ภัทรเดินเข้าไปในออฟฟิศอย่างมุ่งมั่น เขารู้ว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้แพรวเห็นใจเขาอีกครั้ง
เมื่อเขานั่งลงที่โต๊ะทำงาน สายตาของเขามองไปยังโทรศัพท์ที่ยังคงไม่มีข้อความจากแพรว เหมือนเขาจะเริ่มรู้สึกถึงระยะห่างที่มากขึ้นทุกวัน
แล้วจู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
"ภัทร ฉันต้องการคุยกับนาย"
เสียงเจษดังออกจากโทรศัพท์ สายลับที่ภัทรจ้างมาเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของแพรวและเรย่า
ภัทรกดรับและพูดเสียงนิ่ง "ว่ามา"
"เรย่า… เธอกำลังวางแผนอะไรบางอย่างเพื่อดึงแพรวออกไปจากนาย" เสียงเจษบอก
ภัทรชะงักไป "แผนอะไร?"
"เรย่าใช้เส้นทางทุกอย่างที่จะทำให้แพรวไม่เลือกนาย รวมถึงการพูดถึงอดีตของนายกับแพรวและเรื่องราวที่ทำให้แพรวเชื่อว่าเธอจะเป็นคนที่เหมาะสมสำหรับภัทร" เจษอธิบาย
ภัทรกัดฟันแน่น "หมายความว่าอะไร?"
"หมายความว่าเธอกำลังพยายามทำลายความสัมพันธ์ระหว่างนายกับแพรว" เจษตอบอย่างตรงไปตรงมา "เธอไม่ยอมให้แพรวกลับมาหานายได้ง่าย ๆ"
ภัทรทำใจให้สงบ "แล้วฉันต้องทำยังไง?"
"อย่ามัวรอ… ถึงเวลาที่นายต้องตัดสินใจว่าจะหยุดเรย่าได้ยังไง"
ภัทรถอนหายใจหนัก ๆ "ขอบใจนะเจษ" เขาพูดเสียงเย็น "ฉันจะไม่ให้มันเกิดขึ้น"
เช้าวันถัดมา — ที่บ้านของแพรว
แพรวยังคงรู้สึกสับสนหลังจากที่พบกับน้ำอิงเมื่อคืน ความรู้สึกของเธอไม่สามารถตัดสินใจได้ทันที เธอพยายามจะปล่อยวาง แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เธอรักภัทร… แต่การที่จะกลับไปนั้นมันไม่ง่ายอย่างที่คิด
ระหว่างที่เธอกำลังคิดทบทวนตัวเอง เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นข้อความจากภัทร
"แพรว… ฉันต้องการคุยกับเธอ"
แพรวทบทวนข้อความนั้นอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะกดตอบกลับไป
"เราจะคุยกันได้ยังไงตอนนี้?"
ภัทรตอบกลับอย่างรวดเร็ว
"เจอกันที่คาเฟ่ที่เดิมได้ไหม?"
แพรวเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจตอบตกลง
"ได้ค่ะ"
คาเฟ่ที่เดิม — สถานที่ที่ภัทรและแพรวเคยใช้เวลาอยู่ด้วยกันหลายครั้ง
เมื่อแพรวเดินเข้ามาถึง เขาก็เห็นภัทรนั่งรออยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามไม่ให้ตัวเองแสดงความรู้สึกออกไป
ภัทรมองเธอเมื่อเธอเดินเข้ามานั่ง เขาไม่พูดอะไรในตอนแรก แต่เพียงแค่จ้องมองเธออย่างจริงจัง
แพรวไม่สามารถทนต่อความเงียบได้ จึงเป็นฝ่ายพูดขึ้น "ทำไมเราต้องคุยกันอีกครั้งคะ?"
ภัทรมองเธอด้วยสายตาหนักแน่น "เพราะฉันไม่ยอมแพ้… ฉันจะทำให้เธอเชื่อใจฉันอีกครั้ง"
แพรวมองเขาเงียบ ๆ ก่อนจะพูดออกมาช้า ๆ "ฉันไม่รู้ว่าจะเชื่อใครได้… ฉันถูกทำร้ายมาก่อน"
ภัทรยิ้มบาง ๆ เขายื่นมือไปข้างหน้าและวางมันไว้บนโต๊ะ ใกล้กับมือของแพรว "ฉันขอโอกาส… ไม่ใช่แค่เพื่อเรา แต่เพื่อเธอด้วย"
แพรวมองมือที่วางอยู่ตรงหน้าเธอและรู้สึกถึงการดึงดูดบางอย่างจากเขา แต่เธอก็ไม่อยากจะยอมรับมัน
"ฉันกลัวค่ะ…" แพรวพูดออกมาเสียงเบา "กลัวว่าจะต้องเจ็บอีกครั้ง"
ภัทรถอนหายใจ "แล้วฉันจะทำยังไงให้เธอไม่กลัว?"
แพรวเงยหน้าขึ้นมองเขา "เชื่อใจฉัน…" เขาพูดเสียงแน่วแน่ "ให้โอกาสฉันพิสูจน์ตัวเอง"
แพรวนิ่งไปครู่หนึ่ง สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกอ่อนแอลง แต่ว่า...
เธอควรจะเชื่อใจเขาจริง ๆ หรือไม่?
โปรดติดตามตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 67
Comments