บทที่ 4 : การศึกษา

ยามเหม่า (6:00)

เสียงระฆังดังกังวาลเป็นสัญญาณให้ทุกคนตื่น

จางเจียงเหลียงตื่นขึ้นเพราะเสียงระฆังมันน่ารำคาญสุดๆ เขาลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จจึงสวมเสื้อผ้าสีขาวสะอาดและสวมเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนๆ มัดผมรวมหางม้าต่ำด้วยริบบิ้นสีเขียวมรกตงดงามที่ท่านพี่หญิงมอบให้ และห้อยตราประจำตระกูล หยิบกระบี่เจียวซิ่นขึ้นมาและเดินออกจาห้องพักไปรวมตัวกับศิษย์คนอื่นที่ห้องโถงขนาดใหญ่ภายในมีโต็ะนั่งพื้นจัดเตรียมไว้อยู่ตามจำนวนลูกศิษย์ บนโต็ะทุกตัวมีกระดาษ หมึก และพู่พร้อม จางเจียงเหลียงมองหาป้ายชื่อของตนบนโต็ะทุกตัวจนพบ จึงเดินไปนั่งลงบนผ้ารองนั่งที่โต็ะนั้น ไม่นานชายร่างสูงที่จางเจียงเหลียงรู้สึกคุ้นๆมานั่งข้างๆเมื่อจางเจียงเหลียงหันไปดู ก็พบว่าเป็นหยางหลีเหว่ย

"คุณชายจางหากท่านศึกษาจบจากตระกูลหยางแล้วจะไปศึกษาต่อที่ตระกูลใดอีกรึไม่" หยางหลีเหว่ยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น สีหน้าของเขาก็นิ่งมากเสียจนนึกว่าน้ำแข็งถูกจับ ส่วนจางเจียงเหลียงคิดว่า หยางหลีเหว่ยคงเอาหน้าจุ้มน้ำเย็นทุกวันเป็นแน่

"ข้าไม่รู้หรอกว่าจะไปต่อที่ใดหรือไม่ แต่เมื่อใดที่ท่านพ่อต้องการข้าก็จะไปเท่านั้นแหล่ะ ก็ท่านอยากให้ลูกๆมีความสามารถรอบด้าน" เจียงเหลียงตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"อืม" หลีเหว่ยตอบกลับสั่นๆ

"เย็นชาเหลือเกินท่านพี่หยาง" จางเจียงเหลียงใช้วิชาสื่อจิตตอบกลับหยางหลีเหว่ยพรางมองหน้าเขาด้วยสีหน้าทะเล้น

หยางหลีเหว่ยมองจางเจียงเหลียงเพียงอย่างเดียวไม่ตอบอะไร สักพักก็หันหน้ามาจดจ้องกับตำราหนังสือในมือ

"ท่านเมินข้ารึท่านพี่หยาง" จางเจียงเหลียงยังคงใช้วิชาสื่อจิตพูดแหย่หยางหลีเหว่ยอยู่

"น่าเบื่อ" หยางหลีเหว่ยพูดเบาๆ

ทำให้จางเจียงเหลียงเมื่อได้ยินถึงกับขำออกมาเบาๆ

"ลูกศิษย์ทุกคนโปรดฟัง ข้าคือประมุขตระกูลหยาง แห่งหงเล่อ ข้าขอบใจพวกท่านที่สนใจมาศึกษากันที่นี้ในวันนี้ข้าจะยังไม่สอนอะไรพวกเจ้า แต่ข้าขอแค่พวกเจ้าอ่านกฎของตระกูลข้าและจำ พร้อมขอให้นำไปใช่ด้วย วันนี้มีเท่านี้ข้าขอตัว" หลังพูดจบประมุขหยางก็เดินออกไปจากห้อง

ทุกคนในห้องเปิดหนังสือกฎตระกูลหยางมาอ่าน แต่จางเจียงเหลียงไม่เปิดอ่านซ่ำยังลุกขึ้นเดินออกไปทันที ทำเอาทุกคนในห้องตกใจกันใหญ่แต่ก็ไม่ได้มีใครพูดอะไรเพราะบางทีจางเจียงเหลียงอาจจะจำได้หมดแล้วก็เป็นได้ หลีเหว่ยเองก็ลุกขึ้นเดินออกไปที่ห้องของประมุขหยาง

ยามอู่ (11:00)

ณ สวนต้นท้อประจำตระกูลหยาง

จางเจียงเหลียงนั่งบนกิ่งต้นท้ออย่างเช่นเมื่อคืน

"จางอี้!! เจ้าจำกฎทั้งหมดของตระกูลหยางได้แล้วรึ!!" เสียงเล่อฉินดังมาแต่ไกล

"หนึ่ง ห้ามเข้านอกออกในเขตตระกูลหลังยามโหย่ว(18:00)

สอง ห้ามฆ่าสัตว์ภายในเขต

สาม ห้ามทะเลาะวิวาทต้องสำรวมตลอดเวลา

สี่ แต่งกายชุดขาวหรือสีอ่อนๆเท่านั้น

ห้า ห้ามดื่มหรือนำเข้าสุราภายในเขตตระกูลหรือของมึนเมาต่างๆ

หก ต้องสุภาพมีมารยาท

เจ็ด ห้ามไปที่สระบัวหลังจวนของท่านประมุขหยางโดยเด็ดขาด

แปด อย่าไปยุ่งกับปิ่นปักผมของคนในตระกูลหยางเพราะถือเป็นสมบัติล่ำค่าและมีความหมายมาก

เก้า ห้ามไปที่เขตของบุลคลเพศตรงข้าง

สิบ ห้ามเปลือยกายในห้องนอนเปลือยได้เฉพาะในห้องน้ำ

สิบเอ็ด ห้ามคบค้ากับคนชั่วช้า

สิบสอง คนนอกรวมถึงศิษย์นอกตระกูลห้ามเข้าไปที่บ่อเย็นหากไม่ได้รับอนุณาต

สิบสาม ห้ามเสียงดังตอนกลางดึก

สิบสี่ ต้องข่วยเหลือผู้น้อย

สิบห้า ห้ามทำเรื่องอย่างว่าเสียงดังเกินไป

สิบหก ต้องนั่งสมาธิทุกคืนก่อนนอน

สิบเจ็ด ห้ามแอบพาคนนอกเข้ามาโดยไม่ขออนุณาต" จางเจียงเหลียงท่องกฎของตระกูลหยางจนครบ

"กฎตระกูลข้ามีแค่ข้อเดียวคือใครทำมาเราทำกลับ แต่ดูกฎที่นี้สิข้าคาดเดาไว้แล้วว่าถ้ามาถึงข้าคงยอมสิ้นใจตายดีกว่าทำตามกฎเหล่านี้" จางเจียงเหลียงกล่าวเสริม

"เจ้าจำได้จริงๆก็ดีแล้วจางอี้" จูเล่อฉินพูด

"ไปกินน้ำแข็งใส่ในเมืองกับข้ามั้ยจางอี้" เล่อฉินพูดช่วน

"ในตาของเจ้านะจูเล่อบอกว่าเจ้าอยากสุราเหลือเกินแล้วตอนนี้" จางเจียงเหลียงพูดอย่างรู้ทัน

"ถ้าเวลานี้ไม่ได้เราก็แค่แอบเอาเข้ามาไง"จูเล่อฉินพูดชักชวนจางเจียงเหลียง

"หิ ถ้าเจ้าทำได้นะข้าจะรอดื่มเป็นเพื่อนเจ้าเลยเพราะยังไงพรุ่งนี้ก็มีเรียนแค่ยามอู่ตื่นสายนิดหน่อยไม่เห็นเป็นไร" จางเจียงเหลียงพูดจบก็โดดลงมาจากกิ่งต้นท้อ

"ตามนั้นเจ้ารอดื่มเลย แต่ว่าถ้าข้าทำได้เจ้าก็ต้องอย่าห้ามไม่ให้ข้าดื่มนะข้าจะดื่มเท่าไหร่ก็ได้คืนนี้" จูเล่อฉินพูดโม่

"ไปแอบเอาเข้าให้ได้ก่อนเถอะจูเล่อ~" จางเจียงเหลียงทำเสียงแหย่ๆ

"ข้าขอตัวกลับห้องก่อนนะจูเล่อฉิน"พูดจบจางเจียงเหลียงก็เดินจากไปทันที

ยามเซิน (16:00)

ณ หอสมุดตระกูลหยาง

จางเจียงเหลียงนั่งอ่านตำราวรยุทธ์ไปได้ราวๆสี่เล่มแล้ว และตอนนี้กำลังอ่านหนังสือประวัติยุทธ์จักร ในหนังสือมีเนื้อหาเกี่ยวกับศาสตร์มืดมนต์ดำคาถาต่างๆมันรวมไว้ในเหล่าวิชาแห่งมาร เป็นวิชาที่น่ากลัวมากวิชานึงที่ตอนนั้นถูกเหล่าตระกูลเซียนในตำนานทั้งห้าตระกูลปิดผนึกคำภีร์ศาสตร์นั้นไว้ไม่ให้ผู้ใดสามารถฝึกหรือศึกษาได้อีก และได้กำจัดเหล่าคนที่ใช่วิชาแห่งมารจนหมดสิ้นยุทธ์จักร หนึ่งในนั้นมีตระกูลของท่านแม่ของเจียงเหลียงอยู่ด้วยเป็นเพราะเหตุนั้นท่านแม่ของเค้าจึงตายจากทันทีที่คลอดเจียงเหลียง ตระกูลเซียนในตำนานก็มีตระกูล จาง และ ตระกูลหยาง อยู่ด้วยเช่นกันเท่ากับว่าท่านพ่อรวมมือกับตระกูลเซียนอื่นๆเพื่อฆ่าท่านแม่....

"หอสมุดตระกูลหยางจะปิดแล้วคุณชายจางเร่งลุกขึ้นเถอะขอรับเดี๋ยวหนังสือตรงนั้นที่ท่านอ่านข้าจะช่วยเก็บเองขอรับ" เด็กชายกล่าว

จางเจียงเหลียงได้ยินดังนั้นจึงรีบลุกขึ้นและเดินออกไปจากหอสมุดตามที่เด็กชายบอกทันทีแต่ก่อนจะออกไปจางเจียงเหลียงได้พูด"ขอบใจเจ้ามากที่ช่วยข้าเก็บวันหลังหากข้ามากอีกจะไม่รบกวนเจ้าแล้ว"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***