บทที่ 6: ความจริงที่ซ่อนอยู่

แพรวกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองภายในห้องเล็ก ๆ ของอพาร์ตเมนต์ ดวงตาจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่จิตใจกลับล่องลอยไปไกล

ภาพของภัทรยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ไม่ว่าจะเป็นแววตาของเขา คำพูดของเขา หรือแม้แต่เสียงของเขาที่ก้องอยู่ในความทรงจำ

เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"นี่เรากำลังทำอะไรอยู่กันแน่?"

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดความคิดของเธอ แพรวหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะเห็นชื่อ แพรวา ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

“ฮัลโหล?”

“แพรว! เธอว่างไหม?”

“มีอะไรเหรอ?”

“ไปเจอกันหน่อยได้ไหม? ฉันมีเรื่องจะเล่า” น้ำเสียงของแพรวาฟังดูจริงจังผิดปกติ

แพรวขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ตอบตกลง “โอเค เจอกันที่เดิมนะ”

ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

แพรวานั่งรออยู่ที่โต๊ะด้านในสุดของร้าน เมื่อเห็นแพรวเดินเข้ามา เธอก็รีบโบกมือเรียก

แพรวนั่งลงตรงข้ามเพื่อน ก่อนจะถามขึ้น “มีอะไรหรือเปล่า?”

แพรวาทำหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเบา “ฉันเจออะไรบางอย่างเกี่ยวกับภัทร…”

แพรวชะงักไป หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “หมายความว่ายังไง?”

แพรวาถอนหายใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดรูปภาพบางอย่างให้ดู

มันเป็นภาพของภัทร… กับ ผู้หญิงคนหนึ่ง

หญิงสาวในภาพดูสวยสง่า เธอยืนอยู่ข้างภัทร ทั้งสองดูสนิทสนมกันมากกว่าที่ควรจะเป็น

แพรวรู้สึกเหมือนลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ

“นี่มันอะไร?” เธอถามเสียงเบา

แพรวาทำหน้าไม่สบายใจ “เธอชื่อ เรย่า ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นคนสำคัญของภัทรในช่วงที่เขาไปอยู่ต่างประเทศ”

ชื่อของหญิงสาวคนนั้นทำให้แพรวรู้สึกเจ็บแปลบในใจ

“แล้ว… ตอนนี้เขากับเธอเป็นอะไรกัน?”

แพรวาส่ายหน้า “ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะยังอยู่ใกล้ ๆ เขา”

แพรวเม้มริมฝีปากแน่น ความรู้สึกที่ปั่นป่วนในใจยิ่งชัดเจนขึ้น

เธอไม่ควรจะรู้สึกอะไรเลย… แต่ทำไมมันถึงเจ็บแบบนี้?

อีกด้านหนึ่งของเมือง

ภัทรยืนอยู่ริมระเบียงห้อง มองออกไปยังท้องฟ้าสีเทา ภายในมือของเขามีโทรศัพท์ที่ยังคงเปิดข้อความที่ไม่ได้กดส่ง

มันเป็นข้อความที่เขาพิมพ์ถึงแพรว… แต่เขากลับลังเลที่จะกดส่งมันออกไป

“ภัทร…”

เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง

เขาหันกลับไปมอง เรย่า ที่ยืนอยู่ตรงประตูระเบียง

“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่?” ภัทรถามเสียงเรียบ

เรย่าคลี่ยิ้ม “ทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้ล่ะ?”

ภัทรถอนหายใจ ก่อนจะพูดขึ้น “เรย่า… เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว”

หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ “แต่เธอเองก็ยังไม่ลืมแพรวใช่ไหม?”

ภัทรนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไร

เรย่าหัวเราะเบา ๆ “งั้นเธอคิดว่าแพรวจะยังรู้สึกกับเธออยู่หรือเปล่า?”

ภัทรเงยหน้ามองหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะพูดขึ้นช้า ๆ

“ฉันไม่รู้… แต่ฉันตั้งใจจะหาคำตอบนั้นให้ได้”

เรย่ามองเขานิ่ง ๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอถามอะไรเธอสักอย่าง”

ภัทรขมวดคิ้ว “อะไร?”

เรย่ามองเขาด้วยสายตาอ่านไม่ออก ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ

“ถ้าแพรวรู้เรื่องฉัน… เธอคิดว่าเธอจะยังเชื่อใจเธออยู่ไหม?”

คำถามนั้นทำให้ภัทรชะงักไป หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

เขาไม่แน่ใจเลยจริง ๆ ว่าถ้าความจริงถูกเปิดเผย… ระหว่างเขากับแพรวจะยังมีโอกาสเหลืออยู่หรือเปล่า

โปรดติดตามตอนต่อไป…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***