บทที่ 16: การเลือกที่ยากที่สุด

แพรววางโทรศัพท์ลงและนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องของตัวเอง ทุกคำพูดของเรย่าหมุนวนอยู่ในหัวของเธอ การที่เรย่าบอกว่าเธอเคยมีความสัมพันธ์กับภัทรทำให้ความเชื่อมั่นที่เธอมีเริ่มสั่นคลอน ภัทรบอกว่าเขารักเธอและอยากให้โอกาสกันอีกครั้ง แต่การที่เขาปิดบังเรื่องนี้ไว้กับเธอ ทำให้เธอไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนที่เธอคิดว่าเขาจะเป็นจริงๆ หรือเปล่า

แพรวคิดถึงสิ่งที่เรย่าบอก เธอรู้ว่าเรย่าไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรโดยไม่คิด แต่เธอก็ไม่อยากจะเชื่อทันทีว่าอดีตของภัทรจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่สามารถให้เธอความสุขได้จริงๆ

“ภัทร... ทำไมคุณถึงไม่บอกฉันเรื่องนี้? ทำไมถึงเลือกที่จะเก็บมันไว้?” แพรวพูดกับตัวเองเบาๆ รู้สึกถึงความไม่มั่นคงในใจ

ความรักที่เธอมีต่อภัทรยังไม่หายไป แต่ความกลัวก็ยังคงอยู่ เธอไม่อยากให้ตัวเองตกลงไปในความเจ็บปวดเดิมอีกครั้ง ถ้าเธอตัดสินใจผิดอีกครั้ง มันจะเป็นการทำลายตัวเองที่ไม่สามารถแก้ไขได้

“ฉันต้องเลือกอย่างไรดี...” แพรวหลับตาลงอย่างหนักใจ

ภัทรที่บ้านของตัวเอง

ภัทรยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นของตัวเอง เขามองออกไปที่นอกหน้าต่าง แสงไฟจากถนนในยามค่ำคืนสะท้อนเข้ามาในห้อง เงียบสงบและเย็นชา แต่ภายในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย เขารู้ว่าแพรวกำลังลังเล และเขาก็ไม่อยากให้เธอตัดสินใจผิดเพราะสิ่งที่เขาทำในอดีต

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาผู้ที่เขาคิดว่าจะช่วยเขาได้ในสถานการณ์นี้

“สวัสดีครับพ่อ” เขาพูดกับปลายสาย

“อะไรเหรอลูก?” เสียงของการันต์ดังขึ้นจากปลายสาย

“พ่อ... ผมไม่รู้จะทำยังไงดีครับ ผมอยากให้แพรวเชื่อใจผมอีกครั้ง แต่มันก็มีเรื่องที่ผมไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับอดีต” ภัทรพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจ

การันต์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมา "ลูกต้องพูดความจริงกับแพรวทั้งหมด อย่าทำให้เธอเสียใจอีกครั้ง ถ้าคุณรักเธอจริงๆ ก็ต้องให้เธอตัดสินใจด้วยตัวเองในเรื่องนี้"

ภัทรฟังคำพูดของพ่อแล้วก็รู้สึกว่าเขาต้องทำตามที่พ่อบอก เพราะเขารู้ดีว่าการซ่อนเร้นความจริงไม่ได้ทำให้เรื่องนี้ดีขึ้น

“ขอบคุณครับพ่อ” เขาพูดออกมาเบาๆ

ที่บ้านของแพรว

แพรวนั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวคนเดียว พยายามหาคำตอบในใจของตัวเอง เธอพยายามจัดระเบียบความคิด ว่าควรจะเชื่อใจภัทรหรือจะเดินจากไป เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บปวดอีกครั้ง

เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นข้อความจากภัทร

"แพรว... ผมอยากให้คุณรู้ว่า ผมรักคุณ และผมขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณเรื่องนี้มาตลอด ผมกับเรย่าเคยมีความสัมพันธ์กันในอดีต แต่ตอนนี้เธอไม่สำคัญกับผมแล้ว และผมจะไม่ให้เธอทำให้เราห่างกันอีกครั้ง ผมขอโอกาสให้คุณเชื่อใจผมได้ไหม?"

แพรวอ่านข้อความนั้นซ้ำไปซ้ำมา เธอรู้สึกถึงความจริงใจจากภัทร แต่มันก็ยังมีคำถามอยู่ในใจที่ไม่สามารถตอบได้ทันที

เธอตัดสินใจตอบกลับไป

"ภัทร... ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเลือกอะไรดี ความกลัวจากอดีตมันยังฝังลึกในใจ แต่ฉันก็ไม่อยากจะตัดสินใจไปโดยไม่มีโอกาสให้เธอพิสูจน์ตัวเอง"

ภัทรตอบกลับมาทันที

"แพรว... ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณรู้ว่าผมรักคุณจริงๆ ผมไม่อยากให้ความกลัวมาทำลายสิ่งที่เรามี"

วันถัดมา — ที่คาเฟ่ที่เดิม

แพรวเดินมาที่คาเฟ่ที่เธอกับภัทรเคยมานั่งด้วยกันหลายครั้ง เธอรู้สึกถึงความสับสนที่ก่อตัวขึ้นในใจ แม้ว่าเธอจะพยายามให้โอกาสภัทร แต่ก็ยังมีความกลัวที่ไม่สามารถขจัดไปได้

เมื่อถึงเวลานัดหมาย ภัทรก็มาถึง เขามองไปที่แพรวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง

"แพรว..." ภัทรพูดเสียงต่ำ "ผมรู้ว่ามันยากที่คุณจะเชื่อใจผมอีกครั้ง แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมจะทำให้คุณเห็นว่าเราเป็นกันได้"

แพรวมองเขา สัมผัสถึงความจริงใจในสายตาของเขา เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"ภัทร..." แพรวพูดเสียงเบา "ฉันอยากให้โอกาสเราอีกครั้ง แต่ถ้ามันเจ็บอีกครั้ง ฉันคงจะไม่สามารถทนได้อีก"

ภัทรยิ้มบางๆ และจับมือเธอเบาๆ "ถ้ามันเจ็บ ผมจะขอโทษ และจะทำทุกอย่างเพื่อให้มันดีขึ้น ผมจะทำให้มันไม่เป็นเหมือนครั้งก่อน"

แพรวสบตากับเขาและรู้สึกว่าเธอเริ่มมีความหวังอีกครั้ง เธอไม่ได้รับการรับประกันว่าจะไม่มีความเจ็บปวดในอนาคต แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้โอกาสกันและกัน เพื่อพิสูจน์ว่าความรักยังคงอยู่

"ดี... เราจะเริ่มใหม่กันไหม?" แพรวถามด้วยรอยยิ้ม

ภัทรพยักหน้า "เริ่มใหม่กันเถอะ"

โปรดติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***