บทที่ 19: เงาอดีต

หลังจากคืนอันแสนอบอุ่นระหว่างภัทรและแพรว ทั้งคู่เริ่มใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พวกเขาเรียนรู้ที่จะสื่อสารกันอย่างเปิดเผยมากกว่าที่เคยเป็นมา แม้ความเจ็บปวดในอดีตยังไม่เลือนหายไปทั้งหมด แต่พวกเขาก็ตั้งใจจะก้าวข้ามมันไปด้วยกัน

แต่ในขณะเดียวกัน ใครบางคนกลับไม่ต้องการให้พวกเขามีความสุข…

ที่คอนโดของเรย่า

เรย่านั่งไขว่ห้างบนโซฟา หยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบพลางเลื่อนดูภาพถ่ายในโทรศัพท์ ภาพของภัทรกับแพรวที่กำลังหัวเราะและยิ้มให้กันปรากฏชัดบนหน้าจอ เธอกัดริมฝีปากแน่น ความไม่พอใจพุ่งขึ้นมาจนเธอต้องขว้างโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาดู และพบว่าเป็นข้อความจากเจษ

"คิดจะลงมือหรือยัง?"

เรย่าหรี่ตา ก่อนจะกดพิมพ์ตอบกลับไป

"แน่นอน... ได้เวลาทวงคืนทุกอย่าง"

เธอไม่ยอมให้แพรวได้สิ่งที่เธอควรจะได้ไปง่ายๆ แน่

วันต่อมา — ที่บริษัทของภัทร

ภัทรกำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา เมื่อนาฬิกาชี้บอกเวลาเที่ยง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพิมพ์ข้อความหาแพรว

"เที่ยงนี้ไปทานข้าวกันไหม?"

ไม่นานนัก แพรวตอบกลับมา

"ได้สิ ฉันรออยู่ที่ร้านเดิมนะ :)"

ภัทรยิ้ม เขาปิดแฟ้มเอกสารก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวออกไป

แต่ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"เชิญครับ"

ประตูเปิดออก และคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำให้รอยยิ้มของภัทรหายไปทันที

เรย่า…

"สวัสดีค่ะภัทร ไม่คิดถึงกันเลยเหรอ?" หญิงสาวพูดเสียงหวาน พลางเดินเข้ามาใกล้โต๊ะทำงานของเขา

ภัทรขมวดคิ้ว "เธอมาทำอะไรที่นี่?"

เรย่าหัวเราะเบาๆ "แค่ผ่านมาเลยแวะมาทักทาย แล้วก็อยากคุยอะไรกับคุณหน่อย"

ภัทรมองเธอด้วยสายตานิ่งเฉย "ฉันไม่มีอะไรต้องคุยกับเธอแล้วเรย่า"

เรย่าเลิกคิ้ว "แน่ใจเหรอ? ฉันว่าคุณน่าจะสนใจสิ่งที่ฉันกำลังจะบอกนะ"

ภัทรเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ "หมายความว่ายังไง?"

เรย่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดภาพบางอย่างให้เขาดู

"คุณคิดว่าแพรวยังเป็นคนที่คุณเชื่อใจได้จริงๆ เหรอ?"

ภัทรมองภาพในโทรศัพท์ของเธอ ภาพนั้นคือภาพของแพรวกับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูสนิทสนมกันมากกว่าปกติ

หัวใจของเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะ

"นี่มันอะไร?" เขาถามเสียงเย็น

เรย่ายิ้มมุมปาก "ก็แค่ภาพของแพรวกับ 'ใครบางคน' ที่เธออาจจะไม่ได้บอกคุณ"

ภัทรรู้สึกถึงความสงสัยที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ แม้เขาจะอยากเชื่อใจแพรว แต่ภาพตรงหน้าก็ทำให้เขาอดหวั่นไหวไม่ได้

เรย่าเห็นท่าทางของเขาแล้วก็ยิ้มพอใจ

"ฉันไม่ได้บอกให้คุณเชื่อฉันหรอกนะภัทร แต่บางที... คุณควรจะลองถามเธอดูเอง"

พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ภัทรจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

ที่ร้านอาหาร

แพรวนั่งรอภัทรที่โต๊ะ เธอมองนาฬิกาแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติภัทรจะตรงเวลามาก แต่ตอนนี้เลยเวลานัดมาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว

ไม่นานนัก ภัทรก็เดินเข้ามา แต่สีหน้าของเขาไม่เหมือนทุกครั้งที่เจอกัน

"ภัทร?" แพรวเรียกเขาด้วยความสงสัย "เป็นอะไรหรือเปล่า?"

ภัทรนั่งลงตรงข้ามกับเธอและมองเธอด้วยสายตาจริงจัง

"แพรว..." เขาพูดเสียงนิ่ง "เธอมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกฉันไหม?"

แพรวชะงักไปเล็กน้อย "อะไรเหรอ?"

ภัทรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเลื่อนภาพให้เธอดู "ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?"

แพรวมองภาพนั้นและเบิกตากว้าง "นี่มัน..."

"เธอจะอธิบายยังไง?" ภัทรถามเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ

แพรวรู้ทันทีว่ามีคนจงใจทำให้ภัทรเข้าใจผิด แต่เธอไม่อยากให้เรื่องนี้กลายเป็นปัญหาใหญ่

"ภัทร ฟังฉันก่อนนะ" เธอจับมือเขาไว้ "นี่คือเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของฉัน เราบังเอิญเจอกันเมื่อวันก่อนและเขาแค่ทักทายเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ"

ภัทรมองแพรวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความลังเล เขาอยากจะเชื่อเธอ แต่ในใจก็ยังมีความคลางแคลง

"แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันก่อน?"

แพรวถอนหายใจ "เพราะฉันไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ และฉันไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด"

ภัทรนิ่งไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ

"ฉันอยากเชื่อเธอนะแพรว..." เขาพูดช้าๆ "แต่ฉันก็ไม่อยากเจ็บปวดอีกเหมือนกัน"

แพรวรู้ว่าความเชื่อใจของภัทรยังไม่ได้กลับมาเต็มร้อย แต่เธอไม่อยากให้ใครมาทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ง่ายๆ

"ภัทร..." เธอพูดเสียงหนักแน่น "ถ้าคุณรักฉันจริง คุณต้องเชื่อฉัน"

ภัทรมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"ฉันจะพยายาม"

แม้คำตอบของเขาจะยังไม่มั่นใจเต็มร้อย แต่แพรวรู้ว่าเธอต้องพิสูจน์ให้ภัทรเห็นว่าความรักของเธอยังคงมั่นคงเหมือนเดิม

แต่เธอไม่รู้เลยว่า นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของแผนการทำลายความรักของพวกเขา...

โปรดติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***