ย้อนรอยหัวใจ
เสียงฝนตกปรอย ๆ กระทบกับกระจกหน้าต่างร้านกาแฟใจกลางเมือง ท่ามกลางบรรยากาศอุ่นสลัว แพรวนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน จมอยู่กับหนังสือที่เปิดค้างไว้ตรงหน้า แต่สายตาเธอกลับจับจ้องออกไปนอกหน้าต่าง หยุดอยู่ที่ใครบางคนที่กำลังยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน
ชายคนนั้น…
แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี แต่เธอจำเขาได้ทันที ตั้งแต่โครงหน้าคมเข้ม สายตาที่เคยอบอุ่น ท่าทีสงบนิ่งที่เคยเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของเขา ภัทร
หัวใจของแพรวกระตุกวูบ ความรู้สึกเก่า ๆ ที่คิดว่าถูกกลบฝังไปแล้วกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ภัทรยืนอยู่ตรงนั้น ใต้แสงไฟนีออนที่สะท้อนลงบนพื้นถนนเปียกฝน ไม่รู้ว่าเขามองหาใคร หรือกำลังรอใครอยู่ แต่แค่เห็นเขาอีกครั้ง หัวใจของเธอก็สั่นไหว
“แพรว… มองอะไรอยู่เหรอ?”
เสียงของใบข้าว เพื่อนสนิทของเธอดังขึ้นจากอีกฝั่งของโต๊ะ ทำให้แพรวสะดุ้ง รีบละสายตาจากเขาแล้วหันกลับมา พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “เปล่า ไม่มีอะไร”
ใบข้าวมองแพรวอย่างจับผิด แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ “ถ้างั้นรีบกินเถอะ เดี๋ยวไปดูหนังกัน”
แพรวฝืนยิ้มพยักหน้า แต่เธอรู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้สนใจอาหารตรงหน้าสักนิดเดียว ภาพอดีตมากมายผุดขึ้นมาในหัวอย่างห้ามไม่ได้—ครั้งสุดท้ายที่เธอกับภัทรอยู่ด้วยกัน คำพูดสุดท้ายที่เขาบอกเธอ น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความผิดหวัง และสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เธอคิดว่าตัวเองลืมมันได้แล้ว แต่ความจริง… เธอไม่เคยลืมมันเลย
อีกฟากหนึ่งของถนน
ภัทรมองลอดกระจกเข้ามาในร้านกาแฟ ทุกอย่างรอบตัวเหมือนจะเงียบลงชั่วขณะ เขาเห็นเธอ… แพรว
เขาคิดว่าตัวเองเตรียมใจไว้แล้วสำหรับการกลับมาเมืองนี้ แต่เมื่อได้เห็นเธออีกครั้งจริง ๆ ทุกอย่างกลับตีกลับเข้ามาในหัว ทั้งความทรงจำ ทั้งความรู้สึกที่เขาพยายามกดมันไว้
เธอยังเหมือนเดิม… แค่โตขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แต่ดวงตาคู่นั้นยังคงมีแววเศร้าที่เขาคุ้นเคย
ภัทรสูดหายใจลึก ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไรต่อไป ควรเดินเข้าไปทักทายเธอไหม? หรือแค่ยืนมองจากตรงนี้ก็พอ?
แต่ก่อนที่เขาจะตัดสินใจได้ รถประจำทางคันหนึ่งก็แล่นผ่านหน้าร้าน พอรถเคลื่อนผ่านไปอีกที เธอก็หายไปแล้ว…
ภัทรเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“เรา… ต้องกลับมาเจอกันอีกครั้งจริง ๆ สินะ”
โปรดติดตามตอนต่อไป…
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 32
Comments