ปักษีทะลุภพ
ณ ดินแดนชมพูทวีปสมัยพุทธกาล บริเวณชายขอบป่าลึกลับ " ป่าหิมพานต์ " ได้มีมนุษย์หญิงสาวชาวบ้านนามว่า " บัว " พลัดหลงเข้าไปบริเวณชายขอบป่านี้ ซึ่งเต็มไปด้วยภยันอันตรายจากปีศาจอสูรกาย แต่ทว่าหญิงสาวหาได้ทราบไม่....
ื " แฮ่กๆ..ๆ....ๆ....ๆ " หญิงสาววิ่งกระเสือกกระสนพลางกอดตะกร้าที่ใส่ผักผลไม้และสมุนไพรป่าไว้อย่างแนบแน่น พลางตะโกนขอความช่วยเหลือ " ช่วยด้วย! ผู้ใดก็ได้ช่วยข้าที! " หญิงสาววิ่งหน้าตาตั้ง เสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ยเพราะขวากหนาม ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ซ้ำร้ายยังวิ่งไปสะดุดรากของต้นไม้ใหญ่จนล้มลงไป พวกอสูรกายอำมหิตเหล่านั้นพุ่งเข้ามาประชิดแล้ว หล่อนได้แต่กรีดร้องหลับตาแน่นก้มหน้าลง...
" แคว่ก..แคว่กกก! " อสูรกายอำมหิตได้กางกรงเล็บข่วนลงไปบนแผ่นอกของชายหนุ่มผู้หนึ่งที่เข้ามาขวางหน้าหญิงสาวได้ทันเวลา แต่ท่านผู้นั้นกลับหาใช่มนุษย์ไม่ อมนุษย์ชายผู้มีเรือนผมยาวดำสนิทเงางาม ทว่ากลางหลังมีปีกนกสีแดงชาด ความตระหนกตกใจผสมกับอาการเหนื่อยหอบทำให้บัวสลบลงไป...
" อสูรกายชั่วช้า! บังอาจมาทำร้ายผู้บริสุทธิ์ บัดนี้ชะตาเอ็งได้ขาดเป็นแท้แล้ว! " ชายหนุ่มพูดพลางกางกรงเล็บนกกระโดดตะครุบและฉีกอสูรกายเป็นชิ้นๆ เงาทมิฬที่เหลือจึงอันตรธานหายไป ชายหนุ่มยืนกุมบาดแผลที่อสูรกายต่ำช้าฝากไว้ที่แผ่นอก " หากมิเร่งรักษา คงเกิดพิษแก่เราเป็นแน่แท้ " ชายหนุ่มรำพึงรำพัน " รีบเร่งกลับไปรักษาที่รังไม้ใหญ่จักเป็นการดี " พูดพลางประคองหญิงสาวพร้อมกระพือปีกใหญ่บินขึ้นเหนือต้นไม้ขึ้นไปในอากาศ และเข้าไปในป่าหิมพานต์อันเป็นเขตอาศัย
ภายในป่าหิมพานต์นั้นมีพืชและผักผลไม้นานาพรรณ ทั้งสัตว์น้อยใหญ่ที่ล้วนแปลกหูแปลกตาไม่เหมือนกับป่าในเขตแดนมนุษย์ " ฎัณธี " ชายหนุ่มครึ่งคนครึ่งครุฑกระพือปีกบินผ่านสระน้ำกว้างใหญ่ ภายในสระมีดอกบัวหลากสีสันสวยงาม มีผึ้งภมรตอมไต่กลางเกสร มีใบบัวขนาดมโหฬารขนาดสิบคนยืน อีกทั้งยังมีปลาน้อยใหญ่สีสันวิจิตรตระการตา แหวกว่ายในธาราอย่างสำราญตามธรรมชาติ
หนทางเบื้องหน้าพบต้นไม้ใหญ่ขนาดยักษ์ดูเด่นสะดุดตา ตั้งตระหง่านท่ามกลางธรรมชาติอันแสนงดงามชมแล้วมิเบื่อ ฎัณธีกระพือปีกบินพุ่งขึ้นไปด้านบนยอดไม้ของต้นไม้ใหญ่ ปรากฏเป็นที่พักโอ่อ่า ราวกับมิใช่ที่สำหรับอมนุษย์ใช้อาศัย พื้นทำจากไม้สีน้ำตาลเข้ม หลังคาก็ใช้ไม้แบบเดียวกัน ด้านบนหลังคาปกคลุมไปด้วยใบไม้จนมิด กลางห้องมีเตียงไม้ขนาดสองคนนอน มีม่านที่ถักทออย่างวิจิตรกั้นข้างเตียง มีตั่งไม้ขนาดย่อมปูพื้นด้วยพรมตั้งอยู่ปลายเตียง ภายในห้องมิได้ประดับประดาด้วยทรัพย์ศฤงคารอันใดมากนัก
ฎัณธีประคองหญิงสาววางบนลงเตียงไม้ พลางปลดตะกร้าสมุนไพรของหล่อนออกวางไว้ด้านข้าง จึงเดินไปเปิดดาลหน้าต่างที่ขัดไว้ออกให้ลมได้หมุนเวียนเข้ามา แสงภายในห้องจึงสว่างขึ้น ฎัณธีทรุดตัวลงนั่งบนตั่งไม้ปลายเตียง " บัดนี้ข้าจักต้องเร่งฟื้นพลังเวท โคจรรักษาลมปราณภายในกาย พิษบาดแผลจักได้มิกำเริบ " สองมือวางบนเข่าพลางหลับตาลง....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments