บทที่ 10: ระยะห่างที่เพิ่มขึ้น

เช้าวันรุ่งขึ้น แพรวตื่นขึ้นมาพร้อมความรู้สึกหนักอึ้ง แม้ร่างกายจะลุกจากเตียงแล้ว แต่หัวใจเธอยังคงจมอยู่กับความคิดมากมายเกี่ยวกับคำพูดของเรย่า

เธอมองโทรศัพท์ที่ยังคงมีข้อความของภัทรค้างอยู่ เธอไม่ได้ตอบเขาเมื่อคืน และเขาเองก็ไม่ได้ส่งข้อความมาอีก

แพรวถอนหายใจ ก่อนจะกดปิดหน้าจอแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวไปทำงาน

วันนี้เธอต้องเจอกับวันใหม่ และเธอจะไม่ปล่อยให้ความรู้สึกเหล่านั้นมาฉุดรั้งเธออีก

อีกด้านหนึ่ง

ภัทรเดินเข้าไปในบริษัทด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ตั้งแต่เมื่อคืนที่แพรวไม่ตอบข้อความ เขาก็รู้สึกได้ถึงระยะห่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง

“เป็นอะไรของนาย?”

ต้น เพื่อนสนิทของภัทรเอ่ยขึ้นขณะที่เดินมาพร้อมกาแฟสองแก้ว ก่อนจะยื่นให้ภัทรแก้วหนึ่ง

ภัทรรับมาแต่ไม่ได้แตะต้อง เขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ

“ฉันคิดว่าแพรวกำลังถอยห่างจากฉัน”

ต้นเลิกคิ้วขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”

ภัทรส่ายหน้า “ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่เธอไม่ตอบข้อความฉันตั้งแต่เมื่อคืน”

ต้นนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามขึ้น “นายคิดว่าเป็นเพราะเรย่าหรือเปล่า?”

ภัทรชะงักไปกับคำถามนั้น ก่อนจะกำหมัดแน่น “ฉันก็กลัวว่าเป็นแบบนั้น”

ต้นถอนหายใจ “แล้วนายจะทำยังไงต่อ?”

ภัทรเงียบไป ก่อนจะตัดสินใจ “ฉันต้องคุยกับแพรวให้รู้เรื่อง”

เย็นวันนั้น

แพรวกำลังจะกลับจากที่ทำงาน เมื่อเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูและเห็นชื่อของภัทร

เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจกดรับ

“ฮัลโหล?”

“แพรว เราคุยกันได้ไหม?” น้ำเสียงของภัทรฟังดูจริงจัง

แพรวกลั้นหายใจ “มีอะไรเหรอ?”

“ฉันอยากเจอเธอ”

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับ “ตอนนี้เหรอ?”

“ใช่” ภัทรเว้นจังหวะก่อนจะพูดต่อ “ฉันอยากคุยกับเธอให้รู้เรื่อง”

แพรวหลับตาลง ก่อนจะตอบกลับไปช้า ๆ

“ก็ได้… ที่ไหน?”

คาเฟ่เงียบ ๆ แห่งหนึ่ง

แพรวเดินเข้ามาในร้าน มองเห็นภัทรนั่งรออยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง เขาดูเหมือนมีเรื่องในใจมากมาย

เธอเดินเข้าไปนั่งลงตรงข้ามเขา ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุมระหว่างพวกเขา

ภัทรมองเธอ ก่อนจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

“แพรว… เธอกำลังถอยห่างจากฉันใช่ไหม?”

แพรวชะงักไปก่อนจะหลบตา “ทำไมเธอคิดแบบนั้น?”

“เพราะฉันรู้สึกได้” ภัทรพูดเสียงหนักแน่น “เธอเปลี่ยนไป เธอมีอะไรในใจรึเปล่า?”

แพรวเงียบไป ก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง

“เรย่าทักฉันมา”

คำพูดนั้นทำให้ภัทรชะงักไปทันที “ว่าไงนะ?”

“เธอนัดฉันไปเจอ… แล้วเธอก็พูดอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับเธอ” แพรวพูดเสียงเรียบ แต่ภายในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกปั่นป่วน

ภัทรกำหมัดแน่น “แล้วเธอเชื่อที่เรย่าพูดเหรอ?”

แพรวเม้มปากแน่น ก่อนจะพูดออกมาในที่สุด “ฉันไม่รู้…”

คำพูดของเธอทำให้ภัทรนิ่งไป ดวงตาของเขาฉายแววผิดหวัง

แพรวก้มหน้าลง มือกำชายกระโปรงแน่น “เธอบอกว่าฉันเป็นแค่รักแรกของเธอ… แต่เธอจะเป็นรักสุดท้ายของเธอ”

ภัทรถอนหายใจ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงหนักแน่น

“แพรว… ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าใครคือรักสุดท้ายของฉัน”

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของภัทรเต็มไปด้วยความจริงใจ

“แต่เธอก็ต้องให้โอกาสฉันพิสูจน์เหมือนกัน”

แพรวนิ่งไป หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไงต่อไป

เธอควรจะเชื่อใจเขาไหม… หรือควรจะถอยห่างอย่างที่เรย่าบอก?

โปรดติดตามตอนต่อไป…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***