บทที่ 9: คำเชิญจากศัตรูหัวใจ

แพรวมองข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ ดวงตาจับจ้องที่ชื่อของคนส่งมา เรย่า หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

"เธอว่างไหม? ฉันอยากคุยกับเธอเรื่องภัทร"

แพรวลังเล นี่เป็นครั้งแรกที่เรย่าติดต่อเธอโดยตรง และไม่ต้องเดาให้ยากว่าเรื่องที่อีกฝ่ายต้องการคุยเกี่ยวกับอะไร

เธอควรไปเจอไหม?

มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่แตะลงบนหน้าจอ ในหัวเธอมีคำถามมากมาย—เรย่าต้องการอะไร? เธอต้องการประกาศความเป็นเจ้าของภัทร หรือแค่ต้องการปั่นหัวเธอเล่น?

แพรวเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะตัดสินใจกดตอบกลับไปสั้น ๆ

"ที่ไหน?"

ไม่นานนัก เรย่าก็ตอบกลับมา พร้อมกับที่ตั้งของร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

เย็นวันนั้น — ร้านอาหารหรู

แพรวเดินเข้าไปในร้าน ดวงตาสอดส่องหาคนที่เธอนัดเจอ ไม่นานเธอก็เห็นเรย่านั่งไขว่ห้างอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง หญิงสาวสวมชุดเดรสสีแดงที่ดูสง่างามเหมือนนางพญา

แพรวสูดลมหายใจลึกก่อนจะก้าวเข้าไป

เรย่าเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มบาง ๆ “เธอมาจริง ๆ ด้วย”

แพรวนั่งลงตรงข้ามโดยไม่พูดอะไร รอให้เรย่าเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

เรย่าจ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย “ฉันเดาว่าเธอคงอยากรู้ว่าฉันต้องการอะไร”

แพรวสบตากับอีกฝ่าย “ถ้าไม่ใช่เรื่องภัทร เธอคงไม่ทักฉันมา”

เรย่าหัวเราะเบา ๆ “ถูกต้อง” เธอเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “ฉันอยากให้เธอเลิกยุ่งกับเขา”

คำพูดนั้นทำให้แพรวชะงักไป เธอกำมือแน่นอยู่ใต้โต๊ะ ก่อนจะถามกลับเสียงเรียบ “ทำไม?”

เรย่ากระตุกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเล่นเสียงที่บันทึกไว้

"ฉันไม่เคยลืมแพรวได้จริง ๆ"

เสียงของภัทร… คำพูดที่เขาเคยพูดเมื่อคืนก่อน… ถูกบันทึกเอาไว้

แพรวเบิกตากว้าง มองเรย่าด้วยความตกใจ

“เธออัดเสียงเขาไว้?”

เรย่าหัวเราะ “ฉันแค่ต้องการให้เธอรู้ว่าภัทรยังมีเยื่อใยกับเธอ” เธอเอนตัวไปข้างหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้า ๆ “แต่เยื่อใย… ไม่ได้หมายความว่าเธอจะชนะ”

แพรวจ้องเรย่าแน่น รู้สึกถึงแรงกดดันที่แผ่กระจายออกมาจากผู้หญิงตรงหน้า

เรย่ายิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดต่อ “เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าเขาจะกลับไปหาเธอ? ผู้หญิงที่เขาเคยทิ้งไป?”

คำพูดนั้นเหมือนมีดที่กรีดลึกลงในใจแพรว เธอรู้ว่าเธอไม่ควรปล่อยให้เรย่ามามีอิทธิพลต่อความคิดของเธอ แต่เธอกลับไม่สามารถปฏิเสธความเจ็บปวดที่แทรกเข้ามาได้

เธอกับภัทร… จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้จริง ๆ ไหม?

เรย่ามองดูสีหน้าของแพรวอย่างพึงพอใจก่อนจะหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ “ฉันแค่หวังดีนะ” เธอพูดเสียงหวาน “ฉันอยากให้เธอเจ็บตอนนี้ ดีกว่าต้องเจ็บหนักกว่าเดิมในภายหลัง”

แพรวกำมือแน่น พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ขอบคุณสำหรับคำเตือน” เธอพูดเสียงเรียบ “แต่ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าอะไรที่ทำให้ฉันเจ็บ”

จากนั้นเธอก็หันหลังเดินออกจากร้าน ทิ้งให้เรย่านั่งมองตามด้วยรอยยิ้มลึกลับ

คืนนั้น — อพาร์ตเมนต์ของแพรว

แพรวนั่งนิ่งอยู่บนเตียง มองโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหน้าเธอ ข้อความจากภัทรยังค้างอยู่ที่หน้าจอ

“เธอถึงห้องแล้วใช่ไหม?”

เธออยากจะตอบ… แต่ความสับสนยังคงกดทับอยู่ในใจ

เสียงของเรย่ายังคงก้องอยู่ในหัวเธอ

"เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าเขาจะกลับไปหาเธอ? ผู้หญิงที่เขาเคยทิ้งไป?"

แพรวเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ และปล่อยให้ความคิดของเธอล่องลอยอยู่ในความเงียบ

อีกด้านหนึ่ง

ภัทรนั่งอยู่ในรถ ดวงตาจับจ้องไปที่โทรศัพท์ของตัวเอง ข้อความของเขาถูกอ่านแล้ว… แต่ไม่มีคำตอบกลับมา

เขาเอนศีรษะพิงเบาะ ถอนหายใจหนัก ๆ

เขารู้สึกได้ว่าแพรวกำลังถอยห่างจากเขาอีกครั้ง

และเขาไม่แน่ใจเลยว่า… ครั้งนี้เขาจะดึงเธอกลับมาได้อีกหรือไม่

โปรดติดตามตอนต่อไป…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***