Episode 20

ฉันลงจากห้องมากับหน้าสด วันนี้งดแต่งเพราะต้องการความโทรมของหน้า เมื่อคืนจัดหนักดูซีรี่ส์เรียกน้ำตาจนตาบวมเป่งสมใจ เช้านี้ไอ้เอ็กซ์มารอรับแต่เช้าแม่ไม่ว่างพอดี ลุงคมก็จ้องจะไปส่งแต่แน่นอนล่ะ ว่าฉันเลือกซ้อนมอไซค์ไอ้เอ็กซ์ดีกว่า ซิ่งหน่อยแต่ถึงชัวร์

"มีอะไรโทรหากูนะ"

"โอ๊ย!! พูดไม่รู้เรื่อง บอกไม่กลัว ๆ ไง" มันกำชับฉันตั้งแต่อยู่บ้าน จนนี่ถึงโรงเรียนแล้วก็ยังไม่เลิก

"ปากดีไปเหอะ โดนตบไม่ได้เจ็บเท่ามดกัดนะเว้ย" เบื่อจะเถียงฉันก็พยักหน้ารับ ๆ ไปให้มันจบ ๆ เข้าแถวเสร็จก็ปกติทุกอย่างกว่าพวกมันจะมาครบพร้อมกัดฉันก็โน่นแหละเข้าห้องเรียนโน่นแหละ

"เขาอยากดังมั้งมึง"

"ปั่นกระแส หาเรื่องให้กูโดนด่าไปอีก" พอเพื่อนรักมากันครบทีม ก็เริ่มเปิดฉากแซะฉันกันใหญ่ ด้วยโต๊ะที่เคยนั่งอยู่ติดกันนั่นแหละ ฉันก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนไม่ได้ยิน ถ้าเราไปตอบโต้มันจะกลายเป็นสนุก แต่ถ้าเรานิ่งใส่ คนที่มันพยายามโจมตีเรามันจะยิ่งโมโห แล้วก็ยิ่งสรรหาคำมาทำให้เราตอบกลับ

"นักเลงคีย์บอร์ดอะเนาะ มีพวกเป็นใครก็ไม่รู้ปากดีแค่มาด่าพวกกูในคอมเม้นท์"

"แก้มเปลี่ยนมานั่งกับเราก็ได้นะ" เพื่อนคนหนึ่งในห้องที่นั่งอยู่อีกข้างของห้อง เดินเข้ามาหาฉัน ก็อีพวกเวรนี่มันแหกปากขนาดนี้เขาก็ได้ยินกันทั้งห้องนั่นแหละ

"ไม่เป็นไรหรอก เรานั่งตรงนี้ได้ ขอบใจนะ"

"ถ้ายังไง มาอยู่กับเราได้นะ" ฉันยิ้มเบา ๆ แล้วพยักหน้าตอบ

"โอ๊ยคันตีนโว้ยย!! " นิ้งมันโวยขึ้นมา ลูกคู่มันก็ขานรับทันทีเหมือนกัน

"คันก็เกาสิวะ"

"อยากได้ที่เกาตีนสวย ๆ หน้าใครยืมได้บ้างวะ ขอยืมเกาตีนหน่อย"

"อยากได้สวย ๆ ข้างหน้าเลยจ้า" พวกมันยังคงแหกปากกันจนอาจารย์เข้าห้อง แต่ฉันก็เลือกที่จะสงบเพื่อทำให้พวกมันโมโหและพยายามแหย่ฉันต่อไป

ถึงเวลาพักเที่ยง แก๊งเด็กเรียนก็เดินเข้ามาชวน

"แก้ม ไปกินข้าวกับเราไหม"

"ไปสิ เราขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

"เดี๋ยวพวกเราไปเพื่อนนะ" กลุ่มที่ฉันอยู่ด้วยตอนนี้เป็นเด็กเรียน ไม่ได้ใสหรอกเห็นหวีดอปป้าอยู่ แต่ก็ไม่ได้แรดจนเกินเบอร์ คนอื่น ๆ ล้างมือแล้วก็ออกไปรอหน้าห้องน้ำ มีแต่ฉันที่เข้าห้องน้ำคนเดียว เพราะรอเจอเหล่าเพื่อนรักอยู่

"ว่าไงจ๊ะ แม่นางเอก ฉันออกจากห้องน้ำมาก็เจอนิ้งกับเพื่อนอีกคนยืนส่องกระจกอยู่ คงไม่ได้ตั้งใจตามมาหรอกเพราะถ้าตั้งใจ คงไม่มากันแค่สองตัว

"หลบไปกูจะไปกินข้าว”

"อยู่กันแค่นี้มึงไม่ต้องแอ๊บก็ได้นะแล้วรำคาญ

"รำคาญก็เรื่องของมึงสิ ถอย!!” ฉันผลักอกนิ้งแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำมา แต่มันคว้าแขนฉันไว้ก่อน

"มึงอย่าคิดว่ากูไม่กล้าตบมึงนะ กูไม่สนหรอกว่าใครจะมองกูยังไง แค่กูได้เอาตีนเหยียบหน้ามึงก็พอ”

"มึงไม่กล้าหรอก เพราะคนที่กล้าทำจริง ๆ เขาไม่มัวมาขู่ให้มันเสียเวลาแบบนี้ มึงก็ดีแต่ปากแหละ อี นิ้ง" ฉันเน้นที่ชื่อของมันก่อนจะพยายามเดินออกมา มันคงโกรธน่าดูจ้องตาแดงก่ำเชียว

"มึงคิดว่าอีพวกติ่งเกาหลีมันจะช่วยมึงได้เหรอห้ะ!! "

"อะไรก็เกิดขึ้นได้ ใครจะไปรู้” ฉันทำหน้านิ่ง ๆ พร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ ให้มันโมโห ก่อนจะพูดต่ออีกนิดกระตุ้นต่อมบ้าของมัน

"แต่มึงก็ไม่รู้อะไรอยู่แล้วนี่ ผัวมีชู้มึงยังไม่รู้เลย"

"มึงพูดแบบนี้ หมายความว่าไง" ฉันไม่ตอบแต่เลือกที่จะยิ้มใสใสให้กับมันแทน

"เวลาเมาเนี่ย เผื่อสติไว้เฝ้าผัวบ้างก็ได้นะ ระวังสักวันใครจะเอาไปแดก" ฉันพูดจบก็สะบัดมือมันออกจากแขน แล้วเดินกลับมาหาเพื่อนกลุ่มใหม่ ป่านนี้มันคงเดือดมาก แต่มันไม่กล้าทำหรอกอย่างดีก็คงกำลังไปตามเพื่อนมา ฉันรู้ว่าเรื่องนี้คือเรื่องที่ปลุกจิตวิญญาณหมาป่าของนิ้งได้อย่างดีที่สุด ป่านนี้คงอยากจะพุ่งมาตบฉันใจแทบขาด ตั้งตารอนะจ๊ะนิ้ง

"บ่ายเรียนอะไร" ฉันเจอกับไอ้เอ็กซ์ที่โรงอาหารนี่ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ปกติมันชอบโดดออกไปกินข้างนอก

"เรียนหนังสือสิ"

"กวนตีนแบบนี้ดีขึ้นแล้วสิ"

"ดีอะไร ก็บอกไม่ได้เป็นอะไร เฮ้ยยย!!! " ฉันรู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ ราดลงที่หัว พอหันไปดูเห็นเป็นนิ้งยืนถือชามก๋วยเตี๋ยวอยู่ หมาบ้ายังไงก็เป็นหมาบ้าสินะ พวกมันยืนล้อมฉันมีแค่ออมที่ไม่ได้มา ฉันยิ้มให้พวกมันเล็ก ๆ ที่มุมปากเพื่อท้ามือท้าตีนให้โถมเข้ามา อีนิ้งในเวลานี้คงเดือดจนลืมคำว่า ทัณฑ์บน พักการเรียน หรือไล่ออกไปแล้วล่ะ

กรี๊ดดดด ทันทีที่มันกระโดดเข้ามาจิกผมที่เปียกไปด้วยน้ำซุปก๋วยเตี๋ยว ฉันก็แผดเสียงลั่นใครจะคิดล่ะว่าเหตุการณ์นักเรียนตบกัน ไม่สินักเรียนโดนรุมตบจะเกิดขึ้นกลางโรงอาหาร ผู้คนพากันมามุงดู บางส่วนก็เข้ามาห้าม แต่พวกมันเยอะอยู่พอสมควรกว่าจะห้ามได้หมดฉันก็ล้มลงอยู่กลางดงตีนจนเจ็บไปทั้งตัว

"เฮ้ย!!! หยุด ๆ แม่งเอ้ย หยุดสิวะ" ฉันได้ยินเสียงไอ้เอ็กซ์อยู่ตลอดเวลาที่มือตีนกระทบลงบนตัว แต่เวลานี้มันใกล้จนฉันต้องพยายามมองดู และเห็นว่ามันกำลังเอาตัวเองมากันฉันอยู่ เวลาผ่านไปเพียงแวบเดียว แต่ฉันรู้สึกว่ามันแสนยาวนานครูเข้ามาแยกพวกมันออกไปห้องปกครอง ส่วนฉันกับไอ้เอ็กซ์โดนส่งต่อต่อกันที่ห้องพยาบาล

"โอ๊ย!! เบา ๆ สิ มึงใช้มือหรือตีนเนี่ย" ฉันโวยลั่น ก็ไอ้เอ็กซ์ใส่ยาให้ฉันแรงยังกับเอาตีนถีบเข้าที่หน้า

"สำออย!! เมื่อวานยังบอกอยากโดนอยู่เลย"

"เจ็บไหมมึงอ่ะ" ฉันเห็นว่าบนหน้ามันก็มีร่องรอยการถูกรุมหลงเหลืออยู่ไม่ต่างกัน เลยถามขึ้น

"ถามโง่ ๆ เจ็บ ดิวะ มึงไม่เจ็บหรือไง"

"สมน้ำหน้าอยากสะเหล่อดีนัก"

"นี่คือกูทำดี แต่ไม่ได้ดี" มันพูดพร้อมวางขวดยาแดงกระแทกกับโต๊ะ

"กูล้อเล่นเหอะ ขอบใจนะที่ช่วยกู จนมึงต้องมาเจ็บด้วยแบบนี้"

"เออ ใครจะทนยืนดูเพื่อนโดนรุมกระทืบได้วะ" ถ้าถามฉันตอนนี้ว่าใครคือเพื่อนที่ดีที่สุดคำตอบมันคงยืนอยู่ตรงหน้าแล้วล่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***