Episode 16

กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ เราก็นอนดูซีรี่ส์ด้วยกันต่อ ปกติก็นอนดึกอยู่แล้ว วันนี้พิเศษหน่อยที่เราไม่ได้โทรคุยกัน แต่ได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ

"ปกติพี่ไม่ดูหนังแบบนี้เลยนะ รำคาญหน้าพระเอก" อยู่ ๆ พี่บูมก็พูดขึ้นมา เราใส่หูฟังคนละข้าง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะใส่ทำไม ปกติฉันก็เปิดเสียงดูเลยแม่คงจะชินแล้วกับเรื่องดูซีรี่ส์จนดึกดื่นของฉัน แต่ที่ไม่เคยว่าคงเพราะว่าฉันตื่นตอนเช้าไปเรียนได้ตามปกติ

"ออกจะน่ารัก ไม่เห็นจะน่ารำคาญตรงไหน"

"หล่อตรงไหนหน้าก็จืด"

"หึงหรือไง" ฉันแกล้งว่า

"หึงสิ"

"หึงดาราเนี่ยนะ" พี่บูมไม่ตอบ แต่ขยับตัวห่างออกไปแทน

"ไม่ต้องหึงเลยนี่แค่ชอบเหอะ พี่ไปทำเซอร์ไพรส์คนอื่น เอาข้าวเอาของไปให้แก้มยังทนได้เลย"

"โห หงายไพ่ใบนี้พี่ก็แย่สิ" เรานอนคุยกันจนตี 2 กว่า พี่บูมก็กลับฉันลงไปส่งพี่บูมที่บ้านไอ้เอ็กซ์ จนแน่ใจแล้วว่าพี่บูมกลับแล้ว ถึงได้กลับขึ้นมานอน

ผ่านมาหลายวันหน้าเฟซของนิ้งบ่นแต่เรื่องแฟนไม่ดี แฟนติดเกม แฟนเปลี่ยนไป จนบางทีก็เบื่อ แต่คิดดูอีกทีก็รู้สึกพอใจ พี่บูมคงไม่ได้ให้เงินมันใช้น่ะสิ

-ที่หน้าโรงเรียน-

"วันนี้กลับพร้อมกูไหม" ไอ้เอ็กซ์เดินเข้ามาถาม วันนี้ฉันคงต้องกลับพร้อมมันเพราะแม่ต้องไปหาลุงคมที่ไซต์งาน

"เออ กลับแม่ไม่ว่างว่ะ"

"เลิกเรียนแล้วก็มามารอนะ ใครมาถึงก่อนก็มารอ"

"โอเค ที่เดิมเนาะ ไปก่อนนะ”

"เดี๋ยว" ฉันละงักแล้วหันไปมองคนเรียก มันอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่พูดอะไรสักที เหมือนมีอะไรอยากจะถาม แต่ก็ไม่กล้า

"มีอะไร"

"คืนนั้น...ที่มึงบอกแฟนมึงมาหา"

"อะ....อืม? " ใจฉันเต้นตึกตัก มันคงเป็นเรื่องปกติของคนที่ปิดบังความลับอะไรไว้

"แฟนมึงเขา....คบกับนิ้งเพื่อนมึงอยู่ ไม่ใช่เหรอ กูมีเฟซมันกูเห็นมันโพสต์รูปค่ะกับเขาบ่อยจะตาย" ฉันไม่คิดว่าไอ้เอ็กซ์มันจะเห็น หรือว่าเคยเห็นพี่บูมมาก่อน มันก็อึ้งพูดไม่ออก ไปไม่เป็นเลยเหมือนกัน

"เรื่องมันยาวว่ะ ไว้จะเล่าให้ฟังนะ" ฉันเองก็ไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหน เอาจริง ๆ มันรู้สึกแย่มาก ไม่อยากยอมรับความจริงเลย ว่าตัวเองแอบคบแฟนเพื่อน

"กูเป็นห่วงมึงเฉย ๆ นะ ทำอะไรก็คิดดีดี"

"อืม" ตลอดทั้งคาบเรียนตั้งแต่เข้าโรงเรียนมา ฉันคิดแต่เรื่องที่ไอ้เอ็กซ์มันพูด ขนาดไปกลางคืนยังมีคนเห็น สักวันคงมีคนรู้เรื่องแน่ ความลับในโลกนี้มันปิดบังกันยากจริง ๆ ขนาดว่าฉันไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลยสักคน

"กูว่าที่มึงเล่าในแชทอะ เขาอาจจะแค่ติดเกมก็ได้ ปกติเขาก็ติดอยู่แล้วปะ"

"มึงไม่รู้อะไร ไอ้เกมนี่มันคุยกันได้ มันไปจีบกันในนั้นเยอะแยะ ไม่เคยเห็นที่เขาเอามาแฉในเฟซเหรอ ว่าโดนผู้หญิงในเกมแย่งแฟน ไม่เชื่อก็ถามอีแก้มดิ อีแก้มมันก็เล่นเกมนี่

"ฉันไม่รู้ว่าเพื่อนกำลังพูดอะไรกันอยู่ ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังเพราะคิดว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน

"จริงเหรอวะแก้ม"

"แก้ม!! "

"อีแก้ม!! "

"ห้ะ ๆ ไม่จริง ๆ ไอ้เอ็กซ์มันก็พูดไปเรื่อย" ฉันสะดุ้งตกใจเสียงเรียกของนิ้ง ในหัวกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยพอดี พอโดนเรียกดัง ๆ มันก็ตกใจขึ้นมา

"เอ็กซ์อะไรของมึง เขาคุยกันเรื่องผัวกูอยู่ มึงนี่เหม่อ ๆ นะ" ฉันได้ยินสิ่งที่พวกมันพูด แต่ใจมันลอยจนไม่ได้จับใจความว่าถามอะไร ต้องตอบอะไร กลัวว่าไอ้เอ็กซ์มันจะปากหมา ไปบอกคนอื่นอย่างเดียว เพราะมันก็เคยคุยเคยกินกันกับเพื่อนฉันอยู่ เกิดว่ามันยังแอบกินกันอยู่มันต้องเล่าแน่ ๆ

"เออพี่เฟรมเขาแอดเฟซไปมึงรับหน่อยสิ" เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น

"เฟรมไหนวะ" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถาม

"ญาติกูที่เป็นนักบอลตัวโรงเรียนอะ ที่เขาไปเรียนเทคนิคแล้วกลับมาเรียนใหม่รุ่นเรา"

"เขามีแฟนแล้วนี่" เพื่อนอีกคนพูดบ้าง

"คุยกันเฉย ๆ ปะ" นิ้งหันไปแย้ง ขอให้มันคิดแบบนี้จริง ๆ เถอะ

"ถ้ามีคนคุยกับแฟนมึงเฉย ๆ บ้างล่ะ" ฉันเลยแกล้งพูดขึ้น

"กูจะตบให้กลิ้งเลย" ฉันชะงัก พอเริ่มรู้ว่ามีคนรู้ความลับ เข้าใจเลยไอ้คำว่า ระแวงเป็นยังไง

"เห็นไหมล่ะ ถ้ากูโดนตบใครจะรับผิดชอบ” พอรู้คำตอบ ฉันยิ่งรู้สึกใจสั่นมากกว่าเดิม จริง ๆ ฉันเองก็รู้จักนิ้งมันดีอยู่แล้ว คนแบบมันน่ะ ถ้ามันไม่ได้ใครก็ต้องไม่ได้ นิสัยหวงก้างจะตายไป ถ้าไม่ใช่มันเป็นคนขอเลิกมันตามจิกตามกัดเป็นหมาบ้าเลยล่ะ ฉันไม่น่าเอาตัวเองไปพัวพันกับเรื่องนี้ ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ฉันก็ยังเลือกที่จะทำ

"เออน่า แค่รับแอดให้เขาส่องมึงก็ได้ เผื่อเขาเลิกกับแฟนมึงจะเอาไงก็ว่ากันอีกที"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***