CHAPTER 2.3 สิ่งที่ได้รับจากชายแปลกหน้า(จบ)

ในคืนเดียวนั้นเอง อลิเทียได้ตื่นขึ้นด้วยลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง เธอจึงรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าผ้าของตน และวิ่งไปปลุกผู้เป็นย่า บอกให้ท่านเก็บของ อลิเทียรีบวิ่งไปที่หอคอยสังเกตุการณ์ของหมู่บ้าน เธอเกิดคำถามมากมายกับภาพที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้า "นี่มันอะไร พวกเขามาที่นี่ได้ยังไง นั้นมัน....อัก" ไม่ทันที่อลิเทียจะคิดคำนวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เธอก็ถูกของหนักบางอย่างทุบเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง จนสลบไป

หลังจากนั้นไม่นานนัก อลิเทียได้รู้สึกตัวขึ้น แต่เธอก็รับรู้อะไรได้บางอย่างว่า เธอถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกอย่างแน่นหนา อลิเทียได้มองไปรอบๆตัวของเธอ ก็ต้องพบเข้ากับเพื่อนของเธอที่ชื่อว่าเจนาสและคาริน รวมทั้งมีชาวบ้านอีกหลายคนที่ถูกหมัดอยู่บริเวณนั้น แต่เธอลองสังเกตดูดีๆแล้ว กับไม่พบย่าของเธอเลย

"เทียตื่นแล้วหรอ เป็นห่วงแทบแย่ตอนที่พวกมันหิ้วเจ้ามา เจ้าดูไม่มีสติเลย บาดเจ็บตรงไหนหรือป่าว" เพื่อนชายที่อายุรุ่นราวคาวเดียวกันของอลิเทียชื่อว่าเจนาส ได้ถามเธอขึ้นทันทีที่เห็นว่าเธอฟื้นแล้ว

"ไม่เป็นไร แล้วมันเกิดอะไรขึ้น คุณย่าของข้าล่ะ ข้าไม่เห็นท่านเลย" อลิเทียร้อนใจที่ไม่เห็นย่าของเธอจึงรีบถามเจนาสออกไป

"ย่าของเจ้าไม่เป็นอะไร ความจริงต้องขอบคุณย่าของเจ้า ท่านมาบอกเราว่าเจ้าน่ะแปลกไป อยู่ดีๆก็บอกให้เก็บของ บ้านของเจ้ากับข้าอยู่ใกล้กัน ย่าของเจ้าก็เลยวานให้ข้าไปตามเจ้า แต่เหมือนมันจะช้าไปหน่อย" เจนาสหยุดพูดไปสักพัก เพราะมีพวกของมันหนึ่งในนั้นเดินผ่านไป "เหมือนจะมีชาวบ้านส่วนหนึ่งหนีออกไปได้ ตอนนี้พวกเขากำลังไปแจ้งทางการให้มาช่วยพวกเรา" เจนาสพูดเพื่อให้ความหวัง "หนึ่งในนั้นก็มีคุณย่าของเจ้าน่ะ" อลิเทียได้ยินเช่นนั้นก็สบายใจ

              "คนที่นี่มีแค่นี้เองหรอ แถบจะไม่เห็นคนเฒ่าคนแก่เลย มีแต่พวกผู้ชายกับเด็ก อีกแค่ 3 คน ไป ไปตามหาให้ทั่วเดี๋ยวนี้" ผู้ชายตัวใหญ่ไว้หนวดเครา ถือดาบเล่มใหญ่ไว้ที่มือข้างขวาที่ดูท่าทางเหมือนจะเป็นหัวหน้าของพวกนี้ พูดออกคำสั่งกับลูกน้องอีก 10 กว่าคน ที่บางก็มีดาบอยู่ในมือ บางก็มีธนูอยู่ ให้ออกค้นหาให้ทั่ว พวกลูกน้องพอได้ยินเช่นนั้นก็เดินค้นหาอย่างละเอียดกันอีกครั้ง

"พวกนี้มันเป็นใคร ทำไมมาโจมตีหมู่บ้านของเรา" อลิเทียถามเจนาสอีกครั้ง หลังจากที่เห็นพวกลูกน้องไม่ได้เดินคุ้มกันอยู่ใกล้ๆแล้ว "ข้าเห็นพวกมันบอกว่าเป็นโจรน่ะ มันมาตามหาคนน่ะ" สิ้นคำพูดของเจนาส อลิเทียก็นึกย้อนไปที่คำพูดของท่านอาจารย์ของตนที่ว่า พวกมันใกล้เข้ามาหาทุกที หลังจากที่เธอนึกขึ้นได้ เธอจึงคิดในใจว่า "หากว่าข้าจัดการพวกโจรนี่ได้ทั้งหมด ท่านอาจารย์ของข้าจะอยู่กับข้าอีกสักหน่อยได้ไหมน่ะ" อลิเทียคิดเช่นนั้น เธอจึงเรียกเวทย์ของตนออกมา

"เทีย เจ้าเป็นอะไรน่ะ ตัวเจ้า เป็นอะไร" เจนาสตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับอลิเทีย เพราะอยู่ดีๆ รอบๆตัวของเธอก็มีแสงสีเขียวครามเรื่องออกมาจากตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเทียดันไปตอบสนองกับสร้อยที่อาจารย์ได้มอบไว้ให้กับเธอ ตอนที่เจอกันในครั้งแรก "เกิดอะไรขึ้น ข้าแค่จะใช้เวทย์ปลดปล่อย" อลิเทียก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเองเช่นกัน

"เจ้านี่เอง สร้อยเส้นนั้น เจ้าก็น่าจะรู้สินะว่าเจ้านั้นอยู่ที่ไหน บอกมาน่ะเจ้าเด็กนี่" โจรที่เป็นหัวหน้าไม่รอฟังคำพูดใดๆของอลิเทีย เขาเดินไปกระชากคอเสื้อเธอขึ้นมา แต่ว่า เชือกที่ได้พันธนาการอลิเทียเอาไว้ก็ได้คลายออก อลิเทียใช้โอกาศนี่ ร่ายเวทย์เคียววายุ ใส่ไปที่ตาของชายร่างใหญ่ผู้ที่เป็นหัวหน้าของเหล่าโจร "อ้าก… เจ้าเด็กนี่ใช้เวทย์สายดำได้ ตายซะ" อลิเทียร่ายเวทย์เคียววายุใส่ชายที่เป็นหัวหน้าแต่เธอเล็งพลาดจึงทำได้แค่เฉียดตาของโจรผู้นั้นไป แต่พลังทำลายล้างของอลิเทีย ดันไปโดนเข้ากับกองเพลิงที่ชาวบ้านจุดกันไว้ที่ใจกลางหมู่บ้าน เป็นไฟไล่พวกสัตว์ป่าไม่ให้เข้ามาในหมู่บ้านในเวลากลางคืน ทำให้ไฟโหมกระหน้ำขึ้นอย่างรวดเร็วและเปลวไฟก็กำลังมาทางนี้ "แย่แล้ว" อลิเทียสบทขึ้น

"แก่นางเด็กบ้าตายซะเถอะ" ชายร่างใหญ่ได้โยนอลิเทียลงไปบนพื้น เขาง้างดาบใหญ่ขึ้นเตรียมจะสะบั้นไปที่คอของอลิเทีย แต่ก็ทำไม่สำเร็จมีชายแก่แปลกหน้ามาขัดขวางเอาไว้ก่อน "ท่านอาจารย์" ชายที่มาช่วยอลิเทีย เป็นอาจารย์ของเธอ "ขยันสร้างเรื่องจริงๆเลยนะ มั่วนั่งทำอะไร ไปแก้เชือกให้คนอื่นแล้วไปจากที่นี่ซ่ะ อยู่ไม่ได้แล้ว" อลิเทียได้ยินดังนั้นก็ร่ายเวทย์ปลดปล่อยให้แก่ทุกคน และบอกให้ทุกคนหนีไป "พวกท่านหนีไปก่อนข้าจะอยู่ช่วยอาจารย์ที่นี่" ด้วยความเป็นห่วงอลิเทียจะวิ่งไปสมทบกับอาจารย์ของตนแต่ก็ต้องถูกห้ามเอาไว้

"ไม่เจ้าไปกับพวกคนในหมู่บ้านซะ ข้าให้เวลาเจ้า 5 นาที ให้ออกไปให้พ้นบริเวณหมู่บ้าน"

"แต่ว่า...."

"ไป" อลิเทียไม่มีทางเลือก นอกจากวิ่งหนีไปทางเดียวกับคนในหมู่บ้าน

"เทีย เจ้าใช้เวทมนต์ได้หรอ ข้าไม่เคยรู้เลย ลุงคนนั้นเป็นคนสอนให้เจ้าสินะ" เจนาสพูดออกมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ ทั้งๆที่ตนก็อายุเท่าอลิเทียแท้ๆ กลับใช้เวทย์ที่มีพลังทำลายล้างขนาดนั้นไม่ได้ "ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูด พวกเราต้องรีบออกจากหมู่บ้านให้เร็วที่สุด"

อลิเทียวิ่งนำมาจนถึงที่ยอดเขาที่มีคุณย่า และคนอื่นๆมารออยู่ก่อนแล้ว "คุณย่า" อลิเทียวิ่งเข้าไปกอดท่านย่าของตน สักพักหนึ่งก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาบริเวณหมู่บ้าน "เทีย อาจารย์ของเจ้าทำอะไรกับหมู่บ้านเรา" เจนาสพูดขึ้นด้วยความสงสัย "นั่นเป็นเวทย์มนต์ของอาจารย์ เวทย์ลมหมุนทอนาโดไฟ" อลิเทียเดินไปหยุดอยู่ที่ยอดผาที่มองลงมาเห็นหมู่บ้านของตน กำลังถูกลมหมุนไฟขนาดใหญ่ เผาหมู่บ้าน แปลงผัก พื้นที่บริเวณหมู่บ้านจนหมด พลังทำลายล้างนี้ กินบริเวณไปจนทั่วหมู่บ้าน "เจ้ามีอะไรจะบอกพวกเราไหม" เจนาสเดินมาตบบ่าอลิเทียเบาๆ แต่สัมผัสของเจนาสดูเหมือนจะไม่ใช่สัมผัสที่เอาไว้สำหรับปลอบใจ แต่เป็นสัมผัสที่ไว้ใช้บังคับให้อลิเทียคายความจริงออกมาทั้งหมด "ทุกคนสูญเสียหมู่บ้านไปเหมือนๆกัน แต่พวกเราไม่มีใครเสียใครไป นั่นก็ดีแล้วน่ะเทีย" ย่าของอลิเทียพูดขึ้นเพื่อปลอบใจอลิเทีย

              "หลังจากที่อาจารย์ของข้ากลับมาข้าจะบอกเรื่องที่ข้ารู้แก่พวกท่าน แต่ตอนนี้ พวกเราควรหาที่หลบกันก่อน" สิ้นเสียงอลิเทีย ผู้คนในหมู่บ้าน ก็พากันเดินหายเข้าไปในป่า เหลือเพียงอลิเทียที่ยื่นมองภาพสุดท้ายของหมู่บ้านที่กำลังถูกไฟไหม้จนไม่เหลืออะไรอีกแล้วใจตอนนี้ และอลิเทียก็ได้เดินจากไปอย่างไม่หันกลับมามอง

 เพิ่มเติม

เวทย์เคลื่อนย้ายผ่านอากาศ เป็นเวทย์ที่ผู้ใช้ทุกคนสามารถใช้ได้ส่วนใหญ่ที่ใช้กันจะเป็นการเคลื่อนย้ายสิ่งของ แต่เวทย์ที่อาจารย์ของเทียใช้นั้น เป็นเวทย์สายดำระตับ S ที่สามารถเคลื่อนย้ายตนเองหรือผู้อื่นได้

สัญญาเลือด เป็นการทำสัญญากับสัตว์อัญเชิญหรืออาวุธอัญเชิญที่มีอยู่ทั่วไป แต่บางคนอาจใช้เรียกคนจากอีกที่มายังอีกที่ได้

เวทย์ปลดปล่อย เป็นเวทย์สายขาวที่ทุกคนสามารถใช้ได้หากได้รับการฝึก

เวทย์เคียววายุ เป็นเวทย์สายดำที่ประสิทธิภาพจะแรงตามความสามารถของผู้ใช้

เวทย์ลมหมุนทอนนาโดไฟ เป็นเวทย์ผสมระหว่างลมกับไฟ ความยากอยู่ที่สายดำระดับ S เป็นเวทย์ทำลายล้างที่เป็นผลต่อวงกว้าง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***