หลังจากกิจกรรมจิตอาสาผ่านไป ซันก็พบว่าตัวเองเริ่มเจอภามบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นในห้องเรียน เวลาพัก หรือแม้แต่ตอนกลับบ้าน
"ซัน!"
เสียงเรียกที่เริ่มคุ้นหูทำให้ซันชะงัก ขณะที่กำลังเดินออกจากโรงเรียน ภามรีบวิ่งเข้ามาข้าง ๆ พลางหอบเล็กน้อย
"มีอะไร?" ซันถามเรียบ ๆ
"กำลังจะกลับบ้านใช่ไหม? ไปด้วยกันได้ไหม?"
ซันเลิกคิ้ว "ปกติไม่เห็นเคยเดินกลับกับฉัน"
"ปกติฉันกลับกับเพื่อน แต่วันนี้พวกนั้นไปทำงานกลุ่มกันต่อ" ภามยิ้มบาง ๆ
ซันพ่นลมหายใจ "ตามใจ"
ทั้งสองเดินไปด้วยกัน ท่ามกลางบรรยากาศที่ไม่ได้อึดอัดอย่างที่ซันคิด
ระหว่างทาง ภามเหลือบมองซันเป็นระยะ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"จริง ๆ ฉันตกใจนะที่นายยอมไปทำกิจกรรมจิตอาสาด้วย"
"ฉันก็ตกใจเหมือนกัน" ซันตอบพลางขยับไหล่ "นายดูเป็นพวกที่พยายามทำให้ทุกคนดีขึ้น แต่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น"
"ฉันไม่ได้อยากเปลี่ยนนายหรอกนะ" ภามหัวเราะเบา ๆ "แค่อยากให้นายลองเปิดใจดูบ้าง"
ซันเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองภาม "แล้วฉันเปิดใจรึยัง?"
ภามชะงักไปกับคำถาม ก่อนจะยิ้มออกมา "ฉันว่านายเริ่มแล้วล่ะ"
เมื่อถึงหน้าปากซอยบ้านของภาม ทั้งคู่หยุดเดิน
"นายอยู่ต่อจากซอยนี้อีกใช่ไหม?" ภามถาม
ซันพยักหน้า "อืม"
ภามลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น "ซัน..."
"หืม?"
"ถ้าพรุ่งนี้ว่าง... ไปกินราเมนกันไหม?"
ซันขมวดคิ้ว "อะไรของนาย?"
"ก็แค่ชวน ไม่ได้บังคับ" ภามหัวเราะ "นายชอบราเมนไม่ใช่เหรอ?"
ซันจ้องหน้าภามนิ่ง ๆ ก่อนจะถอนหายใจ "ตามใจนาย"
"งั้นแปลว่าตกลงนะ?"
"เหอะ... จะคิดแบบนั้นก็ได้"
ภามยิ้มกว้าง ก่อนจะโบกมือให้ "งั้นเจอกันพรุ่งนี้!"
ซันมองภามเดินเข้าซอยไป ก่อนจะหันหลังเดินกลับบ้านตัวเอง
แม้จะไม่ได้พูดออกไป แต่ลึก ๆ แล้วเขารู้ว่า... ระยะห่างระหว่างเขากับภามเริ่มสั้นลงทีละนิด
กลางดึก
"โหล พรุ่งนี้ราเมนเนอะ?"นายเอกโทรถาม
"หื้ม!!"พระเอกตอบแบบไม่ต้องคิด
"ว่าแต่ กี่โมงดีอ่ะพรุ่งนี้?"พระเอกถามเสริม
"นายสะดวกเวลาไหน เราได้หมดอยู่"นายเอกตอบ
"โอเคร่ งั้นแบบนี้ก็ได้ถ้ายังไงๆ ทักแชทบอกได้ กูเบื่อด้วย!!"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments