ตอนที่1

ซ่าาาาาาาาาาาา

ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่เมื่อก่อนเคยเป็นเมืองใหญ่ แต่บัดนี้กลับเหลือเพียงแค่ซากปรักหักพังแบบไม่มีชิ้นดี เพียงเพราะเกิดจากการต่อสู้ของเหล่าฮีโร่และเหล่าอาชญกร และในขณะที่กำลังชุลมุนกันอยู่ อีกด้านหนึ่งของการต่อสู้

ปึกๆๆๆกึกโป๊ก!

???:"อ้า!!โอ้ย!!เจ็บ!!"หญิงสาวปริศนาเธอได้สะดุ้งตื่นทันทีเมื่อมีหินก้อนเล็กๆตกใส่หัวเธอเต็มๆ นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกเจ็บและหงุดหงิด

???:"โอ้ แม่เจ้านี่มันอะไรกันเนี่ยยยยย!?"เมื่อหญิงสาวหายจากอาการเจ็บหัวจากการโดนหินก้อนเล็กตกใส่ แต่เธอก็ต้องตกใจกับสถานที่สิ่งแวดล้อมรอบๆตัวเธอ

หญิงสาวพยายามตั้งสติแล้วมองไปรอบๆ

???:(นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย? จำได้ว่ากำลังอ่านนิยายอยู่นี่นา จริงสิตอนที่อ่านตอนล่าสุดจบก็ถูกดูดเข้าไป อย่าบอกนะว่า ฉันถูกดูดเข้ามาอยู่ในเรื่อง"เพชรฆาตลงทัณฑ์"ที่พึ่งอ่านตอนล่าสุดจบไป อ้าาาาาาา) เมื่อหญิงสาวคิดได้แบบนั้นเธอก็แทบจะสติแตกทันที

มีอา:"โอเคๆ"ซูมีอา"เธอต้องใจเย็นๆนะ"เมื่อฉันตั้งสติได้ฉันก็รีบคิดหาวิธีที่จะออกจากที่นี่

ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มีอา:"อ้ายยยยยยยยย"ในขณะที่ฉันกำลังคิดหาวิธีอยู่ ก็ได้มีเสียงตูมตามๆ เกิดขึ้นคาดว่าอีกฝากหนึ่งกำลังเกิดการต่อสู้อย่างเมามันส์แน่นอน ฉันที่ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งหาที่ปลอดภัยหลบ และรอจนกว่าทุกอย่างจะคลี่คลายลง

ซ่าาาาาาาาาา

เวลาผ่านไปนานจนกระทั้งฝนหล่นลงมาประปรายและมีฟ้าแลบ สักพักฝนก็หยุดตก

มีอา:"เฮ้อออออออกว่าจะจบ แล้วทีนี้จะเอาไงดีล่ะเนี่ย?"ฉันได้ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อคิดว่าทุกอย่างจบลงแล้ว และจากนั้นฉันก็เริ่มคิดหาทางออกอีกครั้ง

มีอา:"ถ้าจะออกไปตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน"

มีอา:"เฮ้อออออออซูมีอาเอ้ยยยยยยซูมีอาาาา ทำไมชีวิตฉันโคตรบัดซบแบบนี้วะ?"ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็ได้แต่บ่นอิดออดภาวนาให้คนมาช่วย แต่แล้วความปรารถนาของฉันก็เป็นจริงเมื่อมีเสียงนางฟ้าลงมาโปรด

???:"ทำไมที่นี่ยังมีคนอยู่อีกล่ะ?"ฉันที่ได้ยินเสียงนางฟ้าก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นก็พบกับหญิงสาวที่ดูราวๆ 25-30 เธอมีผมสีบรอนทองใบกน้าสวยดวงตากลมโตขนตาสีเหลืองงอลดวงตาสีเขียวมรกต และถ้าฉันจำไม่ผิดนี่คือ"ราโอซา"เป็นฮีโร่ระดับ3 แถมยังเป็นหัวหน้าสมาคมฮีโร่อีก แต่น่าสีดายที่ชีวิตของเธอจะต้องมาจบลงด้วยนํ้ามือของ "ฮวังซึ่งฮวาน" อาชญากรตัวเป้งเลยล่ะ แต่การที่เธอยังมีชีวิตอยู่แสดงว่ายังไม่เข้าสู่เนื้อหาหลักสินะ

ราโอซา:"นี่เธอน่ะ"ราโอซาเธอได้พูดทำลายความเงียบ เมื่อเห็นหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเอาแต่จ้องเธอ

มีอา:"ค่ะคะ!?"ฉันสะดุ้งเมื่อนึกได้ว่าฉันเอาแต่จ้องเธอ ฉันรีบหันหน้าไปทางอื่นเพราะกลัวว่าราโอซาจะเอาเรื่อง แต่ทว่ามันกลับไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด

เมื่อราโอซาเธอได้เปล่งเสียงพูดออกมา

ราโอซา:"ที่นี่มันอันตรายนะ ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ? หลงทางเหรอ?"ราโอซาเธอพูดออกมาด้วยความสงสัยแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง และฉันที่ได้ยินแบบนี้ก็เหงื่อตกทันที

มีอา:"เอ่อคือฉัน"ฉันพยายามเรียบเรียงความคิดเพื่อที่จะได้แถออกไป กลังจากที่เงียบไปไม่กี่นาทีฉันจึงตัดสินใจแถออกไป

มีอา:"เรื่องมันเป็นย่างงี้นะคะ ก่อนที่จะเกิดการต่อสู้ฉันจำได้ว่าฉันกับเพื่อนกำลังนั่งทานขนมในร้านเล็กๆแห่งหนึ่งในเมืองนี้น่ะค่ะ จากฉันฉันก็ได้ยินเสียงตูมตามเกิดขึ้น ผู้คนในเมื่องแตกตื่นกันพากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงกัน ฉันพยายามที่จะหาที่กำบังหลบ แต่อยู่ๆก็เกิดระเบิดขึ้นทำให้ตึกบ้านเรืนพังเป็นแถบ ทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้เคียงล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ฉันพยายามที่จะไปช่วยคนที่เหลือรอดอยู่ในบ้านเรือนจนสามารถช่วยออกมาได้ แต่การต่อสู้ก็เกิดขึ้นเป็นระยะๆจนทำให้บ้านเรือนที่พังแล้วยิ่งพังเละยิ่งขึ้นและฉันก็ติดอยู่ในนั้น กว่าจะหาทางออกมาได้ผู้คนคงอพยพออกไปกันหมดแล้ว หลังจากที่ออกมาได้ทุกอย่างก็สงบจนกระทั่งฝนตกลงมาและฉันก็มาหาที่หลบฝนน่ะค่ะ"นี่พยายามแถแล้วนะจะเชื่อหรือเปล่าก็ไม่รู้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***