มิเชลตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนของเธอ เวลายามเช้าเงียบสงบและเต็มไปด้วยความรู้สึกใหม่ ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เธอไม่ได้คาดหวังว่าการทำงานในบริษัทนี้จะเริ่มต้นได้ยากขนาดนี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าเธอต้องพร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์
หลังจากทานอาหารเช้าและเตรียมตัวให้พร้อม มิเชลก็ออกจากห้องพักเพื่อไปยังออฟฟิศของบริษัท วาราโคร์ อีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อคิดถึงภาคิน วรากูล เจ้านายที่เธอต้องทำงานร่วมด้วยในทุกวัน
เมื่อเธอมาถึงที่ทำงาน เธอก็เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยการเช็คอีเมล์และตอบกลับข้อความต่าง ๆ ที่มีความสำคัญ ก่อนจะทำตามคำสั่งที่ภาคินได้ให้ไว้เมื่อวันก่อน การทำงานในที่นี้เป็นเรื่องที่มิเชลเริ่มคุ้นเคยขึ้นเรื่อย ๆ แต่การทำงานร่วมกับเจ้านายอย่างภาคินยังคงเป็นเรื่องท้าทาย
ไม่นานนัก ภาคินก็เดินเข้ามาที่ห้องทำงานของมิเชล เขาไม่ได้มาพร้อมกับท่าทีที่เป็นมิตรหรืออ่อนโยนเหมือนที่เธอหวัง แต่ยังคงเป็นบุคลิกของชายหนุ่มที่เย็นชาและห่างเหินเสมอ
“มิเชล คุณได้จัดการเรื่องเอกสารที่ผมมอบหมายให้แล้วใช่ไหม?” เสียงของเขาเรียบเฉยและคมกริบ
มิเชลเงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์และยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพยักหน้า “ค่ะ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณภาคิน เอกสารพร้อมสำหรับการพิจารณาแล้วค่ะ”
ภาคินเดินไปที่โต๊ะของเธอและเริ่มตรวจสอบเอกสารในมือเขาอย่างละเอียด เขาทำงานอย่างมืออาชีพและไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แม้แต่น้อย มิเชลเริ่มรู้สึกถึงความกดดันที่เข้ามาอีกครั้ง แต่เธอก็พยายามทำตัวให้สงบและพร้อมรับมือกับทุกคำถาม
“ดีแล้ว” เขาพูดสั้น ๆ ก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะของเธอ “คุณทำได้ดี ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน”
มิเชลรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างในตัวเขาที่เริ่มแตกต่างจากที่เธอเคยคิดไว้ แม้จะยังคงดูเย็นชาและห่างเหิน แต่คำชมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาพูดก็ทำให้เธอรู้สึกถึงการยอมรับในบางแง่มุม
“ขอบคุณค่ะ” มิเชลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ และไม่แสดงความตื่นเต้นมากเกินไป
ภาคินมองเธอสักพักก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง โดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติม มิเชลมองตามแผ่นหลังของเขาไป ก่อนจะเริ่มทำงานต่อไป
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนถึงช่วงบ่ายที่มิเชลต้องจัดการประชุมกับทีมงานในโปรเจคใหม่ที่ภาคินมอบหมายให้ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังเรียนรู้และเติบโตขึ้นในทุกวัน แม้ภาคินจะเป็นคนที่เย็นชาและไม่ค่อยแสดงความรู้สึกให้เห็น แต่เขาก็มีความสามารถที่ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลย
ระหว่างการประชุม ภาคินนั่งอยู่ที่โต๊ะหัวหน้าห้องทำงาน โดยไม่พูดอะไรจนกระทั่งมีการถามความคิดเห็นจากเขา เขาหันไปมองทีมงานที่กำลังพูดคุยกันก่อนจะพูดเสียงต่ำแต่คมชัด
“ทุกคนทำงานได้ดี แต่มันยังไม่เพียงพอ คุณต้องการความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ต้องทำมากกว่านี้”
คำพูดของภาคินทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลงไปทันที ทุกคนเริ่มตั้งใจฟังคำแนะนำจากเขาอย่างใกล้ชิด
มิเชลรู้สึกถึงความดุเดือดและความมุ่งมั่นในคำพูดของเขา เธอเริ่มเข้าใจว่าเหตุใดภาคินถึงได้รับการยอมรับในฐานะผู้นำที่เข้มแข็ง แม้จะมีบางครั้งที่เขาดูเหมือนจะไม่สนใจอะไร แต่เมื่อถึงเวลา เขาก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ
ในขณะที่เธอกำลังคิด ทันใดนั้นสายตาของภาคินก็จับจ้องไปที่มิเชล เขาดูเหมือนจะมองเธอเพียงแค่แวบเดียว ก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจกับการประชุมต่อ
มิเชลสะท้านใจเล็กน้อย แต่ก็รวบรวมสติกลับมาและเริ่มพูดในประเด็นที่ตัวเองรับผิดชอบ งานในบริษัทนี้ยังคงเต็มไปด้วยความท้าทาย แต่เธอเชื่อว่าในวันหนึ่ง ภาคินจะเริ่มเห็นคุณค่าของเธอ
ติดตามตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
Comments