เวลาประมาณตีสาม พิมสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเคาะประตู เบาๆ ครั้งแรก เธอคิดว่าคงเป็นความฝัน พิมจึงหลับต่อ
แต่แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง แรงขึ้น พร้อมกับเสียงกระชากลูกบิดประตู พิมตกใจสุดขีด รีบลุกขึ้น มองนาฬิกา ตีสามแล้ว
เธอแน่ใจว่าไม่ใช่คนรู้จัก เพราะเธอไม่เคยบอกใครว่าอยู่ห้องนี้ เธอจึงรีบวิ่งไปที่ประตู กดลูกบิดประตูไว้แน่นใจสั่นเหงื่อท่วมเพราะความกลัวสุดขีด
และแนบหูฟังเสียงด้านนอก นอกจากเสียงกระชากลูกบิด เธอยังได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกันเบาๆ เดินผ่านหน้าห้องไป แต่ไม่มีใครสนใจว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงเคาะประตูและเสียงกระชากลูกบิดยังคงดังอยู่และแรงขึ้นเรื่อยๆเหมือนมันกำลังโมโหสุดขีด แต่ไม่มีเสียงพูด ไม่มีเสียงเรียก พิมเริ่มหวาดกลัว
โทรศัพท์มือถือของเธอก็ไม่มีเงินเหลือ เธอทำอะไรไม่ถูก แล้วอยู่ๆมีข้อความเข้า 'ระบบเติมเงินโบนัสวันเกิด 50 บาท' พิมดีใจมาก นึกขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างกำลังช่วยพิมอยู่
พิมที่อยู่ในอาการหวาดกลัวไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง "คิดสิคิดทำไงดี " พิมตัดสินใจโทร191แต่จะโทรตรงนี้ก็กลัวคนร้ายได้ยินเสียง จะไปโทรระเบียงก็กลัวมันเปิดประตูเข้ามาได้ สุดท้ายพิมรีบวิ่งไปโทรตรงระเบียงด้วยเสียงสั่น แต่สายตายังคงจ้องมองไปที่ประตู
ไม่นานนักเสียงเคาะประตูเงียบไป มีเสียง "เปิดประตูหน่อยครับ นี่ตำรวจ" ก็ดังขึ้น พิมยังคงไม่เชื่อใจไม่กล้าส่งเสียง จึงไม่ได้เปิด จนได้ยินเสียงวอจากเครื่องวิทยุของตำรวจ จึงตัดสินใจเปิดประตูออกไปทรุดตัวลงนั่งพร้อมร้องให้โฮออกมาอย่างหมดแรงด้วยอาการตัวสั่นและหวาดกลัว
ตำรวจถามว่า"ทำไมไม่โทรหา รปภ." พิมตอบอย่างตกใจ "ฉันไม่เคยรู้ว่าตึกนี้มีรปภ.และไม่เคยเห็น รปภ. พ่อบ้านก็ไม่เคยบอกว่ามี" ตำรวจชี้ไปที่ชายแปลกหน้าคนนึงที่เดินขึ้นมาพร้อมตำรวจว่าเค้าเป็นรปภ.
แต่พิมไม่เห็นเคยและคนแปลกหน้าคนนี้ไม่ได้ใส่ชุดรปภ.
เรื่องราวต่างๆยิ่งดูน่าสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น พิมโทรแจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจ้าของหอพัก แต่เจ้าของหอพักกลับไม่พอใจและต่อว่าพิม ที่ทำให้เรื่องนี้ถึงตำรวจ ยิ่งทำให้พิมตอกย้ำความสงสัยเข้าไปอีก
พิมตัดสินใจย้ายออกจากหอในวันนั้นเลย และไปอยู่หอพักหญิงกับเพื่อนแทน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Jell_bobatea
เบื่อแล้ว
2025-03-23
0