สายลมเย็นพัดผ่านกระจกใสของร้านหนังสือขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ในมุมหนึ่งของเมือง แพรวเดินเข้าไปด้านใน ดวงตากวาดมองชั้นหนังสือเรียงรายตรงหน้า เธอไม่ได้มาที่นี่นานแค่ไหนแล้วนะ? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอเลิกเดินเล่นคนเดียวแบบนี้?
มือเรียวเอื้อมหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา—“ความทรงจำที่ไม่เคยจาง” ชื่อเรื่องทำให้เธอชะงักไปครู่หนึ่ง
"แพรว?"
เสียงเรียกชื่อเธอดังขึ้นจากด้านหลัง หัวใจเธอกระตุกวูบ ก่อนจะค่อย ๆ หันไปตามเสียงนั้น
ภัทรยืนอยู่ตรงนั้น ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว
ทุกอย่างรอบตัวเงียบลงเหมือนมีเพียงเธอกับเขา แพรวเผลอกำหนังสือแน่นอย่างไม่รู้ตัว เขายังคงเหมือนเดิม แววตาคู่นั้นยังเต็มไปด้วยบางอย่างที่เธอไม่อาจอ่านออก
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" ภัทรเอ่ยขึ้นก่อน ราวกับพยายามทำให้บรรยากาศไม่ตึงเครียด
แพรวคลี่ยิ้มบาง ๆ "อืม... ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่"
ภัทรยิ้มมุมปาก "ก็เหมือนกัน"
เธอลอบสังเกตเขาเงียบ ๆ แม้ว่าภายนอกเขาจะดูสงบ แต่ลึก ๆ แล้วเธอสัมผัสได้ถึงบางอย่างในน้ำเสียงของเขา—บางอย่างที่บอกว่าเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอ
"เธอเป็นยังไงบ้าง?" ภัทรถาม
แพรวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ก็ดี แล้วเธอล่ะ?"
"ก็ดีเหมือนกัน" เขาตอบ แต่เธอรู้ว่าเขาโกหก
ระหว่างพวกเขามีระยะห่างบางอย่างที่ไม่อาจข้ามผ่านได้ง่าย ๆ มันเต็มไปด้วยอดีต ความเจ็บปวด และคำพูดที่ไม่ได้พูดออกไป
แพรวเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะเอ่ยออกไปเบา ๆ "ภัทร..."
เขาเงยหน้ามองเธอ รอคอยคำพูดที่เธอกำลังจะเอ่ย
แต่สุดท้าย เธอกลับเลือกที่จะเงียบไป ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง "เธอยังชอบอ่านหนังสืออยู่ไหม?"
ภัทรหัวเราะเบา ๆ "แน่นอน"
บรรยากาศระหว่างทั้งสองเริ่มผ่อนคลายลง แต่ก็ยังคงมีบางสิ่งที่ติดค้างในใจ ทั้งสองพูดคุยกันอีกเล็กน้อย ก่อนที่แพรวจะขอตัวกลับ
ภัทรมองตามแผ่นหลังของเธอที่เดินออกไป พลางถอนหายใจแผ่วเบา บางครั้ง คนสองคนที่เคยรักกันมาก อาจกลับมาพบกันอีกครั้ง แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้
"เรากลายเป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกันดีที่สุดไปแล้วสินะ"
โปรดติดตามตอนต่อไป…
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 67
Comments