เมื่อคุณเอลฟ์ก้าวสู่โลกกว้าง
แสงสุดท้ายของวันลับขอบฟ้า ทิ้งเงาตะคุ่มยาวเหยียดบนเส้นทางเดินในป่าลึก ลีโอ เด็กหนุ่มผู้มีดวงตาสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้าในฤดูร้อน ก้าวเท้าอย่างระมัดระวังไปตามทางที่คดเคี้ยว เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อเก็บผลไม้ป่า หรือล่าสัตว์เล็กๆ แต่เขากำลังตามหาบางสิ่ง...บางสิ่งที่เขาเองก็ไม่แน่ใจว่ามีอยู่จริงหรือไม่
เสียงกระซิบแผ่วเบาดังมาจากพุ่มไม้ข้างทาง
ลีโอหยุดชะงัก หูผึ่งฟังอย่างตั้งใจ เขาได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแว่วมา ราวกับเสียงกระดิ่งลมที่ถูกสายลมพัดเบาๆ
"ใครน่ะ?" ลีโอถามเสียงดัง แต่ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงความเงียบสงัดที่ปกคลุมไปทั่วป่า
"...ลีโอตัดสินใจเดินเข้าไปในพุ่มไม้ เขาแหวกกิ่งไม้และใบไม้ที่รกครึ้มออก และสิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาต้องเบิกตากว้าง แสงสว่างเล็กๆ ส่องประกายระยิบระยับอยู่กลางอากาศ มันคือแฟรี่ตัวน้อยที่มีปีกใสและดวงตากลมโต
"สวัสดี" แฟรี่ตัวน้อยกล่าวด้วยเสียงที่ไพเราะ "ฉันชื่อมีอา"
ลีโอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าแฟรี่จะมีอยู่จริง แต่มีอาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
"ฉันชื่อลีโอ" เขาตอบด้วยความประหลาดใจ
"นายมาทำอะไรที่นี่?" มีอาถาม
"ฉัน..." ลีโอลังเล เขาไม่แน่ใจว่าควรจะบอกความจริงกับแฟรี่ตัวน้อยหรือไม่
"ฉันกำลังตามหา..." เขากล่าวในที่สุด "ฉันกำลังตามหาดินแดนมหัศจรรย์"
ดวงตาของมีอาเป็นประกาย "ดินแดนมหัศจรรย์?" เธอถาม "นายรู้ได้อย่างไรว่ามันมีอยู่จริง?"
"ฉันฝันถึงมัน" ลีโอตอบ "ฉันฝันถึงดินแดนที่มีต้นไม้เรืองแสง แม่น้ำที่ไหลเป็นสีทอง และสัตว์วิเศษที่บินได้"
มีอามองลีโอด้วยความสนใจ "ฉันรู้จักดินแดนแบบนั้น" เธอกล่าว "มันคือบ้านของฉัน"
ลีโอรู้สึกตื่นเต้น "เธอจะพาฉันไปที่นั่นได้ไหม?" เขาถาม
มีอาส่ายหัว "มันไม่ง่ายอย่างนั้น" เธอกล่าว "ดินแดนของฉันถูกซ่อนไว้จากสายตาของมนุษย์ และมีเพียงผู้ที่มีหัวใจบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะหาทางเข้าไปได้"
"ฉันมีหัวใจบริสุทธิ์" ลีโอตอบอย่างมั่นใจ
มีอาจ้องมองลีโออย่างพิจารณา "ฉันเชื่อว่านายมี" เธอกล่าว "แต่การเดินทางไปยังดินแดนของฉันนั้นอันตราย และนายอาจไม่ได้กลับมาอีก"
"ฉันไม่กลัว" ลีโอตอบ "ฉันอยากเห็นดินแดนมหัศจรรย์"
มีอาถอนหายใจ "เอาล่ะ" เธอกล่าว "ฉันจะพานายไป แต่จงระวังตัวให้ดี เพราะการเดินทางครั้งนี้จะทดสอบความกล้าหาญและความบริสุทธิ์ของนาย"
"แต่ก่อนที่เราจะไป" ลีโอพูด "ฉันต้องไปขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่และพี่สาวของฉันก่อน ท่านคงเป็นห่วงฉันมากแน่ๆ"
มีอาพยักหน้าเข้าใจ "แน่นอน ฉันจะไปด้วย เพื่ออธิบายให้ท่านเข้าใจ"
ระหว่างทางกลับบ้าน...
"ลีโอๆ! นายพลาดแล้ว!" มีอากระโดดโลดเต้น "จิ้งหรีดที่นี่ร้องเพลงเพราะกว่านักดนตรีคนไหนๆ!"
ลีโอขมวดคิ้ว "จริงดิ? ไม่เคยได้ยินเลย"
มีอาลากลีโอไปทุ่งหญ้า "ฟังนี่! ท่อนอินโทร! ท่อนฮุก! โซโล่!" มีอาอธิบายเสียงจิ้งหรีดแต่ละเสียงอย่างตื่นเต้น ราวกับเป็นคอนเสิร์ตใหญ่
ลีโอฟังแล้วก็ยังงงๆ แต่ก็ขำกับท่าทางของมีอา "นายจริงจังเหรอเนี่ย?"
"แน่นอน! แล้วนั่นไง! นกทวิสเตอร์! นักร้องเสียงทองแห่งป่า!" มีอาชี้ไปที่ต้นไม้ "ฟังนะ! ฮุก! โซโล่! ประสาน!"
มีอาอินกับเสียงนกร้องสุดๆ ลีโอได้แต่ยิ้มแหยๆ
"แล้วนั่นอีก!" ลีโอชี้ไปป่า "เสียงอะไร?"
"บทเพลงแห่งสายลมไง! เพราะสุดๆ!" มีอาหลับตาพริ้ม "ท่วงทำนองแห่งความสุข! เสียงกระซิบแห่งความลับ! ประสานแห่งธรรมชาติ!"
ลีโอส่ายหน้าขำๆ แต่ก็สนุกที่ได้เห็นมีอาตื่นเต้นกับเสียงธรรมชาติขนาดนี้
หลังจากฟัง "คอนเสิร์ตธรรมชาติ" จนพอใจ มีอากับลีโอ "ก็เดินทางกลับบ้านกันต่อ!"
"เฮ้ออออวันนี้สนุกจังเลย" มีอากล่าว "ฉันไม่ได้ฟังเพลงเพราะๆ แบบนี้นานแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ" ลีโอหัวเราะ "ฉันดีใจที่ทำให้นายมีความสุขนะ"
"เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยลีโอ" มีอากล่าวพร้อมยิ้มกว้าง
ลีโอรู้สึกอบอุ่นในใจ แต่เขาก็ยังมีความลังเลอยู่บ้าง "เธอ...เธอแน่ใจเหรอว่าอยากเป็นเพื่อนกับฉัน?" เขาถาม
"ทำไมจะไม่แน่ใจล่ะ?" มีอาถามกลับ "เธอเป็นคนดี กล้าหาญ และก็...ตลกดี"
"แต่ว่า..." ลีโอลังเล "เธอเป็นแฟรี่ เป็นสิ่งมีชีวิตในตำนาน ส่วนฉันเป็นแค่เอลฟ์ธรรมดาๆ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกันล่ะ?" มีอาถาม "ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็นอะไร ฉันสนแต่เธอเป็นเพื่อนฉันก็พอ"
ลีโอรู้สึกประทับใจกับคำพูดของมีอา เขาไม่เคยคิดว่าแฟรี่อย่างมีอาจะอยากเป็นเพื่อนกับเขา แต่เขาก็รู้สึกดีใจที่ได้มีเพื่อนแบบมีอา
"ตกลง" ลีโอกล่าว "เราเป็นเพื่อนกัน"
"เยี่ยมไปเลย!" มีอากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ "ฉันมีเพื่อนแล้ว!"
"...ทั้งสองเดินกลับบ้านไปด้วยกันอย่างมีความสุข ความลังเลและความไม่แน่ใจของลีโอหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่ความอบอุ่นและความสุขที่ได้มีเพื่อนแท้
แต่ถึงกระนั้น ลีโอก็ยังมีความสงสัยอยู่ในใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมีอาถึงปรากฏตัวให้เขาเห็น และทำไมเธอถึงเชื่อใจเขาได้ง่ายดายขนาดนี้
หลังจากเดินคุยกันมาสักพัก ลีโอก็นึกถึงคำถามที่ค้างคาใจ
"มีอา" ลีโอเอ่ยขึ้น "ทำไมเธอถึงเลือกฉัน?"
"เลือกอะไร?" มีอาถามกลับ
"ทำไมเธอถึงเลือกที่จะปรากฏตัวให้ฉัน
มีอาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า "ก็...เธอมาที่ป่านี้บ่อยๆ นี่นา"
"ฉันมาที่ป่านี้บ่อยๆ แล้วทำไม?" ลีโอถาม
"ก็...ฉันเห็นเธอมาที่นี่แทบทุกวัน" มีอากล่าว "เธอมาเดินเล่น มานั่งเล่น มานอนเล่น...เธอไม่เคยทำร้ายสัตว์หรือระเบิดป่าไม้เลยนี่"
"ฉันมาที่ป่านี้บ่อยๆ เพราะฉันชอบมาสำรวจหาน่ะ" ลีโอตอบ "ฉันชอบมาหาดอกไม้แปลกๆ แล้วก็...มาตามหาแฟรี่ในตำนาน"
"แฟรี่ในตำนาน?" มีอาถาม "เธอเชื่อเรื่องพวกนั้นด้วยเหรอ?"
"ก็...ฉันเคยได้ยินเรื่องเล่าจากคุณแม่" ลีโอตอบ "ท่านบอกว่าแฟรี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามและมีพลังวิเศษ"
"แล้วเธอคิดว่าเธอจะเจอแฟรี่ในป่านี้เหรอ?" มีอาถาม
"ไม่รู้สิ" ลีโอตอบ "ฉันแค่...หวังว่าจะมีโอกาสได้เห็นพวกเธอสักครั้ง"
"ฮ่าๆๆๆ" มีอาหัวเราะ "เธอนี่ตลกดีนะ"
"ทำไมเหรอ?" ลีโอถาม
"ก็...เธอมาตามหาแฟรี่ แต่เธอไม่รู้เลยว่าฉันเป็นแฟรี่" มีอากล่าว
ลีโอเบิกตากว้าง "เธอ...เธอเป็นแฟรี่จริงๆ เหรอ?"
"แน่นอนสิ" มีอากล่าว "ฉันเป็นแฟรี่แห่งป่าแสงจันทร์"
ลีโอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะได้เจอแฟรี่ตัวจริง แต่เขาก็รู้สึกดีใจที่ความฝันของเขาเป็นจริง
"แล้วทำไมเธอถึงปรากฏตัวให้ฉันเห็นล่ะ?" ลีโอถาม
"ก็...ฉันคิดว่าเธอเป็นคนดี" มีอากล่าว "และฉันก็คิดว่าเธอไม่มีพิษมีภัยอะไร"
"แล้วถ้าฉันเป็นคนไม่ดีล่ะ?" ลีโอถาม
"ต่อให้เธอเป็นคนไม่ดี เธอก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" มีอากล่าว "เธอเป็นแค่เด็กเมื่อวานซืน ฉันแข็งแกร่งกว่าเธอเยอะ"
ลีโอหัวเราะ "มั่นใจในตัวเองดีจังนะ"
"แน่นอนสิ" มีอากล่าว "ฉันเป็นแฟรี่ที่เก่งที่สุดในโลกยังไงล่ะ"
"จ้าๆ" ลีโอตอบ "แล้วทำไมเธอถึงอยากพาฉันไปผจญภัยด้วยล่ะ?"
"ก็...ฉันเบื่อนี่นา" มีอาตอบ "ฉันอยากหาเพื่อนไปผจญภัยด้วยกัน"
"แล้วทำไมต้องเป็นฉัน?" ลีโอถามต่อ
"ก็...เธอเป็นเด็กที่ดูน่าสนใจดีนี่นา" มีอาตอบ "แล้วก็...เธอมีแววตาที่อยากรู้อยากเห็นเหมือนฉัน"
"สรุปคือเธอไม่มีเพื่อนสินะ" ลีโอแซว
"ใครบอกว่าฉันไม่มีเพื่อน!" มีอาแกล้งทำเป็นโกรธ "ฉันมีเพื่อนเยอะแยะ แต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะออกไปผจญภัยกับฉัน"
"แล้วทำไมเธอถึงกล้าพาฉันไปล่ะ?" ลีโอถาม
"ก็...ฉันเชื่อว่าเธอเป็นคนดี" มีอาตอบ "และฉันเชื่อว่าเธอจะไม่มีวันทิ้งฉันไว้กลางทาง"
ลีโอรู้สึกประทับใจกับคำพูดของมีอา เขาไม่รู้ว่าแฟรี่ตนนี้คิดอะไรอยู่ แต่เขาก็รู้สึกว่าเธอเป็นเพื่อนที่น่าคบหา
"เอาล่ะๆ เลิกคุยเรื่องไร้สาระได้แล้ว" มีอากล่าวพร้อมกระโดดขึ้นไปเกาะไหล่ของลีโอ "เตรียมตัวให้พร้อม เพราะเรากำลังจะกลับบ้านแล้ว!"
ลีโอหัวเราะและเดินไปกับมีอา เขาตัดสินใจที่จะไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป เขาเชื่อว่ามีอาเป็นเพื่อนที่ดี และเขาจะสนุกกับการผจญภัยครั้งนี้
"อ้อ แล้วก็..." มีอากล่าว "แฟรี่ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวนะ ยังมีแฟรี่อีกเยอะแยะตามสถานที่ต่างๆ แต่ใช่ว่าจะหาพวกเราได้ง่ายๆ หรอก"
"จริงเหรอ?" ลีโอถามด้วยความตื่นเต้น
"จริงสิ" มีอากล่าว "แต่ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าพวกเราอยู่ที่ไหนบ้าง เธอต้องไปค้นหาเอาเอง"
"ฮ่าๆๆๆ" ลีโอหัวเราะ "ฉันจะพยายามแล้วกัน"
ทั้งสองเดินกลับบ้านไปด้วยกันอย่างมีความสุข...
หลังจากเดินคุยกันมาสักพัก มีอาก็เอ่ยถามขึ้น
"นี่ๆ ลีโอ" มีอากระโดดโลดเต้นไปรอบๆ ลีโอ "อีกนานไหมกว่าจะถึงบ้านนายเนี่ย?"
"อีกไม่ไกลแล้วล่ะ" ลีโอตอบ "ทำไมเหรอ? เธอเหนื่อยแล้วเหรอ?"
"เปล่าซะหน่อย" มีอาตอบ "ฉันแค่...อยากรู้ว่าบ้านนายมีอะไรให้ดูบ้าง"
"บ้านฉันก็เหมือนบ้านธรรมดาทั่วไปนั่นแหละ" ลีโอตอบ "ไม่มีอะไรพิเศษหรอก"
"โธ่เอ๊ย นึกว่าจะมีปราสาทราชวังซะอีก" มีอาแกล้งทำหน้าผิดหวัง "ฉันอุตส่าห์แต่งตัวมาเต็มที่เลยนะเนี่ย"
ลีโอหัวเราะ "แต่งตัวอะไรของเธอเนี่ย?"
"ก็ชุดแฟรี่สุดหรูของฉันไง" มีอากล่าวพร้อมหมุนตัวไปรอบๆ "ดูสิๆ มันเปล่งประกายระยิบระยับเลยนะ"
ลีโอส่ายหัว "ฉันเห็นแค่ปีกใสๆ ของเธอนั่นแหละ"
"อะไรกัน! นายตาไม่ถึงซะเลย" มีอาแกล้งทำเป็นโกรธ "นี่มันชุดแฟรี่ระดับราชินีเลยนะ"
"ฮ่าๆๆๆ" ลีโอหัวเราะ "โอเคๆ ฉันเชื่อแล้วๆ ว่าชุดของเธอสวยที่สุดในโลก"
"ดีมาก" มีอากล่าวพร้อมยิ้มกว้าง "จำไว้เลยนะว่าฉันเป็นแฟรี่ที่สวยที่สุดในโลก"
"แน่นอนอยู่แล้ว" ลีโอตอบ "แล้วก็...เราใกล้ถึงบ้านแล้วล่ะ"
ทั้งสองเดินต่อไปอีกสักพัก ก็ถึงบ้านของลีโอ บ้านของลีโอเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่มีสวนดอกไม้หลากสีสันล้อมรอบ แสงตะวันยามเย็นสาดส่องลงบนหลังคา ทำให้บ้านดูอบอุ่นและน่าอยู่ มีอาเงยหน้ามองบ้านของลีโอด้วยความสนใจ
"บ้านนายสวยจังเลย" มีอากล่าว "ฉันไม่เคยเห็นบ้านของมนุษย์มาก่อนเลย"
"ขอบคุณนะ" ลีโอตอบ "เข้ามาข้างในกันเถอะ"
ลีโอพา มีอา เข้าไปในบ้าน บ้านของลีโอตกแต่งด้วยของเล่นและหนังสือมากมาย มีอาเดินสำรวจบ้านของลีโอด้วยความตื่นเต้น
"บ้านนายมีของเล่นเยอะจังเลย" มีอากล่าว "ฉันไม่เคยเห็นของเล่นแบบนี้มาก่อนเลย"
"ฉันชอบเล่นของเล่นพวกนี้" ลีโอตอบ "อยากลองเล่นไหม?"
"แน่นอน!" มีอาตอบ "ฉันอยากลองเล่นทุกอย่างเลย"
ลีโอหัวเราะและพา มีอา ไปเล่นของเล่นต่างๆ ในบ้าน ทั้งสองเล่นกันอย่างสนุกสนานจนลืมเวลา..."
จนกระทั่งเสียงเปิดประตูบ้านดังขึ้น ลีโอและมีอาหันไปมอง ก็พบว่าพ่อแม่และพี่สาวของเขากลับมาถึงบ้านแล้ว ทั้งสามคนยืนนิ่งอึ้งราวกับถูกสาป เมื่อเห็นมีอา แฟรี่ตัวน้อยที่กำลังลอยตัวอยู่กลางห้องนั่งเล่น
"ลีโอ...นี่มันอะไรกัน!?" แม่ของลีโออุทานเสียงสั่น "นี่มันอะไรกัน!?"
"สวัสดีค่ะ/ครับ" มีอาทักทายด้วยรอยยิ้ม "ฉันชื่อมีอา เป็นแฟรี่แห่งป่าแสงจันทร์ เป็นเพื่อนของลีโอค่ะ/ครับ"
พ่อแม่และพี่สาวของลีโอมองหน้ากันด้วยความหวาดระแวง พวกเขาไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตแบบนี้มาก่อนในชีวิต พวกเขาคิดว่าลูกชายของตนเองอาจจะถูกหลอกลวง
"แฟรี่? เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ!?" พี่สาวของลีโอถามเสียงแข็ง "ลีโอ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!?"
"ใช่ค่ะ/ครับ" มีอาตอบ "ฉันเป็นแฟรี่แห่งป่าแสงจันทร์"
"แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เธอทำอะไรลูกชายของฉัน!?" พ่อของลีโอถามเสียงเข้ม
ลีโอรีบเข้าไปกอดขาพ่อแม่ของตนเองไว้แน่น ก่อนจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อแม่และพี่สาวฟังด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตั้งแต่ที่เขาเจอมีอาในป่า ไปจนถึงเรื่องที่เธอจะพาเขาไปผจญภัยในดินแดนที่ไม่รู้จัก
พ่อแม่และพี่สาวของลีโอฟังเรื่องราวของเขาด้วยความตกใจจนแทบเป็นลม พวกเขาไม่เชื่อว่าเรื่องราวแบบนี้จะเป็นไปได้ พวกเขากังวลว่าลูกชายของตนเองจะถูกหลอกลวง
"ลีโอ ลูกกำลังพูดเรื่องอะไรไร้สาระ!?" แม่ของลีโอตวาด "ไม่มีดินแดนมหัศจรรย์ ไม่มีแฟรี่! ลูกกำลังถูกหลอก!"
"ไม่จริงนะครับ/ค่ะแม่!" ลีโอร้องไห้ "มีอาเป็นเพื่อนของผม/หนูจริงๆ! เธอจะพาผม/หนูไปผจญภัยจริงๆ!"
"แต่ว่ามันอันตรายนะลูก" พ่อของลีโอพูด "แฟรี่เป็นสิ่งมีชีวิตในตำนานที่หายากมาก แม้แต่เอลฟ์ยังไม่เคยพบเจอ แล้วลูกจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอจะไม่ทำร้ายลูก?"
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ และพี่สาวของลีโอ" มีอาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ดิฉันเข้าใจว่าพวกท่านเป็นห่วงลีโอ แต่ดิฉันขอรับรองว่าดิฉันเป็นเพื่อนที่ดีของเขาจริงๆ ค่ะ ดิฉันเป็นแฟรี่แห่งป่าแสงจันทร์ มีหน้าที่ดูแลรักษาป่าและปกป้องสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในป่า ดิฉันเห็นลีโอมาเดินเล่นในป่าบ่อยๆ เขาเป็นเด็กดีและมีจิตใจบริสุทธิ์ ดิฉันจึงตัดสินใจปรากฏตัวให้เขาเห็น และชวนเขาไปผจญภัยในดินแดนของดิฉัน"
"ดินแดนของเธอ?" แม่ของลีโอถามด้วยความสงสัย
"ใช่ค่ะ" มีอาตอบ "ดินแดนของดิฉันเป็นดินแดนที่สวยงามและมหัศจรรย์ มีสัตว์วิเศษและต้นไม้เรืองแสงมากมาย ลีโออยากเห็นดินแดนของดิฉัน และดิฉันก็อยากพาเขาไป"
"แต่ว่ามันอันตรายนะลูก" พ่อของลีโอพูด "แฟรี่เป็นสิ่งมีชีวิตในตำนานที่หายากมาก แม้แต่เอลฟ์ยังไม่เคยพบเจอ แล้วลูกจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอจะไม่ทำร้ายลูก?"
"ผมรู้ครับพ่อแม่" ลีโอกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมเชื่อใจมีอา ผมอยากออกไปผจญภัยในโลกกว้าง ผมอยากเห็นดินแดนมหัศจรรย์ ผมอยากเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ผมไม่อยากอยู่แต่ในบ้าน ผมอยากเป็นผู้กล้า ผมอยากเป็นเหมือนวีรบุรุษในนิทานที่แม่เล่าให้ฟัง"
"...ลีโอมองหน้าพ่อแม่และพี่สาวด้วยแววตาแน่วแน่ "ผมรู้ว่าพวกท่านเป็นห่วงผม แต่ผมขอสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี ผมจะกลับมาหาพวกท่านอย่างปลอดภัย ผมอยากให้พวกท่านภูมิใจในตัวผมครับ"
พ่อแม่และพี่สาวของลีโอมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นลีโอแสดงความมุ่งมั่นแบบนี้มาก่อน พวกเขารู้ว่าลีโอเป็นเด็กที่ใฝ่ฝันและอยากรู้อยากเห็น แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าลีโอจะกล้าหาญและเด็ดเดี่ยวขนาดนี้
"ลูก..." แม่ของลีโอพูดเสียงสั่น "ลูกแน่ใจแล้วเหรอ?"
"แน่ใจครับแม่" ลีโอตอบ "ผมอยากไปผจญภัย ผมอยากเรียนรู้ ผมอยากเติบโต"
บรรยากาศเงียบไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะมีเสียงดังขึ้น
"...พ่อของลีโอถอนหายใจ "เอาล่ะ...ถ้าลูกตัดสินใจแล้ว พ่อก็จะไม่ขัดขวาง"
"ขอบคุณครับพ่อ!" ลีโออุทานด้วยความดีใจ
"แต่..." แม่ของลีโอพูดเสียงเคร่งขรึม "แม่มีข้อแม้"
ลีโอและมีอาหันไปมองแม่ของลีโอด้วยความสงสัย
"ก่อนที่ลูกจะออกเดินทาง แม่ขอให้ลูกและมีอาฝึกวิธีการเอาชีวิตรอดให้ได้ก่อน" แม่ของลีโอกล่าว "โลกภายนอกนั้นอันตราย ลูกอาจเจอสัตว์ร้าย หรือเผชิญกับสภาพอากาศที่เลวร้าย ลูกต้องเตรียมพร้อมรับมือกับทุกสิ่ง"
"เห็นด้วยค่ะ" พี่สาวของลีโอเสริม "พวกเราจะช่วยฝึกพวกเธอเอง"
"เยี่ยมไปเลยค่ะ!" มีอาตอบ "ดิฉันยินดีที่จะเรียนรู้ทุกสิ่งค่ะ"
"ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับพี่สาว" ลีโอตอบด้วยรอยยิ้ม "ผมจะตั้งใจฝึกฝนอย่างเต็มที่ครับ"
เมื่อทุกอย่างคลี่คลายลง บรรยากาศในบ้านก็ผ่อนคลายมากขึ้น พ่อของลีโอเดินเข้ามาใกล้ลีโอและมีอา
"เอาล่ะ...ในเมื่อพวกเธอจะออกเดินทางด้วยกัน เราก็ควรจะรู้จักกันให้มากขึ้น" พ่อของลีโอกล่าว "พ่อชื่อเอลรอนด์ ฟอเรสต์ฮาร์ทยินดีที่ได้รู้จักนะมีอา"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ
คุณเอลรอนด์ ฟอเรสต์ฮาร์ท" มีอาตอบด้วยรอยยิ้ม
"ส่วนแม่ชื่อเอลาร่า ฟอเรสต์ฮาร์ท" แม่ของลีโอแนะนำตัว "และพี่สาวชื่อลีร่า ฟอเรสต์ฮาร์ท"
"สวัสดีค่ะ คุณเอลาร่า ฟอเรสต์ฮาร์ท
คุณลีร่า ฟอเรสต์ฮาร์ท" มีอาทักทาย
ลีโอมองหน้าครอบครัวของเขาด้วยความอบอุ่น พ่อแม่และพี่สาวของเขามีดวงตาสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้าในฤดูร้อน และสีผมสีน้ำตาลเข้มผสมสีเทาอ่อนสว่าง พวกเขาดูสง่างามและใจดี
"พวกเราดีใจนะที่ลูกมีเพื่อนที่ดีอย่างมีอา" เอลาร่ากล่าว "แต่พวกเราก็ยังเป็นห่วงลูกอยู่ดี"
"ผมเข้าใจครับแม่" ลีโอตอบ "ผมจะดูแลตัวเองให้ดีครับ"
"เอาล่ะ...งั้นเรามาเริ่มฝึกฝนกันเลยดีกว่า" ลีร่ากล่าว "พวกเธอจะได้พร้อมสำหรับการผจญภัย"
ลีโอและมีอาพยักหน้าด้วยความกระตือรือร้น พวกเขารู้ว่าการฝึกฝนครั้งนี้จะไม่ง่าย แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเรียนรู้และเติบโตไปด้วยกัน..."
"...เมื่อถึงเวลาอาหารค่ำ เอลรอนด์ก็ไปเตรียมน้ำร้อนสำหรับอาบน้ำ ส่วนลีโอไปช่วยพ่อเตรียมน้ำ มีอาเห็นว่าเอลาร่าและลีร่ากำลังเตรียมอาหารค่ำกันอยู่ เธอจึงตัดสินใจเข้าไปช่วย
"มีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมคะ?" มีอาถาม
"ไม่เป็นไรจ้ะ มีอา" เอลาร่าตอบ "เธอเป็นแขกของเรา ไม่ต้องลำบากหรอก"
"ใช่ค่ะ มีอา" ลีร่าเสริม "เธอเป็นแฟรี่ เป็นสิ่งมีชีวิตในตำนาน พวกเราเกรงใจที่จะให้เธอมาช่วยงานบ้านแบบนี้"
"ไม่เป็นไรค่ะ" มีอายิ้ม "ดิฉันอยากช่วยจริงๆ ค่ะ ดิฉันอยากเรียนรู้การทำอาหารของพวกท่าน"
เอลาร่าและลีร่ามองหน้ากันด้วยความลังเล พวกเธอรู้สึกเกรงใจมีอา แต่ก็ไม่อยากขัดขวางความตั้งใจของเธอ
"ถ้าอย่างนั้น..." เอลาร่ากล่าว "ช่วยหยิบผักพวกนี้ไปล้างหน่อยสิ"
มีอาพยายามหยิบผัก แต่ด้วยขนาดตัวที่เล็กของเธอ ทำให้การหยิบผักที่กองโตนั้นเป็นเรื่องยาก
"ดิฉันช่วยได้ค่ะ" มีอากล่าว และเริ่มลงมือล้างผักอย่างตั้งใจ แม้ว่าขนาดตัวของเธอจะเล็ก แต่เธอก็พยายามอย่างเต็มที่
เอลาร่าและลีร่ามองมีอาด้วยความประทับใจ พวกเธอเห็นถึงความตั้งใจจริงของมีอา
"ขอบคุณมากนะจ้ะมีอา" เอลาร่ากล่าว "เธอช่วยได้มากเลย"
"ไม่เป็นไรค่ะ" มีอาตอบ "ดิฉันยินดีที่ได้ช่วยค่ะ"
มีอาช่วยเอลาร่าและลีร่าเตรียมอาหารค่ำอย่างตั้งใจ เธอเรียนรู้การหั่นผัก การปรุงรส และการทำอาหารต่างๆ จากเอลาร่าและลีร่า
"การทำอาหารต้องทำด้วยใจถึงจะอร่อย" เอลาร่ากล่าว "เวทมนตร์อาจทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น แต่รสชาติที่แท้จริงมาจากความรักและความใส่ใจ"
"ดิฉันเข้าใจแล้วค่ะ" มีอาตอบ "ดิฉันจะจดจำคำพูดของท่านไว้"
เมื่ออาหารค่ำพร้อม เอลรอนด์และลีโอก็กลับมาจากห้องอาบน้ำ ทั้งหมดนั่งลงรอบโต๊ะอาหาร และเริ่มทานอาหารค่ำด้วยกัน
"อาหารอร่อยมากเลยครับแม่" ลีโอกล่าว
"ใช่ค่ะ อร่อยมากเลยค่ะ" มีอาเสริม
"ขอบคุณมากจ้ะ" เอลาร่าตอบด้วยรอยยิ้ม
บรรยากาศในห้องอาหารอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะ พวกเขาคุยกันเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องการผจญภัยที่กำลังจะมาถึง และเรื่องราวในอดีต
เมื่ออาหารค่ำเสร็จสิ้น พวกเขาก็ช่วยกันเก็บล้างจาน และเตรียมตัวเข้านอน..."
ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน ลีโอเดินเข้าไปหามีอาที่กำลังยืนชมสวนดอกไม้หน้าบ้าน
"มีอา" ลีโอเรียก
"คะ?" มีอาหันมาตอบ
"ผมอยากแนะนำตัวให้คุณรู้จักอย่างเป็นทางการ" ลีโอกล่าว "
ผมชื่อลีโอ ฟอเรสต์ฮาร์ทผมเป็นเอลฟ์จากหมู่บ้านเอลเดอร์วู้ด ผมชอบอ่านหนังสือ ชอบผจญภัย และชอบฝันถึงโลกที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์"
มีอายิ้ม "ดิฉันชื่อมีอา ดิฉันเป็นแฟรี่แห่งป่าแสงจันทร์ ดิฉันชอบบิน ชอบเต้นรำ และชอบช่วยเหลือผู้อื่น"
"ผมดีใจที่ได้รู้จักคุณนะครับมีอา" ลีโอกล่าว "คุณเป็นเพื่อนคนแรกของผมที่เป็นแฟรี่"
"ดิฉันก็ดีใจที่ได้รู้จักคุณค่ะลีโอ" มีอาตอบ "คุณเป็นเพื่อนคนแรกของดิฉันที่เป็นเอลฟ์จากหมู่บ้านเอลเดอร์วู้ด"
ทั้งสองยิ้มให้กันด้วยความจริงใจ พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันแล้วจริงๆ
"พรุ่งนี้เราจะเริ่มฝึกฝนกัน" ลีโอกล่าว "ผมตื่นเต้นมากเลย"
"ดิฉันก็ตื่นเต้นเช่นกันค่ะ" มีอาตอบ "ดิฉันจะสอนทุกอย่างที่ดิฉันรู้ให้คุณ"
"ขอบคุณครับมีอา" ลีโอกล่าว "ผมจะตั้งใจเรียนรู้ครับ"
"ราตรีสวัสดิ์ค่ะลีโอ" มีอากล่าว
"ราตรีสวัสดิ์ครับมีอา" ลีโอตอบ
ทั้งสองแยกย้ายกันไปพักผ่อนด้วยความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ พวกเขารู้ว่าการผจญภัยครั้งนี้จะไม่ง่าย แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งไปด้วยกัน..."
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Yurin y Meme
รอรับเรื่องใหม่จากแอดตลอดเลยค่ะ 🤗
2025-03-21
1