ตอนที่ 3 ช่วงเวลาแห่งความลับของหญิงสาว

เท้าความสั้น ๆ

1.เจนรู้ว่าเหมยเล่นดนตรีเก่งมาก

2.เจนเข้าชมรมบาสเกตบอลของพี่ขิม

คำชี้แนะ คำพูดของเฮียฮงให้ออกสำเนียงคนจีน

หน้าโรงเรียน เวลาเย็น

 "สายแล้ว ๆ จะเข้างานสายแล้ว" เจนบ่นพึมพำขณะกำลังปั่นจักรยานไปที่ทำงานพิเศษ

ระหว่างทางที่เจนกำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่ง เจนก็เห็นเหมยที่นั่งรถเบนซ์ผ่านมาหน้าไป

"นั่นมันรถเบนซ์เลยไม่ใช่เหรอ ท่าทางบ้านของเหมยจะรวยน่าดู"

"แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสนใจคนอื่น จะเข้างานสายแล้ว"

ร้านก๋วยเตี๋ยวเฮียฮง

"หนูมาแล้วค่าเฮีย ขอโทษที่มาช้านะคะ"

"อ้าวมาแล้วเหรออาเจน รีบ ๆ ไปเปลี่ยนชุดเลย ลูกค้ากำลังแน่น"

"ค่า เฮีย"

เฮียฮงเป็นเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังในจังหวัดพิษณุโลก เปิดขายตั้งแต่สี่โมงเย็นถึงสี่ทุ่ม เจนจะต้องเข้างานตั้งแต่สี่โมงเย็น แต่เฮียฮงเห็นใจที่เจนต้องเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เลยให้เข้ามาตอนหกโมงเย็นแทน

หลังจากที่เจนเปลี่ยนชุดเสร็จก็ออกมาช่วยเฮียฮงทำงาน โดยเจนทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟเป็นหลักและแม่ครัวเป็นรอง

"ก๋วยเตี๋ยวน้ำตกสามแล้วก็เก๊กฮวยแก้ว"

"เฮียคะ ก๋วยเตี๋ยวน้ำตกสามชาม น้ำเก๊กฮวยหนึ่งแก้วค่ะ"

"ได้เลย เดี๋ยวเฮียจัดการให้ อาเจน ลูกค้าโต๊ะสี่เรียกน่ะ"

เจนทำงานอย่างแข็งขันจนร้านปิดในตอนสี่ทุ่ม

"เฮ้ออ ในที่สุดก็ปิดร้านสักที จะได้กลับบ้าน" เจนเหยียดแขนคลายความเมื่อยล้า

"วันนี้ลื้อทำได้ดีมาก นี่ค่าจ้างวันนี้" เฮียฮงยื่นแบงก์ร้อยห้าใบให้กับเจน

"เดี๋ยวนะคะเฮีย ค่าจ้างหนูคือสามร้อยไม่ใช่เหรอคะ?"

"สามร้อยน่ะค่าจ้าง ส่วนอีกสองร้อยเป็นทิป ในฐานะที่ลื้อขยันขันแข็ง

(เจนอึ้ง)

"ขอบคุณค่ะเฮีย หนูจะได้มีไปซื้อเครื่องเขียนให้พวกน้อง ๆ ได้" เจนรู้สึกทราบซึ้งในน้ำใจของเฮียฮง

จบPartของเจน

หน้าโรงเรียน เวลาเย็น

"ค่ะ คุณพ่อ วันนี้กลับดึกสินะคะ โอเคค่ะ"

"คุณหนูครับ วันนี้คุณหนูจะทำสิ่งนั้นไหมครับ?" ลุงพลถาม

"ทำสิคะ วันนี้คุณพ่อกลับดึก นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะทำสิ่งนั้น" เหมยตอบลุงพล

"แต่ผมกลัวที่คุณท่านจะรู้น่ะสิครับ"

"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ หนูเอาหัวเป็นประกันได้"

"ถ้าคุณหนูพูดอย่างนี้ ผมก็สบายใจ"

บ้านของเหมย

"ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณหนู" ป้าดาออกมาต้อนรับที่หน้าประตูบ้าน

"สวัสดีค่ะ ป้าดา"

"คุณหนู จะทานอาหารเลยไหมคะ?"

"ยังค่ะ หนูขอทำสิ่งนั้นก่อน"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะให้คนขึ้นไปเปิดห้องให้นะคะ"

ชั้นสองของบ้านเหมย

"แน่ใจนะคะว่าคุณหนูจะทำสิ่งนั้นจริงๆ"

"จริงสิคะ ฝากดูต้นทางด้วยนะคะ ถ้าคุณพ่อมาเมื่อไหร่ก็รีบมาบอกเลยนะคะ"

พูดเสร็จเหมยก็ปิดประตูห้องแล้วเดินตรงมายังสิ่งที่อยู่ตรงกลางห้อง เหมยเปิดผ้าคลุมออก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเหมยก็คือ เปียโนแกรนด์สีขาว มีชื่อแกะสลักว่า ลินดา เปียโนหลังนี้เป็นของแม่เหมย หลังจากที่เสียชีวิต พ่อของเหมยก็เอามาไว้ในห้องนี้แล้วปิดตายห้อง

เหมยค่อยๆ เอามือลูบเปียโนหลังนั้นอย่างแผ่วเบา เหมยค่อยๆ นั่งลงไปที่เก้าอี้เตรียมที่จะเล่นบทเพลง เพลงที่เล่นจะเล่นวันนี้คือเพลง Für Elise (เฟือร์เอลีเซอ) ประพันธ์โดย Ludwig Van Beethoven หรือ เบทโฮเฟิน เพลง Für Elise เป็นเพลงที่แม่ของเหมยชอบเล่นให้เหมยฟังเมื่อตอนเป็นเด็ก

เหมยบรรเลงเพลงอย่างตั้งใจ เสียงของดนตรีดังออกมาจากห้องจนทำให้คนใช้หลายคนหยุดทำงานมาฟังเสียงเพลง รวมถึงป้าดาและลุงพล

ปริ๊น ปริ๊น เสียงบีบแตรรถดังมาจากหน้าบ้าน

"ตายละหว่า คุณท่านกลับมาแล้ว ยายดารีบไปบอกคุณหนูเร็ว"

ป้าดารีบวิ่งไปที่ห้องที่เหมยอยู่

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณหนูคะ คุณผู้ชายกลับมาแล้วค่ะ!"

"รู้แล้วค่ะ กำลังออกไปค่ะ"

เหมยรีบเก็บข้าวของเข้าที่ แล้วนำผ้ามาคลุมไว้เหมือนเดิน ปิดไฟแล้วเดินออกมาจากห้องแล้วลงมาชั้นล่าง

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ ไหนว่าจะกลับดึกคะ?"

"พอดีวันนี้เลิกประชุมเร็วน่ะ ว่าแต่เหมยทานข้าวรึยัง?"

"พอดีหนูเพิ่งอ่านหนังสือเสร็จ กำลังจะมาทานค่ะ"

"ดีเลย เรามาทานข้าวด้วยกันดีกว่า"

"ค่ะ"

เหมยเดินตามคุณพ่อไปที่โต๊ะทานข้าว

จบpartของเหมย

********************

     ตอนนี้ไม่มีอะไรมากเป็นแค่การปูเนื้อเรื่องbackgroundเล็กน้อยเพื่อที่จะทำให้ตัวละครดูมีมิติครับ

ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ มาติดตามชมกันต่อในตอนพิเศษ ชื่อตอนว่า สาวเจ้าพราวเสน่ห์

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***