา "ฉันไม่อยากให้พนักงานของตัวเองตกเป็นเป้าหมายของคนแบบนั้น"
"แต่ฉันเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้ค่ะ"
มิเชลจ้องตาเขาอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ชอบให้ใครมาควบคุมชีวิต โดยเฉพาะเรื่องส่วนตัวแบบนี้
ภาคินมองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก "เหรอ? งั้นเธอกำลังบอกว่าถ้าฉันไม่เข้ามาขัด เธอจะตอบตกลงไปกับเดวิด?"
"ก็ไม่ค่ะ! แต่ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมาสั่งว่าควรทำหรือไม่ควรทำอะไร!"
ภาคินหัวเราะเบา ๆ พลางส่ายหน้า "ดื้อจริง ๆ"
"ฉันไม่ได้ดื้อ!"
"เธอแน่ใจเหรอ?"
มิเชลเม้มปากแน่น เธอรู้ว่าเธอเถียงเขาไปก็ไม่มีทางชนะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมรับสิ่งที่เขาทำง่าย ๆ
ภาคินถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะพูดทิ้งท้าย "เอาเป็นว่าถ้ามีปัญหาอะไร ฉันจะเป็นคนจัดการเอง"
"ฉันจัดการเองได้ค่ะ"
"ก็ลองดู"
มิเชลยังไม่ทันได้เถียงต่อ ภาคินก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ทิ้งเธอไว้กับความสับสนและความรู้สึกแปลก ๆ ที่ก่อตัวขึ้นมาในใจ
ติดตามตอนต่อไป…
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments