ตอนที่ 1 เส้นทางที่พาดผ่านกัน (1)

เท้าความสั้น ๆ

1. เจนเกือบขี่จักรยานชนเหมย

2. มีผู้หญิงปริศนา มาลูบต้นแขนเจน

3. เจนกับเหมยอยู่ห้องเดียวกัน

ห้องเรียน

"ขอโทษที ตอนนั้นเรารีบ ไม่โกรธกันนะ"

"ไม่ให้โกรธงั้นเหรอ เธอเกือบจะชนฉันแล้วนะ ดีนะฉันไหวตัวหลบทัน"

"เอาน่าเหมย เธอก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก อภัยให้เขาไปเถอะ" อ้อมพูดแทรกขึ้นมา

"ก็ได้"

"เอาละ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เรามาเริ่มเรียนกัน"

"เจน เธอไปนั่งข้างเหมยนะ"

เจนเดินไปนั่งข้างเหมย

"สวัสดี หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ"

"อือ" เหมยหันไปตอบเจนแล้วหันกลับมาเหมือนเดิม

พักกลางวัน

หลาย ๆ คนออกจากห้องเรียนเพื่อไปทานอาหารกลางวัน ส่วนเหมยกำลังเก็บของอยู่

อ้อมเดินเข้ามา

"เจน ไปกินข้าวกับพวกเราไหม? ได้ใช่ไหม เหมย"

"ก็แล้วแต่เธอละกัน"

"ขอบคุณนะ" เจนรู้สึกดีใจที่เรียนวันแรกก็มีเพื่อนเลย

โรงอาหาร

"ว้าววว โรงอาหารใหญ่มาก ดูอาหารพวกนี้สิ คงแพงน่าดู"

"ใจเย็น ๆ เจน ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ อายเขา" อ้อมห้ามปรามเจน

"โทษที เราตื่นเต้นไปหน่อย พวกเธอกินของพวกนี้เป็นประจำเลยเหรอ"

"ใช่จ้ะ"

"พอ ๆ เลิกคุยกันได้แล้ว ฉันหิวแล้ว แยกย้ายกันไปซื้ออาหารได้แล้ว" เหมยพูดแทรกขึ้นมา

"โอเคจ้ะ ใครซื้อเสร็จแล้ว ก็ไปเจอกันที่โต๊ะตรงนั้นนะ"

ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปซื้ออาหารกลางวัน

"มาแล้วจ้า นี่ สปาเกตตีเห็ด ขนมปังกระเทียมและก็น้ำส้มคั้น"

"ของฉันเป็น ชุดเซตอาหารกลางวัน B"

"ว้าววว น่ากินจัง รู้งี้ฉันเอาด้วยดีกว่า ว่าแต่แล้วของเจนละ ซื้ออะไรมา"

"เอ่อออ พอดีเราไม่ค่อยมีเงิน เลยไม่ได้ไปซื้อ แต่ว่า เราเอาข้าวมาเองนะ"

"แล้วเธอเอาอะไรมากินเหรอ?"

"ก็มี ปลาทูทอด ไข่ดาว แล้วก็ชะอมชุบไข่ทอด"

เจนคิดในใจว่าจะต้องถูกดูถูกว่าจนแน่ ๆ

"ปลาทูเหรอ ฉันไม่เคยกินอะ แบ่งให้ฉันบ้างได้ไหมเจน" อ้อมพูดน้ำเสียงตื่นเต้น

"ดะ ได้สิ เดี๋ยวเราแบ่งให้" เจนรู้สึกดีใจที่ไม่โดนดูถูก

"แล้วเธอละเหมย เอาด้วยไหม" อ้อมถามเหมยเรื่องปลาทู

"ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ฉันเอาด้วยก็ได้"

"ได้สิเหมย เดี๋ยวเราแบ่งให้"

เจนแบ่งปลาทูให้เหมยกับอ้อม

"น่าอร่อยมาก เราไม่เคยรู้เลยว่าจะมีปลาที่อร่อยอย่างนี้ด้วย ปกติเคยกินแต่ปลาแซลมอน" อ้อมพูดชม

"ก็อร่อยดี แต่ก็ไม่เท่าไหร่" เหมยพูดพร้อมกับพยายามเก็บอาการ

เจนรู้ว่าเหมยโกหก เพราะเจนเห็นเหมยยิ้มมุมปากอยู่

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็กินอาหารเที่ยงจนเสร็จ

ทางเดินระหว่างอาคาร

"นี่เจน อยากจะไปต่อกับพวกเราไหม พวกเราจะไปห้องดนตรีกัน" อ้อมพูดขึ้นมา

"ขอบคุณนะที่ชวน แต่ว่าเรามีเรื่องที่จะต้องไปทำน่ะ"

"อ้อเหรอ โอเคจ้ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ"

อ้อมเดินไปกับเหมยต่อ ส่วนเจนแยกตัวออกไปอีกทางหนึ่ง

ข้างในโรงยิม

ข้างในโรงยิมมีคนกำลังเล่นกีฬาอยู่ เช่น บาสเกตบอล แบดมินตัน วอลเลย์บอล

"เนี่ยเหรอ โรงยิมของโรงเรียนนี้ ทำไมใหญ่จัง"

ระหว่างที่เจนกำลังยืนมองโรงยิมอยู่ก็มีคนเดินเข้ามาหา

"นึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นเธอนี่เอง"

พอเห็นหันไปมองตามเสียงก็พบกับผู้หญิงคนที่มาลูบต้นแขนเจนเมื่อเช้า

"สวัสดีค่ะ หนูมาตามคำชวนคุณแล้วค่ะ"

"เหลืออีกครึ่งชั่วโมงก็จะเข้าคาบบ่าย เรามาเล่นบาสกันหน่อยไหม?"

"หา! ที่ชวนหนูมาคือจะให้มาเล่นบาสด้วยเนี่ยนะ"

"ทำไมละ หรือว่ากลัว?"

พอได้ยินคำว่า กลัว เจนก็รู้สึกอารมณ์ขึ้น

"ก็ได้ค่ะ ใครได้ยี่สิบแต้มก่อนชนะ"

"แค่สิบแต้มก็เกินพอแล้ว"

หลังจากนั้นเจนกับผู้หญิงคนนั้นก็แข่งบาสเกตบอลอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร ผลัดกันรับผลัดกันรุก แต่แล้วในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็เป็นฝ่ายชนะ

"แฮก ๆ" เจนหอบเหนื่อย

"ฝีมือดีใช้ได้ แต่ต้องพัฒนาอีกเยอะ"

"สรุปแล้ว คุณต้องการอะไรกันแน่?"

"มาเข้าชมรมบาสสิ"

"!?" เจนรู้สึกงง ๆ

"เธอรู้ไหม ฝีมือเธอใช้ได้เลย แต่ต้องขัดเกลาอีกหน่อย ถ้าเธอมาอยู่ชมรมบาส ฉันจะขัดเกลาให้เอง"

"แต่ว่าเธอไม่ต้องรีบตอบหรอกนะ ไว้ตอนเย็นค่อยมาตอบก็ได้ ถ้ามาแล้วก็บอกว่ามาหาพี่ขิมชมรมบาส"

"แล้วพี่จะรอ"

หลังพี่ขิมพูดเสร็จ เจนก็ไปเปลี่ยนชุดแล้วเก็บข้าวของ แล้วเดินออกจากโรงยิมไป

********************

            เอาแล้ว ในที่สุดก็รู้สักทีว่า ผู้หญิงคนนั้นชื่อ ขิม แล้วทำไมพี่ขิมถึงอยากให้เจนมาอยู่ชมรมบาสเกตบอล พี่ขิมมีแผนอะไรหรือเปล่า? แล้วพวกเหมยกับอ้อมไปทำอะไรที่ห้องดนตรี? มาติดตามชมกันต่อในตอนที่ 2 ชื่อตอนว่า เส้นทางที่พาดผ่านกัน 2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***